آتشی که به رختکن بانوی پیر افتاد، شانسی که در خانه روسونری را زد
انتقال بونوچی به میلان کودتای پنجره نقل و انتقالات فوتبال ایتالیا در تابستان امسال و آن‌قدر تأثیرگذار بوده که رسانه‌های ایتالیایی به اتفاق میلان را بخت اول بردن اسکودتو در فصل آینده یا حداقل جزو مدعیان اصلی کسب این افتخار بدانند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، اولین بار خبر که احتمال انتقال لئوناردو بونوچی به میلان منتشر شد، آلساندرو دل‌پیرو، اسطوره باشگاه یوونتوس جمله‌ای به زبان آورد که همه چیز را درباره غیرمنتظره بودن این اتفاق می‌گفت: « فکر می‌کردم این یک جوک است. واقعاً غافلگیر کننده بود. هرگز باور نمی‌کردم که چنین اتفاقی رخ دهد.»
دل‌پیرو 16 سال پیش هم شاهد جدا شدن یک یوونتوسی بزرگ دیگر در حد و اندازه فیلیپو اینزاگی به میلان بود اما آن جایگاهی که اینزاگی آن زمان در یوونتوس داشت به هیچ عنوان در حد بونوچی نبود و او مانند بونوچی یک سمبل برای بانوی پیر شناخته نمی‌شد. انتقال بونوچی به میلان را شاید بتوان چیزی عکس انتقال پیرلو از میلان به یوونتوس در سال 2001 دانست، بازیکنی که بعد از 10 سال بازی در میلان به خاطر اختلاف نظر علنی و تا حدودی غلو‌آمیز با سرمربی وقت روسونری، ماسیمیلیانو آلگری آن را ترک کرد.
کودتای بازار نقل و انتقالات
چهارشنبه شب اولین گزارش‌ها درباره اینکه بونوچی به میلان می‌رود، منتشر شد. مدیربرنامه‌های مدافع میانی، آلساندرو لوچی مدیر برنامه‌های بازیکنان دیگری مانند آندرهآ برتالوچی و خوان کوادرادو نیز هست، بازیکنی که در فیورنتینا زیر نظر وینچنزو مونتلا، سرمربی حال حاضر میلان کار می‌کرد و مونتلا همیشه جزو تحسین‌کنندگان او بوده است. در واقع هواداران یوونتوس تصور می‌کردند کوادرادو آن بازیکن تیم‌شان باشد که فصل آینده در پیراهن میلان می‌بینند و به جای او هم فدریکو برناردسکی بعد از داگلاس کاستا به یوونتوس ملحق می‌شود. چیزی که هیچ کسی تصورش را نمی‌کرد، جدایی بونوچی بود و طبق اطلاعاتی که تا الان در دسترس است این لوچی (و در واقع خود بونوچی) بوده است که برای رفتن به میلان ابراز آمادگی کرده است، نه اینکه میلان برای خریدش از یوونتوس پیشنهادی به بانوی پیر ارائه کرده باشد.
هر چه نباشد، میلان در تابستان امسال 61 میلیون یورو صرف تقویت خط دفاعی‌اش کرده و بازیکنان مانند متئو موساکیو که می‌تواند یک مدافع میانی برای قرار گرفتن در کنار آلسیو رمانیولی باشد را خریده است. بدون شک زمانی که لوچی به مسئولان میلان در خصوص تمایل بونوچی برای بازی در این تیم خبر داد، آنها از خود بی‌خود شدند و در حالی که تمام تمرکزشان روی جذب یک هافبک بازیساز مانند لوکاس بیلیا از لاتزیو بود، ناگهان این برنامه را متوقف کردند تا مذاکرات‌شان را با یوونتوس برای خرید بونوچی انجام دهند. میلان شاید به یک مدافع میانی جدید نیاز نداشت اما گاهی اوقات برای بالا بردن شانس پیروزی‌ات باید حریف را تضعیف کنی و این همان کاری است که روسونری با خرید بونوچی انجام داد؛ جذب بهترین بازیکن موجود صرف‌نظر از پستی که بازی می‌کند. در این مورد هم میلان شانسی که در خانه‌اش را برای خرید بهترین مدافع میانی دنیا آن هم از قویترین حریفش به دست آورد را غنیمت شمرد و بازیکنی که نه تنها در ایتالیا بلکه در تمام دنیا آرزوی داشتنش را دارند را جذب کرد.
انتقال بونوچی به میلان بدون شک بزرگترین کودتای پنجره نقل و انتقالات فوتبال ایتالیا تا کنون بوده است تا حدی که انتقال داگلاس کاستا از بایرن مونیخ به یوونتوس را هم تحت الشعاع قرار داد و آن‌قدر تأثیرگذار بود که جراید ایتالیایی روز جمعه همگی میلان را بخت اول بردن اسکودتو در فصل آینده یا حداقل جزو مدعیان اصلی کسب این افتخار دانستند اما چه شد که داستان به این جا رسید ؟
پشت پرده ماجرا
صرف‌نظر از بحث مالی که البته آن هم یک جنبه تعجب‌آور دیگر ماجرا است، جدایی بونوچی، اتفاقی است که می‌تواند معادله کورس قهرمانی فصل آینده کالچو را از سمت قهرمان فعلی که از سال 2011 بر کالچو سوار بوده به سمت میلان ببرد. پس چرا یوونتوس تن به چنین معامله‌ای داد؟ بونوچی سمبل رنسانس باشگاه بود و جزو مهره‌های اصلی موفقیت‌های یووه در 6 سال اخیر. در میان بازیکنان خارج از دروازه، تنها گونسالو ایگواین در تمام رقابت‌های فصل گذشته نسبت به بونوچی زمان بیشتری در زمین بازی حضور داشت و زمان بازی او برخلاف پیرلو در آخرین فصل حضورش در میلان، توسط آلگری محدود نشد. بعد از جیجی بوفون، بونوچی 30 ساله بزرگترین شخصیت تیم بود و این نکته‌ای بود که آلگری خودش هم دو هفته پیش در گفت‌و‌گویش با اسکای ایتالیا به آن اذعان داشت: «بونوچی باید درک کند که او رهبر بعدی رختکن تیم است. او بازیکنی خارق‌العاده است.»
فصل گذشته اما میان این بازیکن و مربی اختلافاتی به وجود آمد. بونوچی و آلگری در جریان برد 4 بر یک یوونتوس برابر پالرمو در ماه فوریه با یکدیگر در کنار زمین مشاجره کردند که نتیجه‌اش این شد که مدافع ایتالیایی بعد از به صدا درآمدن سوت پایان به سرعت به سمت رختکن‌ها رفت تا خودش را برای ادامه جنگ لفظی با سرمربی‌اش آماده کند. آلگری که از به چالش کشیدن شدن اقتدارش توسط بونوچی و دیگر بازیکنان خسته شده بود، مدافع میانی تیمش را برای سایرین درس عبرت کرد. به گزارش نشریه رپوبلیکا، آلگری بعد از آن بازی باشگاه را تهدید می‌کند که اگر از تصمیم او برای نیمکت‌نشین کردن بونوچی در بازی بعدی برابر پورتو در لیگ قهرمانان اروپا حمایت نکند، استعفا خواهد کرد. یوونتوس پورتو را 2 بر صفر شکست داد اما آن نتیجه یک پیروزی عادی نبود. آن برد علاوه بر اینکه یووه را به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان رساند،جایگاه آلگری را به عنوان کسی که در رختکن حرف اول و آخر را می‌زند، تثبیت کرد. بونوچی و آلگری به خاطر تیم اختلافات‌شان را کنار گذاشتند و به این ترتیب مدافع میانی تیم به زمین بازی برگشت و در بازی بعدی حتی بازوبند کاپیتانی را هم به بازویش بست. با اینکه آتش زیر خاکستری که همه منتظر دوباره شعله‌ور شدنش بودند، در تابستان شعله‌ور شدو یوونتوسی‌ها می‌دانستند که در نهایت مجبور خواهند شد میان آلگری و بونوچی یکی را انتخاب کنند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که بین دو نیمه فینال لیگ قهرمانان اروپا در کاردیف هم بونوچی حرکت دیگری انجام داده است که باعث افزایش تنش‌ها در روابط میان او، آلگری و باشگاه شد. گفته می‌شود که بین دو نیمه بازی بونوچی پائولو دیبالا، مهاجم آرژانتینی یوونتوس را کنار کشیده است و از او به خاطر بازی ضعیفش حسابی انتقاد می‌کند. در همین حال او از بازیکن کناری‌اش آندرهآ بارتزالی هم به خاطر اینکه بارها به مارسلو مدافع رئال مادرید اجازه داد با ارسال‌هایش بانوی پیر را آزار دهد، انتقاد کرد. هر دو داستان قویاً توسط اعضای باشگاه تکذیب شد اما نشریه استمپای ایتالیا و چند رسانه دیگر این کشور بر صحت این ماجراها تأکید دارند.
سرآغازی برای یک تغییر
از بحث غیرمنتظره و غافلگیر کننده بودن انتقال بونوچی و حتی پایین بودن رقم قراردادش با میلان - رقمی 20 تا 25 میلیون پایین‌تر از چیزی که چلسی و منچسترسیتی حاضر بودند برایش بپردازند - بگذریم، تصمیم غیرعادی یوونتوس برای آزاد گذاشتن بازیکنی مانند او برای جدا شدن از این باشگاه بود. این باشگاه دو سال پیش به پیرلو،کارلوس توس و آرتورو ویدال اجازه رفتن داد و سال گذشته هم پل پوگبا و آلوارو موراتا را فروخت. امسال هم دنی آلوز و بونوچی می‌روند. تا الان روند بیرون فرستادن ستاره‌ها از تورین سبب متوقف شدن روند قهرمانی‌های پی در پی یووه در سری A و رسیدنش به فینال لیگ قهرمانان نشده است. تغییر سیستم این تیم به 1-3-2-4 بدان معناست که یووه برخلاف گذشته دیگر نیاز به داشتن مدافعان میانی فراوان ندارد و علاوه بر آن یک بازیکن مانند دانیله روگانی و حتی مهدی بن‌عطیه هست که می‌تواند جای بونوچی را پر کند. حتی اگر لازم باشد، یوونتوس می‌تواند ماتیا کالدارا را از آتالانتا بخرد، ضمن اینکه استفان دفری از لاتزیو هم هست.
در طرف مقابل اما جذب یک برنده مانند بونوچی - بهترین مدافع ایتالیایی که باشگاه از زمان آلساندرو نستا داشته و می‌تواند میراث ستاره‌هایی مانند مالدینی و بارِسی را حفظ کند - می‌تواند الهام‌بخش تغییر شگرف در فرهنگ میلانلو شود. او کسی است که می‌تواند به پیشرفت رومانیولی کمک، بازیسازی از خط دفاعی را آغاز و در بازی‌های بزرگ گلزنی کند. بونوچی هنوز چیزهای زیادی برای ارائه به تیمش دارد و باید اعتراف کرد که حالا قوای تدافعی میلان با حضور او، جان لوئیجی دوناروما، آندرهآ کونتی و رومانیولی یکی از قویترین خطوط در میان تیم‌های ایتالیایی است.
میلان با احتساب هزینه‌ای که برای خرید بونوچی کرد، تا الان 216.5 میلیون یورو برای جذب بازیکنان جدید خرج کرده است و هنوز هم به جذب بازیکنانی مانند آندرهآ بلوتی، نیکلا، کالینیچ و پیره امریک اوبامیانگ امید دارد. قرارداد بونوچی می‌تواند مانند یک گل سرنوشت ساز برای روسونری باشد که فاصله میان این تیم با یوونتوس و ناپولی را کاهش داده است. حالا اما سؤال این است که این همه هزینه چقدر از فاصله موجود کاسته است؟
انتهای پیام/
