عجله در تولید کار نمایشی به حیثیت سازمان لطمه می زند/ «پاهای بیقرار» به زودی کلید می خورد
مدیر شبکه پنج سیما با اشاره به بالا رفتن سطح سواد نمایشی مخاطبان، بر ساخت مجموعه هایی که قصه خوبی دارند تاکید کرد و گفت: کارهای زودبازده در حوزۀ نمایش پاسخگوی نیاز رسانه های ما نیست.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، با افزایش تولیدات رسانه ملی در حوزه نمایشی و سرگرمی، حفظ کیفیت اهمیت زیادی پیدا کرده است. برخی کارشناسان معتقدند این افزایش تولید در حال حاضر بیش از پتانسیل تلویزیون است و این می تواند باعث قربانی شدن کیفیت آثار شود. مجید زین العابدین مدیر شبکه پنج بر این اساس نیاز امروز رسانه ملی را کارهای با کیفیتی می داند که برای آنها به مدت کافی زمان گذاشته شده باشد. این مدیر رسانه ملی با اشاره به اینکه تولیدات زودبازده در حوزه نمایشی پاسخگوی تلویزیون نیست گفت: «ما در کار تولیدات تلویزیونی با دو جنس کار مواجه هستیم. یک جنس کار در حوزۀ کارهای غیرنمایشی است. اینها به نسبت کارهای کوتاه مدت از نظر پس تولید و مقدمات و تحقیق و پژوهش در واقع زود بازده محسوب می شوند و ما سریعتر می توانیم در حوزۀ کارهای غیرنمایشی به اهدافی که سازمان طراحی می کند دست پیدا کنیم. اما حوزۀ دوم که حوزۀ پیچیده تر و سخت تری است، حوزۀ نمایشی است که در واقع به آن معنای کار زودبازده در حوزۀ نمایش پاسخگوی نیاز رسانه های ما نیست.»
وی با بیان زمان بر بودن تحقیق یک اثر گفت: «آنجا تحقیق و پژوهش و تامل در کار، یک مقدار مرحلۀ پیش تولید را حتی بعضاً به مرحلۀ تولید غلبه میدهد. یعنی ممکن است در حوزۀ نمایش، حتی اگر تحقیق و نگارش را هم ما بیاوریم، 8 یا 9 ماه تولیدش طول بکشد و مجموعاً مثلا ممکن است یک کار نمایشی با احتساب تحقیق و نگارش تا دو یا سه سال طول بکشد. حالا جدا از اینکه کارهای نمایشی الف ویژه مختصات دیگری دارد و شرایط خاص دیگری بر آن حاکم است. لذا عجله و تعجیل در کار نمایشی معمولاً جواب نمی دهد و اگر جواب بدهد و این اتفاق بیفتد ما با کار دم دستی روبرو خواهیم بود و هم به حیثیت حرف های سازمان و هم به حیثیت هنری هنرمندانی که وارد کار با تعجیل شدند لطمه میزند.»
این مدیر تلویزیونی ترجیح سازمان صدا و سیما را ورود با تامل و تحقیق به کارهای نمایشی دانست و گفت: «در ورودی کارهای نمایشی شما از نظر تعداد حجم ورودی یک اعداد زیادی دارید. مثلاً در شورای طرح و برنامه شبکه ها، ممکن است 100- 150 طرح وجود داشته باشد. در شورای طرح و برنامه معاونت سیما یا مرکز نمایش ممکن است 500 طرح تجمیع شده وجود داشته باشد. اما آن چیزی که به تصویب می رسد معمولاً تعداد کمتری است. مثلاً ما خودمان در شبکه پنج از بین 150 طرحی که در این یکسال و اندی روی فیلم و سریال به دستمان رسیده رسیده است به 20 طرح جمع بندی رسیدیم که وارد تولید شویم.»
زین العابدین در مورد کارهای در نوبت تولید شبکه پنج گفت: این 20 طرح تا به امروز دو کارش آمادۀ پخش شده که یکی در جستجوی آرامش و دیگری لژیونر است. کار سوم که وارد مرحلۀ تولید شده «از یاد رفته است» که تولید بزرگی دارد. تهیه کننده آن آقای تحویلیان است و آقای بهرامیان کارگردانی آن را بر عهده دارد. کار چهارم «پاهای بیقرار» کاری مربوط به آقای ایرج محمدی به عنوان تهیه کننده و کارگردانی آقای «منوچهر هادی» است که این کار هم بلافاصله کلید می خورد با فاصلۀ یک هفته دو هفته. سه - چهار مجموعه دیگر هم از جمله سریال «کارگاه 48» نیز از کارهایی است که مرحله تدوین و نگارش و پیش تولید را طی کرده اند. دو سه کار در آستانۀ تولید است و دو سه کار دیگر به تدریج تا پایان تابستان کلید می خورد. لذا با یک فاصله یکسال و یک سال و نیمه میوه های تولید نمایشی دارد می رسد و این شاکلۀ کل کار نمایش در همۀ شبکه ها است. یعنی اگر این مسیر را بخواهیم پی بگیریم در همۀ شبکه ها ناگزیر هستیم در کار نمایش تامل بیشتری بکنند. جنسش با کارهای زودبازده غیرنمایشی متفاوت است. مثلاً ممکن است یک برنامۀ گفتگویی را ما بتوانیم با دو هفته تامل کلید بزنیم اما یک کار نمایشی را نمی شود دو هفتهای کلید زد و محصولش هم دو هفته ای روی آنتن نمی آید. بعضاً یکسال و نیم، دو سال تلاش یک مدیر را می طلبد تا یک کار روی آنتن بیاید.»
مدیر سابق شبکه سه سیما وسواس در انتخاب عوامل یک مجموعه را از مراحل چالش برانگیز تولید بر شمرد و گفت: «بالاخره وقتی کار از مرحلۀ نگارش عبور می کند وسواسی هم که در مرحلۀ انتخاب کارگردان، انتخاب بازیگران کار و هنرمندانی که شخصیت های داخل داستان می تواند با بازی آنها همخوان شود، خودش یک ملاحظات دیگری است که یک مقدار کار نمایشی را پیچیده تر از کارهای دیگر می کند. ذائقه و سلیقۀ مخاطب هم در این سال ها رشد کرده است و دیگر مخاطب با تک ستاره ها در کارهای نمایشی اقناء نمی شود.»
زین العابدین ضمن تاکید بر بالارفتن سطح دانش نمایشی مخاطبان گفت: «مردم ما تغییرات داستانی و پیچ و خم ها و روابط داستانی را خوب متوجه می شوند. اصلاً این موضوع یک ویژگی ذاتی ایرانیهاست که معمولاً آدم های قصه گو و قصه شنویی هستیم. این پیشینۀ ادبیاتی قصه باعث شده است مردم راجع به قصه های نمایشی با حساسیت های ویژه ای طرف شوند. لذا بعضی اوقات ممکن است راجع به یک کاری بگویند قصه اش کشش ندارد و قصه ندارد، این ناشی از همان فهم قصه بین مردم و مخاطب است.»
مدیر شبکه پنج با تصریح فرصت بودن کارهای فصلی برای رسانه ملی گفت: «کارهای فصلی در همۀ دنیا یک کار مرسوم و جا افتاده ای است و ما کارهای فصلی مختلفی در دنیا داریم. ما نیز بعضی اوقات به این سمت رفته ایم. بعضی از کارها مانند ستایش باید در فصل سه هم تمام شود. چون من مدتی مدیر شبکه سه بودم به موضوع ستایش اشراف دارم. سریالهایی مانند پرستاران، پایتخت و یا دردسرهای عظیم، همه سریالهای فصلی است. یعنی ما قصه هایی داریم که ظرفیت فصلی شدن را دارند. البته به نظر می رسد یک مقدار ذائقۀ مخاطب ما به سمت کارهای جدید است و کارهای فصلی را یک نوع تکرار می داند. این باز جزء آن ظرافت های هنری است که ما به عنوان مدیران رسانه با هنرمندان به عنوان کسانی که پیشران این موضوع هستند باید تعامل و همفکری کنیم که چطور می توانیم از کارهای فصلی صیانت کنیم.
باید کارهای فصلی را باید به عنوان یک ظرفیت تلقی کنیم نه به عنوان یک تهدید و تکرار. ما تجارب کارهای دنباله دار را داشتیم. مثلاً «شاید برای شما اتفاق بیفتد» بالای 250 قسمت در شبکه پنج تولید شد.کارگردان و نویسنده این کار یک نفر نبود. باید توجه کرد که مختصات این مجموعه که یک کار اپیزودی بود باعث شد تا بتوان برای ساخت آن با چند گروه همراه شد. تجربۀ «شاید برای شما اتفاق بیفتد» یک تجربه موفق در رسانه بود که قابل تداوم هم است. بر همین اساس ما در شبکه پنج با مدل سریال «شاید برای شما اتفاق بیفتد» در حال طراحی سریال «سارقان روح» هستیم که آن هم یک کار چند قسمتی هفتگی و اپیزودیک است. هومن فاضل سرپرست نویسندگان این مجموعه است و جمعی از نویسندگان دیگر نیز این کار را حمایت می کنند.»
انتهای پیام/