توصیه‌های آیت‌الله سبحانی درباره اثر شخصیت‌بخشی در تأثیر موعظه و اندرز در افراد


مرجع تقلید شیعیان گفت: اگر در پی این هستیم که منبرهای ما دارای اثر باشد باید در مخاطب خودمان احساس شخصیت و هویت را ایجاد کنیم.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، آیت‌الله جعفر سبحانی ظهر امروز در جلسه تفسیر سوره مبارکه ملک که در مسجد مدرسه حجتیه در قم برگزار شد، با تبریک سالروز میلاد امام حسن مجتبی(ع)اظهار داشت‌: یکی از ائمه(ع) بزرگوار ما که دشمنان مدام در جهت تخریب چهره پاک او تلاش کردند امام حسن(ع) بوده است.

آیت‌الله سبحانی با اشاره به اهمیت شخصیت بخشی در تأثیر موعظه و اندرز در افراد مختلف افزود: اگر در پی این هستیم که سخن ما در منبر و محافل گوناگون دیگر در مخاطب اثرگذار باشد باید در درجه نخست به مخاطب خود شخصیت بدهیم تا بتواند به سخن و حرف ما اعتماد کند.

وی نقش مهم پدر در تربیت فرزند را موردتوجه قرار داد و گفت: دو وظیفه اصلی که بر عهده هر پدری است که باید در حق فرزندش انجام بدهد یکی مسئله تعلیم و دیگری کتابت است که باید آن‌ها را به نحو احسن انجام بدهد.

وی با اشاره اهمیت نصیحت در پرورش شخصیتی کودکان  تأکید کرد: باید در نصیحت و پند نوجوانان شخصیت آن‌ها را حفظ کنیم چراکه همین افراد فردا پدران و مادران جامعه ما خواهند بود و آینده جامعه را همین افراد خواهند ساخت.

آیت‌الله سبحانی با اشاره به منابع غنی و پربار منابع اسلامی تصریح کرد: ائمه اطهار (ع) 1400 سال مطالبی را بیان کرده‌اند که دنیای علم امروز به کنه و مفهوم آن پی برده است که از جامعیت بالای دین مبین اسلام خبر می‌دهد.

استاد برجسته حوزه علمیه بابیان بزرگواری و کرامت‌های بلندپایه امام حسن (ع) خاطرنشان کرد: در طول تاریخ همیشه قلم‌هایی بودند که درصدد مخدوش کردن چهره‌ی آن امام کریم بوده‌اند.

مرجع تقلید شیعیان با اشاره به مسئله معاد و اهمیت آن در زندگی موحدانه یک انسان تأکید کرد: پرونده انسان با مرگ بسته نمی‌شود بلکه مرگ شروعی است بر یک پایان و آغاز یک زندگی جدید.

آیت‌الله سبحانی با اشاره به یکی از آیات سوره شریفه ملک تأکید کرد: بشر نباید نسبت به مسئله معاد عجله از خود نشان بدهد مگر فردی که از حیث حساب پرونده‌اش پاک باشد و درصدد جبران گناهان خود باشد.

وی با اشاره به اهمیت اعتقاد و نیات در انجام هر کار و عملی گفت: سالیان درازی دولت‌ها در اروپا و آمریکا به دنبال تجهیز مردم جامعه نسبت به سلاح اخلاق بوده‌اند بدون آن‌که اعتقادی به خدایی‌بودن این امور داشته باشند از همین رو هم عمل بدون اعتقاد هیچ ارزشی در نزد خداوند ندارد.

انتهای پیام/