ده نکته جالب در مورد اینشتین که نمی‌دانید
در این گزارش به سراغ برخی از نکات جالب زندگی شخصی آلبرت اینشتین رفته‌ایم که شاید خواندنشان برایتان جالب باشد. با ما همراه باشید.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم به نقل از زومیت، آلبرت اینشتین به خاطر تأثیر چشم‌گیر بر گسترش و شکوفایی علم فیزیک، یکی از بزرگ‌ترین فیزیک‌دانان قرن بیستم محسوب می‌شود و اسم او همواره با القابی نظیر باهوش‌ترین و نابغه‌ترین دانشمند جهان همراه می‌شود. در این مقاله به بعضی از نکات جالب زندگی او می‌پردازیم.
1. اینشتین در سن 16 سالگی تابعیت آلمانی خود را انکار کرد
آلبرت اینشتین از همان آغاز جوانی از هر نوع ملی‌گرایی بیزار بود؛ به‌طوری که در 16 سالگی تابعیت آلمانی خود را انکار کرد و خود را بیشتر یک شهروند جهانی می‌دانست. او تا سال 1901 هیچ ملیتی نداشت تا این‌که در این سال تابعیت کشور سوئیس را پذیرفت.
2. اینشتین با تنها دانشجوی دختر در کلاس فیزیک خود ازدواج کرد
میلوا ماریک تنها دانشجوی دختر در کلاس اینشتین در پلی‌تکنیک زوریخ بود. وی بانویی باانگیزه بود و به ریاضیات و علوم علاقه داشت و البته فیزیک‌دانی جاه‌طلب بود؛ اما زمانی که با اینشتین ازدواج کرد، رؤیاهای خود را کنار گذاشت و فرزندان خود را به دنیا آورد.
3. اینشتین یک پرونده‌ی 1427 صفحه‌ای در اف‌بی‌آی داشت
اینشتین از سال 1933 و بعد از سومین سفرش به ایالات متحده در اف‌بی‌آی پرونده داشت. این پرونده به‌تدریج بالغ بر 1427 صفحه شد. بیشتر این پرونده در مورد ارتباطات دیرین اینشتین با مؤسسات اجتماعی و صلح‌طلب بود. حتی یکی از مأموران اف‌بی‌آی پیشنهاد کرد که تحت قانون ممانعت افراد بیگانه، اینشتین از ورود به آمریکا منع شود؛ اما این پیشنهاد از سوی وزارت امور خارجه‌ی ایالات متحده با مخالفت رو‌به‌رو شد.
4. اینشتین صاحب یک فرزند پنهانی بود
میلوا، همسر اول اینشتین، در سال 1902 و زمانی که با خانواده‌ی خود در صربستان زندگی می‌کرد، خارج از عهد زناشویی یک دختر به دنیا آورد و اسم او را لیسرل گذاشت. مورخان می‌گویند این دختر یا در طفولیت خود در اثر ابتلا به بیماری تب مخملک از دنیا رفت یا از سوی مادر خود رها شد تا به سرپرستی شخصی دیگر درآید. در هر صورت اینشتین هیچ‌گاه فرزند خود را ندید. تا سال 1987 افراد زیادی از وجود چنین فرزندی باخبر نبودند، تا این‌که در این سال مجموعه‌ای از نامه‌های اینشتین در دسترس عموم قرار گرفت.
5. اینشتین پول جایزه‌ی نوبل خود را هزینه‌ی جدایی از همسرش کرد
اینشتین که پیش‌بینی می‌کرد برنده‌ی جایزه‌ی نوبل شود، به همسر اول خود پیشنهاد داد در ازای دریافت پول این جایزه با طلاق موافقت کند. مبلغ این جایزه در حدود 32250 دلار بود که در آن زمان 10 برابر درآمد سالیانه‌ی یک پروفسور محسوب می‌شد.
6. اینشتین با دخترخاله‌ی خود ازدواج کرد
السا، همسر دوم اینشتین در واقع دخترخاله‌ی او بود. پدر السا و پدر آلبرت نیز با یکدیگر نسبت فامیلی داشتند. نام دوشیزگی السا هم اینشتین بود.
7. اینشتین قبل از شروع جنبش حقوق شهروندی یک فعال در زمینه‌ی حقوق شهروندی بود
اینشتین از مدافعان سرسخت حقوق شهروندی و آزادی بیان بود. زمانی که ویلیام دوبوآ در سال 1951 متهم به جاسوسی برای کشورهای بیگانه شد، آلبرت اینشتین برای دادن شهادت به نفع او داوطلب شد. بعد از این‌که وکیل دوبوآ اعلام کرد اینشتین در دادگاه برای دادن شهادت حاضر خواهد شد، قاضی این پرونده را مختومه اعلام کرد.
8. پسر اینشتین بیشتر عمر خود را در بیمارستان بستری بود
پسر دوم اینشتین، ادوارد (یا ته‌ته، آن‌طور که پدرش او را می‌نامید)، مبتلا به اسکیزوفرنی بود و بیشتر عمر خود را در بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها سپری کرد. ادوارد علاقه‌ی زیادی به روانکاوی داشت و از تحسین‌کنندگان فروید بود. اینشتین و پسرش از طریق نامه دائما با هم در ارتباط بودند. با این حال آلبرت اینشتین پس از مهاجرت به آمریکا در سال 1933 دیگر پسرش را ندید. ادوارد در 55 سالگی در یک کلینیک روان‌درمانی از دنیا رفت.
9. اینشتین با پدر تسلیحات شیمیایی دوستی صمیمی داشت
فریتس هابر یک شیمی‌دان آلمانی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل بود که رابطه‌ی صمیمانه‌ای با اینشتین داشت. هابر همانند اینشتین یهودی بود، ولی قبل از به قدرت رسیدن نازی‌ها در آلمان به دین مسیحیت گروید و همواره آلبرت را نیز تشویق به انجام این کار می‌کرد. او در طی جنگ جهانی اول، گاز خطرناک کلر را توسعه داد که از هوا سنگین‌تر بود و با رسیدن به زمین، وارد گلو و ریه‌ی سربازان پناه گرفته در سنگر می‌شد و آن‌ها را خفه می‌کرد. فریتس هابر پدر تسلیحات شیمیایی نام گرفته است.
10. اینشتین با یک روس متهم به جاسوسی ارتباط داشت
در سال 1935 مارگت، دختر‌خوانده‌ی اینشتین او را به مارگاریتا کونن‌کاوا معرفی کرد و آن‌ها وارد یک رابطه‌ی عاطفی با یکدیگر شدند. سال 1998 در یک حراجی، 9 نامه‌ی اینشتین به کونن‌کاوا بین سال‌های 1945 تا 1946 به فروش رسید. در یک کتاب نوشته‌شده توسط یکی از جاسوسان بزرگ روس، ادعا شده است که کونن‌کاوا‌ی روس، جاسوس بود؛ با این حال مورخان این ادعا را تأیید نکرده‌اند.
منبع:جام جم
انتهای پیام/