آتشی که به خانه برگشته است

به گزارش خبرگزاری تسنیم، تروریسم در اروپا، تاریخ طولانی دارد. بخشی از این موضوع به جنبش‌های ناسیونالیستی و جداییطلبانه مربوط میشود در حالیکه سایر حوادث تروریستی شامل افراطگرایی سیاسی ازجمله آنارشیسم، راست افراطی و چپ افراطی یا افراطگرایی مذهبی بوده است.

در اوایل قرن بیستم، تروریسم در اروپا معمولاً با آنارشیسم همراه بود؛ و از سال 1951، تروریسم در اروپا اغلب به جنبش‌های جداییطلبانه ارتباط داشته است. به‌طور مشخص می‌توان از جنبش جداییطلبانه چچن در روسیه، ارتش جمهوریخواه ایرلند در بریتانیا و اوسکادی تا آسکاتاسونا در اسپانیا نام برد. سایر کسانی‌که کارهای تروریستی انجام داده‌اند، افراطی راست، افراطی چپ، افراطگراهای محیط زیست و یا آنارشیست بوده‌اند.
با آن‌که اروپا کانون شدیدترین نوع تروریسم در شکل‌های گوناگون در 3 قرن گذشته بوده است، پس از حادثه‌ی 11 سپتامبر تعداد بی‌شماری گزارش و مقاله، دیدگاه تنگ‌نظرانه‌ای از اسلام منعکس و آن‌را مغایر با ارزش‌های دمکراتیک و مدنی معرفی کردند.
از سال 2001، تروریسم در اروپا با نام گروههای افراطی با پوشش باورهای بهظاهر اسلامی گره خورد و در چند سال اخیر عملیات تروریستی گروههایی که غربیان به‌ویژه آمریکا از آن‌ها به‌عنوان ابزار سیاسی و اعمال فشار علیه اسلام انقلابی در ایران و منطقه بهره می‌بردند؛ در اروپا شدت گرفته است.
در سال 2015، مجموعاً 211 عملیات تروریستی موفق، ناموفق یا لو رفته توسط کشورهای اتحادیه اروپا گزارش شد. این عملیات تروریستی 151 تلفات بر جای گذاشت که 148 نفر آنان در فرانسه بودند. از این تعداد 130 نفر در حمله نوامبر 2015 کشته شدند. هم‌چنین 360 نفر نیز مجروح شدند. همانند سال‌های قبل جدایی‌طلبان بیشترین تلفات را بهجای گذاشتند و جهادگراها در رده بعدی آن‌ها قرار داشتند. عملیات تروریستی در غرب موسوم به جهادگراها 150 کشته و 250 مجروح بهجای گذاشت. انگلستان بیشترین تعداد حملات تروریستی را گزارش کرد (103 مورد) اما آماری از وابستگی آنان نداد.
داعش که زمانی سپر دفاعی غربیان و به‌ویژه آمریکا در برابر ایران اسلامی و گسترش این‌را تقویت می‌کردند؛ اکنون به آفتی برای خود آنان تبدیل شده است. چنانچه پس از حوادث خونین تروریستی در بارسلون اسپانیا و تورکو فنلاند، به نظر می‌رسد که ویروس تروریسم تابستانی همچنان ادامه دارد، چراکه به فاصله یک‌روز، حوادث مشابهی در سیدنی استرالیا، فلوریدای آمریکا و سورکت روسیه نیز رخ داد.
واقعیت این است که تروریست‌های تکفیری که خلافتشان در منطقه از هم فروپاشیده، حالا تغییر استراتژی داده‌اند. آن‌ها دیگر لزوما، برای کشتن مردم ‌بی‌گناه به بمب و اسلحه هم نیاز ندارند. با یک خودرو هم می‌توانند به جنایاتشان ادامه دهند. نام جدیدی هم برای تغییر سبک آدم‌کشیشان انتخاب کرده‌اند؛ «الخَیْلِ الْمُسَوَّمَه»، یعنی «اسب‌های نشاندار.» خودرویی را می‌دزدند، وارد اماکن پرجمعیت می‌شوند، به مردم یورش می‌برند و تا زمانی که پلیس و نیروهای مسلح از راه برسند، تا می‌توانند آدم می‌کشند.
خبرگزاری سوئیسی «ATS» در گزارش خود نوشت که بیش از 42 هزار تروریست از 120 کشور جهان بین سال‌های 2011 تا 2016 میلادی به داعش پیوستند که بیش از 5 هزار نفر از آن‌ها از کشورهای اروپایی بلژیک، فرانسه، آلمان، انگلیس، اتریش، دانمارک، فنلاند، ایتالیا، هلند، اسپانیا و سوئد هستند. 20 درصد از آن‌ها در نبردها کشته شده‌اند. بین 30 تا 35 درصد به خانه‌های خود بازگشته‌اند و 50 درصد همچنان در سوریه و عراق هستند. این خبرگزاری «بازگشت تروریست‌ها را باعث نگرانی شدید و رو به افزایش در اروپا» دانست.
اکنون پرسش اینست: آیا تروریست‌هایی که اقدامات اخیر را در غرب انجام داده‌اند؛ ماموران اعزامی بوده‌اند یا از میان همان حدود سی تا سی و پنج در صد تروریست بازگشته به غرب؟ اگر چنین است پس باید گفت که بیست هزار بمب متحرک در غرب در حال حرکت است؛ وضعیتی که عاقبت آن معلوم نیست. به عبارت روشنتر، غرب در آتشی گرفتار شده است که خودش افروخته است.
امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) فرموده است: مَنْ سَلَّ سَیْفَ اَلْبَغْیِ غُمِدَ فِی رَأْسِه. هر که شمشیر ستم بیرون کشد، در سر او فرو رود.
انتهای پیام/