غفلت از جنبه‌های معنوی زندگی حضرت علی(ع) در شعر آئینی
جان‌فدا معتقد است؛ شاعران دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی عدالت و حق طلبی و ساده زیستی حضرت علی (ع) را در شعر به تصویر کشیده‌اند؛ اما جنبه‌های دیگری از شخصیت ایشان هم وجود دارد که در شعر هیئتی و آئینی کشورمان وارد نشده است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، هادی جان‌فدا، شاعر آئینی کشور، با بیان این که سرودن شعر مرثیه برای ائمه و معصومین(ع) از قدیم در ادبیات کشورمان مرسوم بوده است، گفت: متأسفانه برخی از شعرا و اهالی ادبیات امروز، تصور می‌کنند مرثیه سرایی برای ائمه کاری سخیف است، در حالی که در مرثیه، شاعر ضمن یادآوری بزرگی‌ها و کرامات شخصیت، یادآوری می‌کند که چنین شخصیتی و در چنین مرتبه‌ای را از دست داده‌ایم.
وی ادامه داد: شعر مرثیه ارزشمند است، اما باید ببینیم که تا چه اندازه توانسته‌ایم به زوایای مختلف زندگی ائمه(ع) به ویژه حضرت علی(ع) بپردازیم. شاعران دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی عدالت و حق طلبی حضرت علی(ع) را در شعر به تصویر کشیده و ساده زیستی ایشان را به خوبی در اشعارشان آورده‌اند. در این بین جنبه‌های دیگری از شعر ایشان هم وجود دارد که در شعر هیئتی و آئینی کشورمان وارد نشده است.
جان‌فدا خاطرنشان کرد: یکی از جنبه‌های وجودی حضرت امیر(ع)، علم، عرفان و توحید ایشان است. متاسفانه جنبه‌های معنوی زندگی حضرت علی(ع) کمتر توسط شاعران پرداخته شده و به شعر در آمده است. هرگاه حضرت علی (ع) را معرفی کرده‌ایم با دو دیدگاه رایج شجاعت و همچنین عدالت‌خواهی ایشان بوده است؛ در حالی که امام سجاد (ع) می‌فرمایند یکی از جنبه‌های مهم زندگی امیرالمومنین (ع) عبادت ایشان است.
این شاعر آئینی همچنین گفت: این که مرد شجاع و جنگ‌آوری همچون حضرت علی (ع) با خانواده خود چگونه رفتار می‌کردند. رفتار ایشان با فرزندانشان، با حضرت فاطمه(س) و حضرت محمد(ص) می‌تواند الگوی مناسبی برای نسل‌های امروز باشد و البته ویژگی‌ها ی آن حضرت بی‌نهایت است و هر چه که از ایشان بگوییم و شعر بسراییم، باز هم کم است.
هادی جان‌فدا در پایان ترانه‌ای که برای حضرت علی (ع) سروده بود ؛ در اختیار پایگاه خبری حوزه هنری قرار داد که به شرح زیر است:
این دل ما تنگه اگه براتون
می‌دونیه واسه برو بیاتون
دستای مهربون کی شبارو
گره زده به زلف ماجراتون
شبا که خورشیدم دلش می‌گیره
می‌خزه آهسته زیر عباتون
ما که از اول نبودیم غریبه
با غم و غصه‌های آشناتون
به چاه سینه‌های ما میریزه
هق‌هق گریه‌های بی صداتون
دستای خالیمونو هی گرفتیم
مثل پیاله زیر هل اتاتون
سر میره از ظرفای کوچیک ما
محبت شما و بچه‌هاتون
امام پیشونی سفیدا شدن
چقد میاد به چشمای سیاتون
تخت خلافت شما رو عرشه
کی می‌تونه بیاد بشینه جاتون
حکومت آخرتو گرفتید
دنیا بمونه واسه دشمناتون
هر چی دویدیم نرسیدیم آقا
به انتها که نه به ابتداتون
چشم ما چپ نیس که دو تا ببینیم
خدا شمایی و شما خداتون
انگاری باید که پریشون بشه
هرکی نفس میکشه تو هواتون
کعبه رو دیدم که یقه دریده
هو می‌کشید تو ایون طلاتون
هاجرا سبقت میگیرن بیارن
اسماعیلارو به صف مناتون
هرچی دویدیم نرسیدیم آقا
...به انتها که نه به ابتداتون
انتهای پیام/