حمله هوایی رژیم صهیونیستی به تأسیسات هسته‌ای عراق/ شناسایی و مقدمات

به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران پویا، 7 ژوئن 1981  میلادی (17 خرداد 1360) نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی طی عملیاتی سری به نام « اُپرا » به عراق حمله کرد و طی آن رآکتور نیروگاه «تموز1» بغداد را کامل از بین برد.

این عملیات که یکی از سری ترین عملیات های هوایی رژیم صهیونیستی بود تا دهه 90 قرن 20 کاملا سری بود و حتی خبری از آن وجود نداشت. در دهه 90 قرن 20، ویکتور استروفسکی، افسر فراری موساد هنگامی که از موساد طرد شده بود خاطرات خود را منتشر کرد و در آن از عملیات اُپرا سخن گفت.

اما تا سال 2007 هیچ اطلاعات رسمی از این عملیات توسط رژیم صهیونیستی منتشر نشد تا اینکه در 18 آوریل 2007 تلویزیون رژیم صهیونیستی طی مستندی این عملیات را به نمایش گذاشت. سال 2012 تلویزیون رژیم صهیونیستی طی برنامه ای مفصل با حضور مقامات سیاسی و نظامی و برخی خلبانان حاضر در عملیات اُپرا به بررسی این عملیات پرداخت.  8 آگوست 2015 روزنامه «یدیعوت آحرونوت» برای نخستین بار جزئیات و حتی نام مجریان عملیات را به طور کامل فاش ساخت.

پیشینه هسته ای عراق

قرارداد نیروگاه هسته ای آزمایشگاهی با شوروی

دهه 60 قرن بیستم میلادی ، سازمان انرژی هسته ای عراق تأسیس شد. در این دهه، عراق پروتکلی را تحت عنوان « ساخت نیروگاه های هسته ای 2 مگاواتی تجربی کوچک برای اهداف مسالمت آمیز » با اتحاد جماهیر شوروی امضا کرد. براساس آن پروتکل، مسکو مقدار قابل توجهی اورانیوم 235 به بغداد تحویل داد و اقدام به آموزش کارشناسان عراقی برای اداره نیروگاه تجربی کرد. این نیروگاه تجربی در منطقه الزعفرانیه عراق تأسیس شد. از همان آغاز، قریب 1500 نفر اعم از دانشمند، مهندس و نیروهای اداری در این سازمان مشغول به کار شدند.

توافقنامه ساخت رآکتور با فرانسه

سال 1975، ژاک شیراک رئیس جمهور وقت فرانسه به بغداد سفر کرد. در این سفر موافقت شد فرانسه به عراق در ساخت نخستین نیروگاه هسته ای در جهان عرب کمک کند. پس از آن سفر، معاون صدام حسین به پاریس رفت و همکاری هسته ای بین دو کشور آغاز شد. اقدام صدام حسین در رفتن به سمت فرانسه به این دلیل بود که فرانسه در آن زمان می توانست عراق را در منطقه ای در بین النهرین به سیستم تهیه اکسید دیوتریوم (D2) یا همان «آب سنگین» مجهز کند.

سال 1976 هیئتی از دانشمندان هسته ای عراق به ریاست عبدالرزاق الهاشمی و حضور جعفر ضیاء، حسین الشهرستانی و همام عبدالرزاق به منظور تکمیل مقدمات سخت افزاری نیروگاه های عراق به فرانسه سفر کردند. قرار بود سخت افزار لازم برای دو نیروگاه هسته ای فراهم شود. نیروگاه «تموز1» (نیروگاه اوزیراک یا پروژه 17 تموز) به قدرت 40 مگاوات و نیروگاه «تموز2» به قدرت 1.2 مگاوات. این دو نیروگاه در منطقه « التویثة» 17 کیلومتری جنوب بغداد بنا شدند و دیواره خاکی سترگی به امتداد 15 کیلومتر و ارتفاع 25 متر روی زمین بنا شد. این دیوار با شبکه های آهنی تقویت شد و دو تونل سری برای ورود به آن درست شد تا در زمان های ضروری خروجی باشند.

پس از آن هیئتی از دانشمندان و مهندسان به منظور آموزش به مرکز «ساکلای» فرانسه اعزام شدند تا بتوانند نیروگاه را راه اندازی و به کارگیری کنند. مهدی غالی العبیدی به عنوان رئیس این هیئت تعیین شد تا غنی سازی اورانیوم از طریق سانتریفیوژ برای اهداف نظامی را بیاموزند. اما فرانسوی ها در میانه راه به طور ناگهانی در سوخت طراحی شده برای نیروگاه تغییر به وجود آوردند و سوخت نیروگاه را از اورانیوم که می تواند 80 درصد قدرت تخریب داشته باشد به «کارامل» که نمی تواند قدرتی بیش از 18 درصد به وجود آورد تبدیل کردند. ظاهرا فرانسوی ها این تغییر را به این منظور به وجود آورند تا عراق نتواند به سلاح هسته ای دست یابد.

جمع آوری اطلاعات به دست موساد

نخستین اطلاعات مربوط به نیروگاه اتمی عراق را جاسوسان موساد در سال 1974 جمع آوری کردند. جاسوسان موساد در عراق و فرانسه اعلام کردند صدام حسین در حال ساخت یک نیروگاه هسته ای که قادر است پس از ساخت طی 5 تا 7 سال به بمب هسته ای دست یابد. صهیونیست ها در این ایام در رسانه های خود اینگونه علیه صدام حسین تبلیغ می کردند که وی قصد دارد یهودیان را در دریایی از خون قتل عام کند و دولت یهودی را از بین ببرد.

اسناد موجود از نیروگاه هسته ای عراق نشان می دهند سال 1979 قلب رآکتور نیروگاه هسته ای عراق در شرکت فرانسوی (C.N.A.M)- که یکی از شرکت های مجری نیروگاه هسته ای عراق بود- آماده بارگیری از شهر سین سور نزدیک بندر تولون فرانسه به سمت عراق بود، اما یک عملیات خرابکارانه توسط گروهی که به شرکت نامبرده نفوذ کرده بودند موجب شد ارسال قلب رآکتور بغداد برای 6 ماه به تعویق بیفتد. ویکتور استروفسکی در خاطرات خود با نقل جزئیات این عملیات، تصریح می کند که موساد از طریق تیمی که برای این عملیات خرابکاری در فرانسه تعیین کرده بود این اقدام خرابکارانه را طراحی و اجرا کرده است.

آگوست سال 1978 نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی نشست هایی سری با اعضای دولت برگزار کرد که نتایج آن بعدها مشخص شد.

در حادثه نخست؛ نیمه شب 6 آوریل 1979 انفجاری در انبار سوخت نیروگاه بغداد رخ داد و خسارت وسیعی را به پروژه وارد کرد.

حادثه دوم در ژوئن1980 رخ داد و «یحیی المشد» دانشمند هسته ای مصری که در برنامه هسته ای عراق، به عنوان ناظر اصلاح و انتقال رآکتور به صدام حسین کمک می کرد ترور شد. موساد دهها بار تلاش کرده بود از طریق تله های جنسی و مالی « المشد» را به کار گیرد اما او نپذیرفت به همین دلیل 14 ژوئن 1980 او را در هتل مریدیان پاریس ترور کردند. موساد 12 دانشمند و تکنسین هسته ای عراق را که در پروژه رآکتور بغداد کار می کردند ترور کرد. این دو حادثه تنها توانست پیشرفت کار نیروگاه عراق را با کندی روبرو کند و اکتبر 1980 پروژه هسته ای صدام حسین دوباره مسیر خود را ادامه داد.

اشتباه بزرگ عراق و فرانسه

صهیونیست ها از طریق تصاویر ماهواره ای که از ماهواره های آمریکایی به دست می آوردند در جریان جزئیات ساختمان و بنای رآکتور و نیروگاه قرار داشتند. هنوز مشخص نیست که چگونه صهیونیست ها نقشه های مهندسی ساختمان نیروگاه و رآکتور را به دست آورده اند اما بزرگترین اشتباهی که فرانسویان و عراقی ها مرتکب شدند این بود که سقف رآکتور را به شکل گنبدی ساختند کاری که شناسایی ماهواره ای آن را آسان می کرد.

موساد اطلاعات کاملی از سیستم پدافند هوایی، رادارها و سامانه های موشکی عراق، برنامه روزانه محافظان نیروگاه، ساعات غذاخوردن، ساعات تغییر پست محافظان نیروگاه، ماهیت کار در نیروگاه و ساعات حضور کارشناسان فرانسوی در اختیار داشتند.

مقدمات حمله

براساس گزارشی که روزنامه صهیونیستی «یدیعوت آحرونوت» در سال 2015 منتشر کرد سال 1981، پیش از آغاز عملیات اپرا، مناخیم بگین، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی با شیمون پرز، رهبر اپوزیسیون دولت وقت، دیداری کاملا سری داشت. بگین تصمیم گرفته بود پیش از برگزاری انتخابات مجلس رژیم صهیونیستی عملیات اُپرا را اجرا کند. برای این امر دو علت و انگیزه در بگین وجود داشت: نخست آنکه بگین که به شدت در رقابت انتخاباتی قرار گرفته بود و  با انجام این عملیات بر محبوبیت و تعداد آراء خود می افزود. دوم آنکه احتمال پیروزی چپگرایان در انتخابات پیشِ رو وجود داشت و حال آنکه آنها با انجام چنین عملیاتی کاملا مخالف بودند لذا این عملیات باید در این زمان اجرا می شد.

ارتش رژیم صهیونیستی با یک شرط موافقت دولت را برای اقدام نظامی علیه نیروگاه عراق به دست آورد. اینکه کمیته ای متشکل از مناخیم بگین، نخست وزیر، اسحاق شامیر وزیر خارجه و رافائل ایتان ، رئیس ستاد ارتش، با این اقدام نظامی موافقت کنند. کمیته مذکور ، ارتش و مسئولان اطلاعاتی رژیم صهیونیستی را موظف کرد سناریوهای اقدام نظامی علیه نیروگاه عراق را آماده کنند.

اختلافات عمیقی در این میان وجود داشت برخی از کارشناسان معتقد بودند این اقدام در بهترین وضعیت باید چند سال دیگر صورت گیرد. در همین زمان این ترس وجود داشت که این حمله می تواند مصر را به این ترغیب کند که توافقنامه صلح خود با صهیونیست ها (کمپ دیوید) را لغو کند. بعضی دیگر از کارشناسان بر این عقیده بودند، تخریب نیروگاه هسته ای عراق موجب ناراحتی فرانسوی ها خواهد شد چرا که فرانسوی ها از سال 1975 با عراق توافقنامه هسته ای امضا کرده بودند. اما سرانجام کمیته، به اجرای عملیات هوایی رأی مثبت داد و رژیم صهیونیستی حمله به نیروگاه هسته بغداد را تأیید کرد.

ادامه دارد...

انتهای پیام/