مازندران معطر به عطر شهدای گمنام شد/مادران شهیدی که دلشان برای فرزندان گمنامشان پر می‌کشید
گوشه گوشه شهر و دیار مازندران بوی شهادت گرفت و در سجاده عشق شهید بازماندگان و جاماندگان طریق شهادت در حسرت لاله‌های مظلوم به سوگ نشستند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، 13 آلاله شهید گمنام و دو لاله ای که پیکرشان شناسایی شد امروز بر دوش مردمان فهیم شهرهای استان تشییع شدند تا در جوار بقاع متبرکه و در خاک وطن آرام گیرند.
امروز اما مردم مازندران فوج فوج برای تشییع پیکر آنان که جوانمردی را حرف به حرف معنا کردند، سنگ تمام گذاشتند. همه آنان که دلبسته بودند برای همدردی با مادران شهدای گمنام مازندران آمدند.
گنج‌های جنگ، شهدای والا مقام و نیکو جایگاه این روزها که می‌آیند گویی نجوای عشق را طنینی دوباره در تار و پور خسته شهر سر می‌دهند.
شهدا در جای جای استان بار دیگر برای آنان که به مصداق آیه قرآن اهل فهم و درایت هستند پیغامی از جنس ایمان و جهاد آوردند.
سید علی، یادگار هشت سال دفاع مقدس در حاشیه تشییع همرزانش در ساری به گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم استقبال با شکوه مردم از پیکر شهدا را ستود.
وی با بیان اینکه برای وطن باز هم حاضر به جانفشانی هستیم بر عزم ملت ایران در پاسداری از ارزش‌ها تاکید کرد. ریحانه جوان است آنقدر که مربوط به دو دهه اخیر باید حساب و کتابش کرد.
وی در گفت‌وگو با خبرنگار ما افزود: سال‌های دفاع مقدس را ندیدم اما همین که انسان‌هایی برای ما بودند جنگیدند امنیت آوردند باعث افتخار ما هستند.
عباس نه از فشر مومن است و نه از جنس آدم‌هایی که میان سیاست‌زدگی‌ها شاید نشناسیمشان، وقتی از او می‌پرسم شما چرا حضور دارید در جمع تشییع کنندگان و خیلی‌ها حاضرند نسبت به جریان‌های فکری ارزشی بی تفاوت باشند پاسخ را کوبنده می‌دهد و می‌گوید: فرقی نمی‌کند از چه دیدگاهی باشیم، وقتی مردم با این شور و عشق برای افرادی که بدون سلاح مردانه جنگ کردند ایستادند بر خودم لازم می‌دانم برای تجدید بیعت شهدا قدم بگذارم.
او بر عزمی جدی در رفع مشکلات فرهنگی جامعه از سوی مسئولان امر تاکید می‌کند. جمعیت که قدم به قدم تابوت شهید را همراهی می‌کرد میان بوی گل و گلاب، آنسوی خیابان با قابی در دست هنوز مادر شهیدی بود که دلش برای فرزند گمنامش پر می‌کشید....
شاید میان این تابوت‌های سه رنگ، سرباز وطن آمده باشد....
کوچه به کوچه دیار بی نام و نشان پرور علویان دوباره پر شده از بوی اسپند و عطر گلاب و باز نشان به نشان مادران قاب عکس به دستی که به دنبال بازگشت پرستوهای مهاجر از آسمان غربت زده شهر آمده اند.
تا روی شانه‌های خسته و چشمان خیس، یک تکه استخوان و پیراهن کهنه ای را در آغوش بگیرند، ببویند تا شاید بوی یوسف شان چشم و چراغ دل منتظرشان را روشن کند.
دوباره خیان به خیان برای استقبال 13 شهید بی نشانی که در آسمان و بین ملائک شهره‌ترند تا در زمین و بین اهالی آن، به نیت 13 پرستوی بال شکسته مانده در کربلای خان طومان، با اشک دیده غبار روبی می‌شود برای دسته به دسته شهیدی که قرار است روی شانه‌های بلند مردم این شهر به سمت بهشت بدرقه شود.
قافله ای که شهرتشان در غریبی و گمنام بودنشان است بعد از سال‌های سال آمدند تا ستاره‌های بی نشانی باشند از آسمان غربت کوچه‌های مدینه و بقیع داغدار، بقیع بی شمع و چراغی که ماه صادقش از سر سجاده نماز و با سر و پای برهنه شهید زهر جفا شد و دیگر طلوع نکرد.
در واپسین روزها از ماهی که قلب زمین از زخم جفا به صادق آل عبا(ع) تیر می‌کشد، شاگردان مکتب گمنامی امام روح الله آن بزرگ یار صدیق جعفر آل آلله آمدند بعد از سی سال مادری حضرت زهرا(س( برای گمنامی فرزندانش، در این روزهایی که سالروز شهادت غریبانه ماه صادق در آسمان خاموش بقیع است .
و از میان 15 شهید شیعه زاده ای که در اوج مظلومیت پا به شهر گذاشتند دو رعنا قامت دو علوی صفت و دو صادق مکتب با نشانی از یک پلاک به دنیای مادران منتظری قدم گذاشتند که مثل همان دوران چشم انتظاری تولد فرزند بی قرار آمدنشان بودند، دوباره سه کیلو شدند تا به این دنیا بیایند.
تابوت‌های یک اندازه که همچون فانوسی مظهر مظلومیت هزار و چندی ساله اهل بیت رسول الله(ص) است، در آغوش شهر جا باز می‌کند. اینجا دیگر روضه لازم نیست خودش مرثیه مجسم است.
مرثیه ای که مردم نگاه‌شان را به ضریح چوبی گمنامان همیشه آشنا گره می‌زنند و دل‌هایشان را متبرک خاک پیراهن‌های کهنه ای می‌کنند که در روز شهادت رئیس مذهب شیعه، شاگردان صدیقش که در ولایتمداری غریبانه جان دادند، دوباره به صف اول آمدند تا برای غربت اهل بیت(ع) میدان‌داری کنند.
گزارش از سمیه فقیه و علی ابراهیمی گتابی
عکس: هومن رمضانیان
انتهای پیام/