خبری از استراتژی و هدفگذاری در ورزش نیست
انتخـــاب سکاندار وزارت ورزش یکی از دغدغه‌های اهالی ورزش است. مسعود سلطانی‌فر همان وزیری است که آبان سال گذشته از نمایندگان ملت رأی اعتماد گرفت.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، انتخـــاب سکاندار وزارت ورزش یکی از دغدغه‌های اهالی ورزش است. مسعود سلطانی‌فر همان وزیری است که آبان سال گذشته از نمایندگان ملت رأی اعتماد گرفت و حالا تلاش می‌کند تا دوباره رأی مثبت نمایندگان را بگیرد و چهار سال دیگر نیز سکاندار ورزش ایران باشد. عمر مدیریت سلطانی‌فر در ورزش به یک سال نرسیده و برای بررسی عملکرد و برنامه‌های پیشنهادی او به سراغ امیررضا واعظ آشتیانی، کارشناس ورزش و رئیس سابق فدراسیون دوچرخه‌‌سواری و مدیر‌عامل اسبق باشگاه استقلال رفتیم.
عملکرد مسعود سلطانی‌فر در وزارت ورزش را در یک سال گذشته چگونه ارزیابی می‌کنید؟
نزدیک به یک سال از حضور سلطانی‌فر در وزارت ورزش می‌گذرد و به گواه کارشناسان ورزشی، مدیریتی و همچنین اهالی ورزش هیچ کار و حرکتی که نشان از عملکرد موفق باشد از او ندیده‌ایم. متأسفانه سلطانی‌فر نیز رویه دکتر گودرزی را در پیش گرفت. تنها تفاوت این دو نفر این است که آقای سلطانی‌فر نسبت به وزیر قبلی کمتر در رسانه‌ها صحبت می‌کند. با این حال کمتر صحبت کردن به معنی فکور بودن نیست و نمی‌توانیم بگوییم عملکرد موفقی داشته است.
زمان کم می‌تواند توجیهی برای این مسئله باشد؟
یک سال زمان کمی نیست. برای کسی که می‌خواهد خدمت کند حتی یک روز هم کم نیست چه برسد به یک سال. متأسفانه این زمان را از دست داده‌ایم و وقتی چهار سال دیگر را هم از دست بدهیم آن زمان دوباره دنبال فرصت‌های بعدی خواهند بود. متأسفانه برخی مدیران زمان را از دست می‌دهند و فرصت‌سوزی می‌کنند بعد تازه دنبال وقت اضافه می‌گردند.
چالش اصلی ورزش ایران چیست؟
چالش اصلی ورزش کشورمان این است که هنوز معلوم نیست ورزش ابزار است یا هدف؟ هیچ تعریفی برای مدیران وجود ندارد. در صورتی که این موضوع مشخص شود می‌توانیم استراتژی را برای مدیریت ورزش تعریف کنیم. اگر ورزش ابزار است باید هدفگذاری کنیم؛ نشاط، تندرستی، سلامتی و نشاط ملی از جمله اهدافی هستند که باید در کنار این موارد مقوله اقتصاد ورزش، استفاده ابزاری در بخش فرهنگی و اجتماعی و استفاده سیاسی در عرصه بین‌الملل را هم مدنظر قرار داد. از آنجا که در ورزش خبری از استراتژی و هدفگذاری نیست هر وزیر ورزشی که روی کار بیاید فقط وقت تلف‌کردن و مرور رویه‌های گذشته را خواهیم دید. هیچ تغییری رخ نمی‌دهد مگر آنکه هدفگذاری را در دستور کار قرار دهیم.
وزیر ورزش چه برنامه‌هایی را باید در اولویت کاری خود قراردهد؟
جای تأسف دارد در کشوری که چشم‌انداز 20 ساله و برنامه توسعه پنج ساله دارد وزیر ورزش یا وزیران دیگر به جای آنکه خود را مکلف به اجرای برنامه توسعه پنج ساله ششم یا چشم‌انداز 20 ساله کنند خودشان برنامه می‌دهند. این نشان از بی‌برنامگی است. اگر ورزش هم همین نگاه را داشته باشد باید به حال نمایندگان هم تأسف خورد. وزرا باید چگونگی رسیدن به چشم‌انداز و عملی کردن برنامه‌های پنج ساله را به لحاظ مدیریتی تعریف کنند. اگر فرض را بر این بگیریم که برنامه‌های وزیر پیشنهادی اجرا خواهد شد چه تضمینی برای اجرایی شدن این برنامه‌ها در پایان چهار سال وجود دارد و اینکه آیا این برنامه‌ها در شعار و تبلیغات بوده یا خیر؟ چه کسانی بعد از چهار سال وظیفه بررسی عملی شدن یا نشدن شعارها را دارند؟ اینها نکاتی است که معمولاً مغفول واقع می‌شوند. امیدوارم اگر وزیر پیشنهاد شده از سوی رئیس‌جمهور رأی آورد درکارش موفق باشد و بتواند برنامه محور و هدفمند برنامه‌های اعلام شده را برای پیشرفت ورزش ایران عملی کند. تا زمانی که پیشرفت نداشته باشیم نمی‌توانیم توسعه پیدا کنیم.
مباحث زیادی در موضوع پیشرفت ورزش ایران مطرح است، خصوصی سازی، توجه بیشتر به ورزش همگانی و بانوان، زیرساخت‌های ورزشی و... وزیر ورزش از چه طریقی می‌تواند این انتظارات را برآورده سازد؟
بحث خصوصی‌سازی موضوعی نیست که به یک دولت چهار ساله خلاصه شود، بحثی بسیار گسترده دارد. موضوع اقتصاد در ورزش هم مطرح است و این مباحث همه زنجیروار درکنار هم قرار دارند. نمی‌شود به یکباره به موضوع خصوصی‌سازی ورود کنند. اینگونه نیست که با خصوصی‌سازی، بحث اقتصاد در ورزش هم حل شود. خصوصی‌سازی نیازمند ریل‌سازی است و آقایان فکرنکنند با شعار می‌توانند این موضوع را محقق سازند. هرچند در این دولت با نگاهی ساده به موضوعات مختلف نگریسته شده بدون آنکه زمینه را برای محقق ساختن اهداف فراهم ساخته باشند. در حالی که مقام معظم رهبری در بحث اقتصاد مقاومتی بر مسئله فرهنگ تأکید زیادی دارند.
در خصوص ورزش بانوان چطور؟ این روزها شعارهای زیادی درمورد بانوان شنیده می‌شود.
بانوان ظرفیتی قابل توجه در عرصه‌های مختلف تولید علم و دانش، ورزش، نیروی انسانی و... هستند اما در ورزش باید با یکسری ملاحظات و رویه‌های تعریف شده اهداف را پیش ببرند. اینکه هدف‌ها تنها در حد شعار باقی بماند و به نتیجه‌ای نرسد تأثیری در ورزش بانوان نخواهد داشت. مطرح شدن بحث‌هایی درخصوص زنان در رأس وزارتخانه‌ها و دادن پست‌های مهم نشان از توجه بیشتر به بانوان نیست، بلکه بیشتر سیاسی کاری است تا توجه به ظرفیت‌های بانوان. امیدواریم نگاه به بانوان در دولت دوازدهم نگاهی هدفمند باشد که در آینده دچار چالش‌های جدید نشویم.
چالش دوشغله‌ها و بازنشسته‌ها و حضور آنها در پست‌های مدیریتی در ورزش کماکان پابرجاست. فکر می‌کنید وزیر ورزش پس از انتخاب مجدد فکری به حال این معضل می‌کند؟
جالب است که آقای سلطانی‌فر به تازگی در مصاحبه‌ای اعلام کرد هیچ نهاد نظارتی نسبت به دوشغله‌ها و بازنشسته‌هایی که انتخاب کرده‌ایم اعتراضی نکرده است. این اعتراف بسیار تلخی است که از زبان وزیر ورزش شنیدیم. خود وزیر اعتراف می‌کند که بازنشسته یا دوشغله را به سمتی در ورزش منصوب کرده است. اما در مصاحبه‌ای دیگر ادعای جوانگرایی را مطرح می‌کند در صورتی که این ادعا با مسئولیت‌هایی که به دوشغله‌ها و بازنشسته‌ها داده است مغایرت دارد. حکمی که به وحیدمرادی به عنوان قائم مقام در فدراسیون قایقرانی داده است اصلاً وجود خارجی ندارد. ساختار فدراسیون‌ها مشخص است و پستی به اسم قائم مقامی نداریم!
اختلافات بین کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش بعضاً فدراسیون‌ها را با مشکلات زیاد اقتصادی روبه‌رو می‌کند.
پرداخت نشدن بودجه، بازی سیاسی بوده و هدف زورآزمایی است. در گذشته هم ما با چنین مواردی مواجه بوده‌ایم. در سال‌های قبل رؤسای سازمان تربیت بدنی معتقد بودند ریاست کمیته المپیک هم باید به آنها سپرده شود و اگر نباشند می‌توانند چالش‌هایی را ایجاد کنند.
توصیه شما به وزیر جدید ورزش چیست؟
اگر به دنبال پیشرفت ورزش هستند، اگر می‌خواهند شاکله ورزش ایران مستحکم باشد و بتوانند تولید کار و نوآوری کنند بهترین کار این است که بدنه کارشناسی وزارت ورزش را قوی کنند. تا زمانی که این بدنه از نظر نیروی انسانی و از جهت کارشناسی کارآمد نباشد خبری از پیشرفت ورزش نخواهد بود. پیشرفت ورزش ایران در گرو غنی کردن بدنه وزارت ورزش است. بی‌توجهی به کارشناسان چالش جدی را درپی خواهد داشت. به دست آوردن چند مدال به معنی پیشرفت نیست و این موضوع تنها یکی از فاکتورهای پیشرفت است. استفاده ابزاری از ورزش در ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در گرو غنی کردن بدنه کارشناسی وزارتخانه است.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/
