«زینبیون» با داعش میجنگند اما به آنها تهمت میزنند+فیلم
مستند «عاشقان ایستاده میمیرند» به کارگردانی محسن اردستانی و تهیه کنندگی ناصر نادری به عنوان اولین مستند درباره مدافعان حرم پاکستانی معروف به «زینبیون» است. این مستند هفته گذشته از رسانه ملی پخش شد.
خبرگزاری تسنیم-زهره یزدان پناه*:
مستند «عاشقان ایستاده میمیرند» اولین فیلم مستند درباره مدافعان حرم پاکستانی است. مدافعان مظلوم زینبیون که هم مقابل تکفیریهایی از داعش در سوریه میجنگند که نیروهایی از طالبان هم درمیانشان هستند و هم، به رغم رزمنده مدافع حرم بودن، تهمتهای طالبانی بودن را از سوی خبرگزاریهای وابسته به غرب را به جان میخرند.
اینکه مستندسازان بدون مرز، سراغ چنین سوژهای رفتهاند، علاوه بر دغدغه متعهدانه این هنرمندان مستندساز به مسائل روز منطقه ازجمله مسائل تکفیریها در کشورهایی مثل سوریه و عراق و موضوع مدافعان حرم در این کشورها و حتی لبنان، شناخت خوب آنها درباره پاکستان، مذاهب و حتی فرقهها و گروههای مختلف تکفیری در پاکستان است که زمانی مستندی هم درباره یکی از قربانیان این فرقههای تکفیری ساختهاند. فیلمی درباره شهید رحیمی که در پاکستان به شهادت میرسد.
همین شناخت، محسن اردستانی و ناصر نادری را به سوالات و موضوعات جدیدی از لابلای انبوه مسایل تکفیری ها و نیروهای مقابل آنها یعنی مدافعان حرم میکشد.
و این سوال و موضوع جدید، این بار درباره حضور نیروهای پاکستانی در سوریه است. عده ای در کسوت طالبان در جبهه تکفیری ها و عده ای هم در میان رزمندگان مخلص و مظلوم مدافع حرم که باید به خاطر تبلیغات مسموم رسانههای غربی و وابسته به آنها، ماهیت هر دو گروه برای مخاطبان تفکیک شوند.
و محسن اردستانی به عنوان کارگردان این فیلم و ناصر نادری به عنوان تهیه کننده آن در گروه مستندسازان بدون مرز، هم با تصویربرداری و هم با استفاده از تصاویر آرشیوی، چه خوب از پس این کار برآمدهاند. نکته جالب دراین مستند، علاوه بر به تصویر کشیدن موضوع جهاد و شهادت یکی از شهدای حرم پاکستانی یعنی شهید عدیل حسینی، تصاویر شهید مصطفی صدرزاده معروف به سید ابراهیم و همچنین اشارات به آزادسازی نبل و الزهرا و همچنین آماده شدن رزمندگان مدافع حرم برای آزادسازی فوعه و کفریاست.
در اینباره به محسن اردستانی و ناصر نادری، این دو افسر آتش به اختیار جبهه انقلاب که بی هیاهو و در گمنامی روزهای سخت برای ثبت تصویری مستندات تاریخی و رساندن آن به گوش جهانیان، جانشان را کف دست گرفتهاند و دوربین هایشان را به دوش، فقط می توان گفت: خداقوت، خداقوت و خداقوت.
*نویسنده، پژوهشگر و مستندساز
انتهای پیام/