حسرت‌های این کودکان، تحصیل زیر یک سقف و بوی لباس نو است
دانشآموزانی که نهایت آرزوهایشان به درس خواندن زیر یک سقف، دیدن یک کامپیوتر از نزدیک و بوی لباس و کفش نو خلاصه می‌شود این روزها با پیش‌گامی معلمشان، چشم انتظار یاری خیران برای تحقق آرزهایشان هستند.
سهم دانش‌آموزانش از خاطرات شیرین دوران مدرسه و ایام کودکی را تنها در یک کلمه خلاصه می‌بیند، «محرومیت»؛ ماجرایی که این کودکان در بروز آن هیچ نقشی نداشته و ندارند اما باید دوران کودکی، نوجوانی، ایام مدرسه و حتی گاه تمام عمر را زیر سایه آن طی کنند.
این دانش‌آموزان که آرزوهای کودکانه‌شان در داشتن یک کامپیوتر برای مدرسه، پایان درس خواندن در کانکس و لباس و کفش نو خلاصه می‌شود، گاه برای تحقق این آرزوها دست به دعا می‌شوند تا شاید دلخوشی‌های کودکانه‌شان رنگ واقعیت بگیرد.
در این گزارش به سراغ دانش‌آموزان مناطق محروم و روستایی استان آذربایجان شرقی رفتیم، دانشآموزانی که دیدن یک کامپیوتر از نزدیک، نشستن زیر سقف یک کلاس برای درس خواندن و نه تحصیل در کانکس و در یک کلام« زندگی بدون فقر و با آرامش» تمام آرزویشان است.
شهرام اسدپور معلمی است که این روزها وارد هشتمین سال فعالیت خود می‌شود و تمام این سال‌ها معلمی برای دانش‌آموزان محروم روستای چاراویماق از توابع استان آذربایجان شرقی را تجربه کرده است.
وی مدت‌هاست که علاوه بر معلمی تلاش می‌کند رویاهای دانش‌آموزانش را به واقعیت تبدیل کند، دانشآموزانی که حسرت دیدن یک کامپیوتر یا داشتن لباس و کفش نو را در سر می‌پرورانند و حالا آقا معلم برای تحقق آرزوهای این کودکان از همراهی خیران بهره می‌برد، خیرانی که نه تنها از ایران بلکه از مالزی، بلژیک، سوئد و کانادا به یاری آمده‌اند.
روایت مدارس روستایی منطقه چاراویماغ را در چند جمله می‌توان اینگونه خلاصه کرد: اغلب کلاس‌های درس در کانکس تشکیل می‌شود و معلمان نیز 6 پایه ابتدایی را در یک کلاس تدریس می‌کنند، مدارس با بخاری نفتی گرم می‌شوند، دانش‌آموزان در آرزوی دیدن یک کامپیوتر از نزدیک هستند، برخی مدارس میز و نیمکت ندارند و برخی دیگر نیز به شدت فرسوده هستند.
آنگونه که آقا معلم میگوید: روزی یکی از شاگردان همسرش که او نیز معلم است،سر کلاس درس از حال می‌رود و آنها تصور می‌کنند که این کودک بیمار است اما پس از آمدن مادر دانش‌آموز به مدرسه مشخص می‌شود، این دو خواهر به دلیل فقر حاکم بر خانواده دچار ضعف بدنی هستند و حتی برای تهیه نان هم دچار مشکل بوده و پدر خانواده نیز دارای اعتیاد است.
این دو خواهر با همراهی آقا معلم و همسرش تحت حمایت قرار می‌گیرند اما آنها متوجه می‌شوند که سایر دانش‌آموزان نیز با فقر مواجه هستند، دانش‌آموزی که با دمپایی پاره به کلاس درس می‌آید و در برابر تذکرات معلم که میگوید دیگر نباید با دمپایی به مدرسه بیاید، به یک جمله اکتفا می‌کند «پول خرید کفش نداریم»
این معلم و همسرش با استفاده از فضای مجازی و معرفی روستای خود و دانش‌آموزان محرومش از خیران کمک می‌خواهند و با استقبال خیران، افراد بسیاری متقاضی کمک به دانش‌آموزان این روستا می‌شوند و در نهایت کمک‌های مالی آنها منجر به تهیه کفش، کاپشن و دستکش برای دانش‌آموزان می‌شود.
آنگونه که اسدپور میگوید: در پایه ششم برای تدریس درس کار و فناوری به کامپیوتر نیاز است و از تعداد 180 مدرسه این منطقه فقط 30 مدرسه کامپیوتر داشتند اما با همراهی خیران 35 مدرسه به کامپیوتر مجهز می‌شوند و نکته جالب این است که علاوه بر خیران ساکن ایران، هموطنان ایرانی مقیم خارج از کشور همچون کانادا، بلژیک، سوئد و مالزی نیز به کمک این دانش‌آموزان آمده‌اند.
یکی از ایرانیان ساکن مالزی هر چند ماه یک بار برای دانش‌آموزان لباس ارسال می‌کند و با همراهی خیران، مدارس محروم دیگر و حتی خانواده‌های محروم نیز تحت پوشش قرار گرفتند.
دانش آموزان بیمار و بزرگسالان بیمار نیازمند نیز تحت پوشش حمایت‌های خیران قرار گرفته‌اند؛ طبق گفته‌های آقا معلم، یکی از دانش‌آموزان به دلیل تنبلی چشم در آستانه کوری قرار داشت که توسط او و همسرش به تبریز برده می‌شود و یکی از پزشکان خیر به صورت رایگان دانش‌آموز را معالجه می‌کند و دو دانش‌آموز دیگر نیز برای درمان به این پزشک ارجاع شده‌اند.
اما این دانش‌آموزان هم‌اکنون برای تجهیز مدارسی که هنوز کامپیوتر ندارند به همراهی خیران نیاز دارندو برخی مدارس نیز دستگاه کپی و پرینتر ندارند.
آقا معلم با درخواست از پزشکان خیر برای درمان دانش‌آموزان و شهرندان روستایی نیازمند میگوید: هم‌اکنون نیاز داریم تا پزشکان با ما همراهی کنند یعنی به صورت رایگان این افراد را معالجه کنند یا به آنها تخفیف بدهند، یکی از دانش‌آموزان دچار مشکلات مغز و اعصاب است و به سختی راه می‌رود، برای درمان او به همراهی یک پزشک متخصص مغز و اعصاب نیاز داریم.
هم‌اکنون 50 خانواده نیازمند با همراهی خیران تحت پوشش قرار گرفته‌اند که هر دو ماه یکبار کفش، لباس و لوازم خانگی که اغلب دست دوم است از سوی مردم برای توزیع میان آنها ارسال و بسته‌های غذایی نیز شامل برنج، چای، ماکارونی و رب میان این خانواده‌ها توزیع می‌شود.
به گزارش تسنیم، این دانش‌آموزان و خانواده‌ها همچنان برای گذران زندگی و زدودن سایه فقر و محرومیت چشم به همراهی خیران دوخته‌اند.
انتهای پیام/
