سیگنال‌های شکست در سوریه و جار و جنجال به سبک صهیونیست‌ها
تحلیلگران مسایل منطقه‌ای اعتقاد دارند، بعد از داعش، رژیم صهیونیستی بزرگترین بازنده تحولات سوریه است و جار و جنجال آن برای تغییر طرف‌های پیروز نیز فایده‌ای نخواهد داشت.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، رسانه‌های عرب‌زبان منطقه اخیراً به بررسی ابعاد شکست رژیم صهیونیستی در سوریه و جاروجنجال این رژیم برای دوری از تبعات منفی این شکست اسشاره کرده و سفر سرکردگان رژیم صهیونیستی به واشنگتن و مسکو را برای بی فایده خواندند. گزارش های رسانه ای رژیم صهیونیستی نیز از زبان تحلیلگران مختلف به این شکست اشاره کرده و آن را تشییع جنازه سیاست های آمریکا در سوریه خواندند که باعث مصیبت دیدن اسرائیل شده است. آنچه در این گزارش به آن پرداخته می شود، مطالبی از روزنامه الاخبار لبنان و پایگاه خبری المیادین بعلاوه نمونه هایی از رسانه های صهیونیستی در تشریح ابعاد شکست رژیم صهیونیستی در سوریه و بررسی سناریوهای جایگزین آن است.
روزنامه لبنانی الاخبار در مقاله خود نوشت: اسرائیل در جنگ سوریه شکست خورده است و باید در اردوگاه بازنده‌ها قرار گیرد. این رژیم به عنوان یک طرف شکست خورده باید تبعات و پیامدهای این شکست را بپذیرد و با واقعیت شرایط کنونی سازگاری داشته باشد. فریاد و تهدید نیز در دوره ای که گزینه‌های عملیاتی کمی برای این رژیم وجود دارد ، فایده‌ای نخواهد داشت.
مشخص است که جنگ سوریه در مراحل پایانی خود قرار دارد و باز هم مشخص است که مبارزه کنندگان در این جنگ در دو اردوگاه قرار گرفته‌اند. اردوگاه برندگان و بازندگان. طرف‌های شکست‌خورده باید با نتیجه جنگ اصلی جنگ یعنی شکست در براندازی دولت بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه کنار بیایند. این نتیجه دربردارنده و خلاصه همه اهداف جنگ است.
بازندگان باید بدانند که باخت در جنگ پیامدهایی دارد و آنها باید با این پیامدها بسازند ، به ویژه که تمامی گزینه‌های عملیاتی آنها برای جلوگیری از این شکست به در بسته خورده است. اینها گزینه‌هایی بود که آنها با قدرت و اصرار طی سال‌های گذشته در سوریه به اجرا گذاشتند، اما نتوانستند نتایجی را برای خود محقق کنند. آنها نمی‌توانند عقربه‌های ساعت را به عقب بازگردانند. شرایط و امکانات موجود برای دشمنان سوریه از جمله رژیم صهیونیستی که به داد و فریاد مشغول شده ، بسیار محدود است و آنها امکان تغییر نتیجه را ندارند.
در ابعاد نظری برخی طرف‌های شکست‌خورده می‌توانند تا حدی از تبعات و پیامدها و نتایج منفی شکست خود بکاهند، اما نمی‌توانند تغییرات اساسی در نتیجه نهایی یعنی پیروزی دولت سوریه و متحدانش ایجاد کنند. اسرائیل از جمله شکست‌خورده‌ها در این جنگ است ، اما نمی‌خواهد نتیجه را بپذیرد. این رژیم به دنبال تغییر نتیجه و جابه‌جا کردن واقعیت‌هایی است که در حال حاضر در آستانه تعمیق است. این رژیم از برندگان می‌خواهد نتیجه خود را به بازندگان واگذار کنند و شکست آنها را بپذیرند. مبالغه نیست اگر بگوییم شکست رژیم صهیونیستی در این جنگ بعد از گروه تروریستی داعش که موجودیت نظامی خود در سوریه را از دست داد ، از نظر حجم رتبه دوم را به خود اختصاص داده است . شکست اسرائیل امروز و در سایه ادامه پیروزی‌های دولت سوریه و متحدانش و پیامدهایی که این پیروزی‌ها می‌تواند داشته باشد ، بیش از پیش تقویت می‌شود.
داد و فریادهای اسرائیل نمی‌تواند جای برنده و بازنده را عوض کند
کاملاً مشخص است که دادوفریادهای رژیم صهیونیستی به بهترین نحو می‌تواند میزان شکست این رژیم در برابر جبهه پیروز یعنی سوریه ، ایران و حزب‌الله لبنان را نشان دهد. این کشورها دشمنان اصلی اسرائیل هستند، آنهم در شرایطی که رژیم‌های عربی به ظاهر معتدل در کنار این رژیم قرار گرفتند. دادوفریاد تل آویو تعبیر واضحی از سطح شکست این رژیم و تقویت تهدیدهای فراروی آن است که با تهدیدات سوریه و متحدانش در مرحله قبل از جنگ قابل مقایسه نیست.
رژیم صهیونیستی طی هفته‌های اخیر در تلاشی ناکام برای تغییر نتایج جنگ تهدیداتی را مطرح کرده است ، اما از آنجا که نمی‌تواند این تهدیدات را عملی کند ، با شکست مضاعفی مواجه می‌شود. اسرائیل در حالی تهدید می‌کند که از انجام تهدیدات خود ناتوان است ، اینها علاوه بر هزینه‌ها و شکست‌های مستقیمی است که در صورت ریسک در عرصه سوریه با آن مواجه می‌شود. رژیم صهیونیستی می‌داند که دخالت مستقیم نظامی آن به معنی ایستادن در برابر توافق آمریکا و روسیه در مورد سوریه است. توافقی که پس از آن ایجاد شد که واشنگتن یقین پیدا کرد که هیچ گزینه عملیاتی که بتواند نتایج جنگ را تغییر دهد ، در دست ندارد و باید تصمیم به عقب‌نشینی و تسلیم شدن در برابر واقعیت‌ها بگیرد و در برابر روسیه و دولت سوریه و متحدانش عقب‌نشینی کند.
طی دو هفته گذشته سرکردگان رژیم صهیونیستی به واشنگتن و مسکو سفر کردند تا از آنها برای تضمین راه حل نهایی موضوع سوریه گدایی کنند. مطالبات آنها شامل مواردی است که برخلاف نتیجه کنونی جنگ است. دور نگهداشتن ایران و حزب‌الله و کاستن از تمامیت دولت سوریه در اراضی این کشور و بخش‌های جنوبی و جلوگیری از ترمیم توانمندی‌های نظامی و مداخله مستقیم برای جلوگیری از ارتباط منطقه‌ای این کشور با عراق. اما در این سفرها رژیم صهیونیستی پی برد که راه حل در دست اجراست و نتیجه جنگ نهایی شده است. لذا همان طور که رسانه‌های عبری زبان اعلام کردند ، نتیجه این سفر گرفتن عکس یادگاری هیئت جاسوسی رژیم صهیونیستی در کنار همتایان آمریکایی بود. نتایج سفر به مسکو نیز همین عکس یادگاری بود، علاوه بر این که نتانیاهو در این سفر تریبونی روسی پیدا کرد تا بتواند هر آنچه که می خواهد، بر زبان آورد.
رژیم صهیونیستی باید پیش از این به این نکته پی می‌برد که توافق آمریکا و روسیه که به موجب آن پیروزی دولت سوریه و متحدانش در عرصه میدانی مورد اذعان قرار گرفته ، بدون مبارزه و مانع‌تراشی و اصرار آمریکا برای تغییر نتیجه به دست نیامده است، اما این تلاش ها همگی بی‌فایده بوده است. واشنگتن بعد از اینکه متوجه شد تغییر معادلات میدانی غیرممکن است، تصمیم خود را گرفته است، مگر اینکه بخواهد نظامیان خود را وارد درگیری‌ها کرده و آنها را در جنگ مستقیمی که خواهان آن نیست و قادر به تحمل تبعات آن نمی باشد، وارد کند.
مطالبات رژیم صهیونیستی در اخراج ایران و حزب‌الله و کاستن از تمامیت دولت سوریه، قبل از اینکه مطالبه‌ای اسرائیلی باشد، خواسته ای آمریکایی بود، اما ابن کشور در تحقق آن ناکام ماند. به همین علت بود که اصرار و داد و فریاد رژیم صهیونیستی نیز نتوانست مواضع آمریکا را تغییر دهد.
در مورد مسکو نیز همین موضوع صدق می‌کند. طرف روسی می‌داند که پیروزی در جنگ و تقویت این پیروزی و امکان بقا آن به صورت اساسی به دولت سوریه و شخص بشار اسد رئیس‌جمهور این کشور و متحدانش یعنی ایران و حزب‌الله مرتبط است. اسرائیل باید این واقعیت را می‌پذیرفت و ارزیابی‌های خود را در رابطه با مواضع روسیه مبتنی بر آن قرار می‌دهد. کنار زدن یا منزوی کردن هر یک از طرف‌های سه‌گانه یعنی دولت سوریه و ایران و حزب‌الله می‌تواند عقربه‌های ساعت را به عقب بازگرداند و این چیزی است که مسکو آن را نمی‌خواهد و قدرت تحمل تبعات آن را ندارد. بر این اساس توافق روسیه و سوریه و ایران ، توافقی استراتژیک است و نتایج آن نیز مانند خواستگاه هایش، استراتژیک است و فقدان و خارج کردن هر یک از طرف ها، آسیب زدن استراتژیک به طرف‌های سه گانه است.
ادامه دارد...
انتهای پیام/
