حرم حضرت معصومه(س) سراسر سوگواری و عشق و ارادت تاسوعای حسینی است
بار دیگر تاسوعای حسینی از راه رسیده است و حضرت حق، عشق و ارادت خود را در قالب سوگواری و عزاداری به حضرت ثارالله(ع)، به محبان و شیعیان و دل‌سوختگان و ارادتمندان خود ارزانی داشته است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، اینجا زمان به‌سرعت اما دل‌خون درگذراست و جنب‌وجوش و تکاپوی فراوانی در خیابان‌های اطراف حرم حضرت معصومه(س)، و صحن و سرای حرم این بی‌بی، حاکم است .
بار دیگر تاسوعای حسینی از راه رسیده است و حضرت حق، عشق و ارادت خود را در قالب سوگواری و عزاداری به حضرت ثارالله(ع) به محبان و شیعیان و دل‌سوختگان و ارادتمندان خود ارزانی داشته است.
همگی برای عرض تسلیت و برپایی عزاداری سرور و سالار شهیدان به آستان مطهر و منور بی‌بی حضرت معصومه(س) مشرف می‌شوند.
دسته‌های عزاداری از هر گوشه شهر به راه افتاده‌اند و گویی آرام و قرار از تمام مردم صلب شده است. آخر غم غربت و شهادت سرور و سالار شهیدان قدم‌ها را که هیچ حتی خون شهید حججی‌ها را نیز به بی‌قراری و فدایی گشتن وا‌می‌دارد.
سفره‌ی ای برپاست و هر کس به‌اندازه‌ی هستی و ید خویش خود را به ساحت مقدس و ملکوتی این حضرت ابراز می‌دارد.
هیئات هرکدام با انجام آیین و رسوم خاص خود، پس از خواندن اذن دخول و سلام و تحیت با زبان‌ها و سبک‌های خویش وارد صحن بی‌بی حضرت معصومه(س) می‌شوند و عزاداری خود را برای دقایقی برگزار می‌کنند.
اینجا تک‌تک آجرهای صحن ، بیرق‌ها، طبل‌ها، سنج‌ها، زنجیرها، علم‌ها، مشک‌ها و خلاصه هر آنچه را می‌توان دید و هر آنچه از معرض دیدگاهی مغفول می‌ماند نوای العطش دارد و با ذکر مصیبت خود در حال برگزاری مراسمات در روز تاسوعای حسینی هستند.
پرچم به اهتزاز درآمده بر گنبد منور بارگاه این بانو کریمه نیز حتی با ذکر مصیبت عزاداران حسینی مدام بر خود می‌پیچد و بر سروصورت خود لطمه می‌زند.
صحن و سرا در سوگ این مصیبت و مظلومیت غرق در سوگواری است و به زائران با تشعشعات منور خود به زائران خوش‌آمد می‌گوید و سیلی از معرفت است که هنگام خروج هیئات و دسته‌ها به آن‌ها عطاشده است. چراکه اعتقاد بر این است که هستی ما و آنچه از ازل در حب به ولی‌نعمتان و ائمه اطهار(ع) در قلب ما نهادینه شده است رزقی است الهی که جز در درگاه این بزرگان نمی‌توان یافت.
اینجا عمه سادات، دل گوی‌های غیرقابل وصفی را بر قلوب و سرنوشت عزاداران و عاشقان حسینی می‌نگارد که فقط باید خود یک مداح و یا حتی یک حامل بیرقی بزرگ در دست و یا حتی حامل بیرقی کوچک در دست بر شانه‌های تنومند پدر نشسته، باشی تا حال و هوای غیرقابل‌توصیف این بارگاه مطهر را درک کنی.
اینجا کلنا عباسک یا زینب و یا لثارات الحسین است که شمیم شهادت حضرت شهید ویاران باوفای ایشان را مدام همچون نسیمی جانکاه اما جهان‌شمول لحظه‌به‌لحظه در دل‌ها رقم می‌زند و عاشقان را فرامی‌خواند.
اینجا حماسه‌ی مرثیه‌سرایی و عزاداری ناشی از رشادت‌های حاکم در دشت کربلا غوغایی به پا کرده است که زبان و قلم طلایه‌داران هم از وصف آن عاجز است.
اینجا حرم کریمه اهل‌بیت(ع) است و بغض دریای از اشک‌های میلیونی دلدادگان را در هر قشر و در هر پست و مقام و فارغ از هرگونه گروه و جناح را مشاهده می‌کنی که به عزاداری فرزند حیدر(ع) و حضرت زهرا(س) قد علم کرده و نشسته‌اند که همچون شمعی دیوانه‌وار و بادلی شکسته از جور زور و ظلم ظالمان به تنگ آمده‌اند.
اینجا هرلحظه عطر سیب و عطر کریمه را هم‌زمان باهم می‌توان استشمام کرد، رایحه‌ای از جنس عشق و ارادت به ساحت مبارک اباعبدالله الحسین(ع) و دخت موسی بن جعفر(ع)، که لحظه‌لحظه و دسته‌دسته عاشقان و ارادتمندان را با شور و شعور و شیدایی و معرفت حسینی و البته الهی، به این مرکز ثقل و این قطعه از بهشت ایران فرامی‌خواند و همگی خود را می‌رسانند تا پرچم توحید و آزادگی سبط نبی اکرم(ص)، را بار دیگر در تاریخ ایران و حتی جهان ثبت کنند.
گزارش از هدی سادات چاوشی
انتهای پیام/