اشعاری که طفلان حضرت زینب(س) در کربلا به عنوان رجز خواندند
اگر مرا نمی‌شناسید من فرزند جعفر هستم که از سر صدق به شهادت رسید و در بهشت نورانی با بالهای سبز پرواز میکند...
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، همسر حضرت زینب(س)، پسرعموی‌شان عبدالله‌بن جعفر طیار بود که از او دو فرزند به نامهای محمد و عون داشت که هردو در روز عاشورا در رکاب امام حسین(ع) به شهادت رسیدند. در روایات آمده است که حضرت زینب(س) فرزندان دلبند خود را با دستان خودش لباس رزم پوشاند و برای کسب اجازه از محضر امام حسین(ع) به نزد ایشان فرستاد. این دو برادر پس از آن که با سختی و اصرار فراوان اذن ورود به میدان جنگ را گرفتند؛ ابتدا محمد به میدان رفته و این رجز را خواند:
اشکوا إلی اللهِ منََ العدوانِ
قِتل قومٍ فی الوری عمیانِ
قَد ترکوا معالِمَ القُرآنِ
و مُحکمَ التَنزیلِ و التِّبیانِ
وَ اَظهروا الکُفرَ مَعَ الطُّغیانِ
”به خداوند شکایت میکنم از دشمنی دشمنان، قوم ستمگری که کورکورانه به جنگ با ما برخاستهاند . نشانه‌های قرآنی را که محکم و مبیّن و آشکارکننده کفر و طغیان است را ترک کردند»
پس از شهادت او، برادرش عون بن عبدالله جعفر راهی میدان شد و خود را این‌گونه معرفی کرد:
اِن تُنکرونی فَانا بنُ جعفرٍ
شهیدُ صِدقٍ فی الجنانِ الازهر
یطیرُ فیها بجناحٍ اَخضرٍ
کَفی بِهذا شَرَفاً فی المحشرِ
”اگر مرا نمی‌شناسید من فرزند جعفر هستم که از سر صدق به شهادت رسید و در بهشت نورانی با بالهای سبز پرواز میکند. برای من از حیث شرافت در محشر همین کافی است.»
انتهای پیام/