جیانی: ولاسکو کمک زیادی به من کرد/ اسطوره بودن، حس بسیار خوبی است
اسطوره والیبال ایتالیا گفت: خولیو ولاسکو و ببتو (دی فریتاس) کمک زیادی کردند تا به سطح استاندارد و قابل قبولی از والیبال برسم.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، او را یکی از مستعدترین بازیکنان تاریخ والیبال ایتالیا می دانند که رکورددار تعداد بازی برای آتزوری هم هست. آندره‌آ جیانی در طول سال‌های 1990 تا 2003 در حدود 474 بار با پیراهن تیم ملی ایتالیا به میدان رفت.
جیانی 3 عنوان قهرمانی جهان، 4 مدال طلای اروپا، 7 عنوان قهرمانی لیگ جهانی و مقام نخست لیگ جهانی و جام قهرمانان بزرگ را در اختیار دارد. او صاحب 2 مدال نقره و یک برنز المپیک نیز هست که تنها حسرتش، قهرمانی المپیک باشد. جیانی به عنوان سرمربی تیم ملی آلمان به دنبال رویای خود است. گفت‌وگوی او را را سایت فدراسیون جهانی والیبال می‌خوانید:
چطور والیبال را انتخاب و شروع کردی؟
من در رشته روئینگ فعالیت می‌کردم و پدرم در المپیک 1964 توکیو، عضو تیم ملی روئینگ ایتالیا بود. من والیبال را از 12 سالگی و زمانی که معلمم از خواست که والیبال بازی کنم، شروع کردم .
چرا والیبال را دوست داری؟
وقتی برای تیمت مفید باشی، دوست داری که بیشتر بازی کنی. البته هر بازیکنی تاثیر خود را روی تیم دارد.
آیا با خانواده‌ات والیبال بازی کرده‌ای؟
بله. با برادرم ماسیمو حدود 2 سال هم تیمی بودم.
استعداد مهم‌تر است یا سختکوشی؟
هر دو مهم هستند. استعداد برای رسیدن به یک سطح مشخص، کافی است ولی تلاش و سختکوشی شما را قادر می‌سازد تا در سطح بالا بازی کنید.
کدام مربیان روی شما تاثیر بیشتری داشتند؟
خولیو ولاسکو و ببتو (دی فریتاس) کمک زیادی کردند تا به سطح استاندارد و قابل قبولی از والیبال برسم.
بهترین لحظه دوران حرفه‌ای تو چه زمانی بود؟
من به عناوین زیادی دست پیدا کردم و این شانس را داشتم که عضو تیم‌های قدرتمندی بودم. هر فینالی که من با تیم ملی ایتالیا و تیم‌های باشگاهی در آن حضور داشتم برایم بسیار مهم است چون برای رسیدن به فینال واقعاً فداکاری کردیم.
اسطوره بودن در ورزش چه حسی دارد؟
اسطوره بودن، حس بسیار خوبی دارد ولی زمان حال، بسیار مهم‌تر است. تیم ملی ایتالیا در زمانی که من عضوی از آن بودم، تیمی فوق‌العاده و پر از بازیکنان استثنایی بود.
تغییرات عمده والیبال در طول سال‌های گذشته چه بوده است؟
مهم‌ترین تغییر، معرفی سیستم رالی در امتیازدهی و ارائه پست لیبرو بود. تکنیک و تاکتیک‌ها در این چند سال، تغییر چندانی نکرده است.
مربی بودن سخت‌تر است یا بازی کردن؟
آنها کاملاً متفاوت هستند. بازیکنان قدرت بازی و استفاده از عضلات خود را در زمین دارند ولی مربیان فقط می‌توانند از کلمات استفاده کنند.
هدف اصلی تو به عنوان یک مربی چیست؟
تمرکز من تنها روی پیشرفت بازیکنانم است. نتیجه، متاثر از میزان توانایی من در انجام وظیفه‌ام خواهد بود.
مدال‌هایت را کجا نگهداری می‌کنی؟
در یک اتاق مخصوص.
انتهای پیام/
