کارنامه خالی و استراتژی وعده‌های غیر عملی!
هفته جاری درمیدان رقابت انتخاباتی از سوی حامیان دولت با سناریوی جدیدی برای فرار از پاسخگویی درباره عدم تحقق وعده‌های دولت یازدهم همراه بود که می‌توان آن را سناریوی فرار به جلو و در یک جمله «کارنامه خالی و استراتژی وعده‌های غیر عملی!» برشمرد.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، هفته جاری درمیدان رقابت انتخاباتی از سوی حامیان دولت با سناریوی جدیدی برای فرار از پاسخگویی درباره عدم تحقق وعده‌های دولت یازدهم همراه بود که می‌توان آن را سناریوی فرار به جلو و در یک جمله «کارنامه خالی و استراتژی وعده‌های غیر عملی!» برشمرد.
اتاق فکر مستقر در ستاد تبلیغات یارپوششی در پی افت شدید مقبولیت خود با روخوانی‌های مکرر و غیر مرتبط به شدت به دنبال «رقیب هراسی» رفته و وعده‌های نامزدهای رقیب را هدف قرارداده است، در حالی که نگاهی به بیش از 100 وعده انتخاباتی رئیس‌جمهور در انتخابات دور قبل نشان می‌دهد بسیاری از آنها یا تکذیب یا انکار و یا نادیده گرفته شده است که اهم آنها اقتصادی و مربوط به بهبود معیشت مردم و ایجاد رونق و اشتغال برای جوانان بوده است.
به عبارت بهتر در حوزه وعده‌های اقتصادی ارائه شده، دولتمردان کارنامه قابل ملموسی را ارائه نکرده‌اند و غیر از عده‌ای معدود تقریباً اکثر مردم کوچه و بازار در جای جای ایران از این کم کاری و انتظار برای تغییرات بزرگ با برجام ناراضی‌اند. از همین رو تقریباً مسئولان دولتی با گاردی بسته وارد جریان انتخابات شدند و در چند ماه اخیر از مواجهه با خبرنگاران فرار کردند. نمونه‌هایی مانند دعوت گزینشی وزیر کار و امور اجتماعی، برخورد وزیر راه و شهرسازی با خبرنگار صدا و سیما و... و گفت‌و‌گو با خودی‌ها را می‌توان در همین چارچوب ارزیابی کرد.
کارنامه خالی این دولت در قیاس با وعده‌های داده شده آنقدر واضح، مبرهن و قابل لمس برای مردم است که حتی بازی‌های آماری یک‌سال اخیر نیز برای بررسی مقایسه‌ای با دولت قبل و ماقبل آن هم قادر به ارائه موفقیتی چشمگیر نیست و لذا در این حوزه نیز دستان خالی کارشناسان حامی دولت را به علامت تسلیم می‌توان مشاهده کرد.
آنقدر اعداد و ارقام از ریخت و پاش‌های هزینه‌ای در دولت، تا فسادهای کشف شده سیستم بانکی در این دوره و تولید نقدینگی و افزایش معوقات و... بالا رفته که حتی در قیاس با دولت قبل نیز دیگر قابل دفاع نیست. از همین رو دولتمردان، صاحبان رسانه‌های حامی دولت و مشاوران سهامدار عمده مشغول در دولت، چاره‌ای ندارند جز فرار از پاسخگویی و حمله به وعده‌هایی که اتفاقاً یا از جنس قانون برنامه ششم است یا از باید‌هایی که مکرراً در کلام نامزدهای دولتی است!
به عنوان نمونه ماهنامه تجارت فردا در قالب مطالب متعدد به در دسترس نبودن وعده‌های نامزدهای رقیب رئیس‌جمهور فعلی پرداخت بی آنکه هیچ اشاره‌ای به کارنامه دولت یازدهم در قیاس با تحقق وعده‌ها ارائه کرده باشد.
یا خبرگزاری دانشجویان ایران در گفت‌و‌گو با یک مشاور خاص دولت گفته است: متأسفانه هیچ برنامه مدونی ارائه نمی‌شود و افرادی که تا دیروز طی نامه‌نگاری با یارانه‌ها مخالف بودند؛ امروز وعده‌های خیالی افزایش یارانه می‌دهند که به هیچ وجه با ظرفیت‌های اقتصادی کشور مطابقت ندارد.
حل مشکلات با تفکر و رویه فعلی ممکن نیست
نکته قابل تأمل درباره این تاکتیک انتخاباتی اصرار بر «ناتوانی و تبلیغ نمی‌توانیم با توجیه نمی‌گذارند است که لابد رابطه مستقیمی با تفکر حاکم بر رویه فعلی دولت دارد و مردم باید در این باره تصمیم بگیرند که این تاکتیک انتخاباتی آینده کشور را چگونه ترسیم می‌کندو کسانی که برای تحقق وعده‌های خود سال‌ها به انتظار تصویب یک موافقتنامه منتظر مانده‌اند و اکنون از واژه‌هایی مانند «نمی‌گذارند»، «سنگ اندازی»، «اجازه کار نمی‌دهند» و... استفاده می‌کنند، چگونه می‌خواهند نیازها و باید‌‌های امروز جامعه اهم از رفع مشکلات بیکاری، خروج از رکود و... را دنبال کنند؟!
وعده‌های داده شده
به جهت یاد‌آوری، دکتر روحانی در وعده‌های انتخاباتی خود برای حل معضل بیکاری در کشور اعلام کرده بود:
1- برنامه اقتصادی من حل معضل اشتغال به خصوص برای تحصیلکرده‌هاست.
2- اولین قدم در دولت تدبیر و امید بهبود دائمی محیط کسب‌وکار است که در کوتاه‌مدت بسته‌های تشویقی ویژه‌ای برای حرکت اقتصادی در جامعه در نظر گرفته شده است.
3- من می‌دانم شما از بیکاری رنج می‌برید، دولت شما رونق را به اقتصاد بازمی‌گرداند، دولت شما به مشکل کارگران، اصناف، کارآفرینان توجه دارد، دولت شما می‌داند شما جوانان آزادی می‌خواهید.
4- کشور بزرگ ایران نباید این همه بیکار داشته باشد.
5- در طول هشت سال گذشته فقط 500 هزار شغل در کشور ایجاد شده که در شأن ملت ایران نیست.
6- کشور را می‌توان از بیکاری و گرانی نجات داد.
7- ما 3 میلیون و 200 هزار بیکار داریم و اگر تنها 10 میلیون گردشگر وارد کشور شود بیش از 13 میلیارد دلار درآمد ارزی و 4 میلیون اشتغال درست می‌شود، یعنی با یک حرکت صحیح در یک مسئله اقتصادی و اجتماعی می‌توانیم بیکاری را حل کنیم، بیکاری که امروز تنها مشکل اقتصادی نیست بلکه مشکل اجتماعی نیز است و معضلات فراوانی به همراه دارد.
8- مشکل بیکاری سبب شده است از هر پنج ازدواج یکی به طلاق منجر شود. با رونق اقتصادی و ریشه‌کن کردن بیکاری جلوگیری از این کار امکانپذیر است.
9- ما در زمینه مشاغلی که سرمایه زیادی نمی‌خواهد باید فعال شویم. به اعتقاد من یکی از مهم‌ترین وظایف دولت آینده بحث اشتغال است. من در برنامه دولت مهر و امید برنامه جامعی را برای این کار تدوین کرده‌ام و این برنامه در اختیار مردم قرار گرفته است.
10- سه راهبرد در بخش اشتغال ذکر شده است و برای هر کدام راه‌حل‌های ریز تدوین‌شده است تا ما بتوانیم مشکل بیکاری را در همان سال اول تا حد زیادی تقلیل دهیم.
11- به جوانان می‌گویم من علاقه‌ای ندارم برای پیروزی در انتخابات جشن بگیرم بلکه دوست دارم زمانی که غمی بر چهره کارگر ندیدم جشن بگیرم.
12- ما می‌توانیم بیکاری را در مرحله نخست کاهش و در محله بعد در اندازه عادی بین‌المللی قرار دهیم.
13- نخستین قدم، مهار بیکاری است و در مرحله دوم هم در این کشور باید به جای نفاق و فاصله، فعالیت اقتصادی، فرهنگی و سیاسی کشور بازگردد.
البته نامزدهایی که خواستار تغییر وضع موجود هستند و وعده‌هایی ارائه کرده‌اند حتماً و باید برنامه‌های خود را برای تحقق آنها به خصوص بعد از جریان مناظره سوم ارائه دهند تا مردم بدانند مانند دور قبل انتخابات تنها با وعده‌های غیرعملی مواجه نیستند. وعده‌هایی که به جای حل مشکلات منجر به فربه شدن عده‌ای خاص و افزایش ضریب جینی و افزایش دو برابری معوقات بانک‌ها و در حقیقت افزایش بدهکاران بزرگ بانکی و... شده است.
منبع: جوان
انتهای پیام/