۱۰ هزار ثانیه برای تبلیغ بازیهای رایانه‌ای در یک برنامه تلویزیونی+فیلم
«فوتبال ۱۲۰» در برنامه آخر خود نزدیک به نیمی از زمان خود را به بازیهای کامپیوتری اختصاص داد. اتفاقی که با برانگیخته کردن احساسات نوستالژیک برای مخاطبان آغاز شد و در آخر یک پایان باشکوه برای دو کمپانی بزرگ بازی سازی دنیا رقم زد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، «فوتبال 120» یکی از برنامه‌های پر بیننده شبکه ورزش است. این برنامه با اجرای محمدحسین میثاقی و تهیه کنندگی عادل فردوسی پور توانست مخاطبان زیادی را به خود جلب کند. دلیل این موفقیت به غیر از محتوای ارائه شده در آن که به فوتبال‌های خارجی می‌پردازد و ذاتاً جذابیت زیادی برای فوتبال دوستان دارد، الگو گیری از خواهر خوانده با سابقه خود یعنی برنامه 90 است. میثاقیان بدون شک شاگرد موفقی برای فردوسی پور است. کسی که مانند استاد عشق زیادی به ورزش فوتبال دارد و هیجان ناشی از این عشق را کاملاً به مخاطب منتقل می‌کند. اما چیزی که این برنامه باید از آن مراقبت کند شخصی نشدن آن در راستای علایق شخصی سازندگان است!
«فوتبال 120» این هفته نیمی از برنامه خود را به چیزی در دنیای غیر واقعی یعنی به بازیهای کامپیوتری اختصاص داد. باید توجه کرد صحبت از نیمی از زمان این برنامه دو ساعته، یک ساعت نیست. چرا که فوتبال 120 به غیر از پنج شنبه که به صورت زنده روی آنتن می‌رود در روزهای جمعه و شنبه نیز بازپخش می‌شود. یعنی در حقیقت میتوان هر قسمت از این برنامه را شش ساعت در نظر گرفت و یا به بیان دیگر یک چهارم طول یک روز کامل را شبکه ورزش به برنامه فوتبال 120 اختصاص می‌دهد. بنابراین با این اوصاف «فوتبال 120» این هفته نزدیک به سه ساعت خود را به بازی های کامپیوتری از نوع فوتبال آن هم منحصراً از دو کمپانی بزرگ سازنده این بازی‌ها یعنی konami و EA اختصاص داد.
در این برنامه میان برنامه‌های مختلفی از تاریخچه، نقاط قوت، تصاویری از بازی فوتبالیستهای مشهور تیم‌های بزرگ دنیا که دارند این بازی‌ها را انجام می‌دهند و البته بازی مجری این برنامه با گیمرهای بزرگ ایران به نمایش درآمد. اما آیا پرداختن اینگونه به دو کمپانی بزرگ بازی سازی در دنیا چقدر مثبت است و اساساً اهمیت آن در چه چیزی است؟
طبق شنیده‌ها بازی های کامپیوتری به زودی در بازیهای آسیایی و حتی در المپیک مدال خواهند داشت، مسئله ای که می‌تواند رتبه کشورمان را در رقابت‌های بزرگ بالاتر ببرد. با توجه به این موضوع و اینکه در حال حاضر ایران چند تن از بهترین گیمرهای دنیا را در خود دارد می‌تواند پرداختن به موضوع بازیهای کامپیوتری منطقی به نظر می‌رسد.
مسئله غیر منطقی نوع پرداختن به موضوع بازیهای کامپیوتری است. همانطور که گفته شد «فوتبال 120» در آخرین برنامه خود مجموعاً نزدیک به سه ساعت از برنامه خود را به دو شرکت konami و EA اختصاص داد. «فوتبال 120» پرداختن به بازیهای این دو کمپانی را از برانگیخته کردن احساسات نوستالژیک برای مخاطبان آغاز کرد و در آخر یک پایان باشکوه برای این دو کمپانی رقم زد. پایانی که در آن از فوتبالیستهای مطرح دنیا تا مجری برنامه خود را مشتاق سری های جدید این بازی‌ها نشان می‌دهند. اما آیا این نوع پرداختن به دو کمپانی آیا می‌تواند تبلیغی برای آنها باشد؟
هیجان زدگی فوتبالیستهای بزرگ دنیا که منتظر سری جدید بازیهای دو کمپانی EA و Konami هستند.
اگر در برنامه آخر«فوتبال 120» به غیر از این میان برنامه‌ها و تعریف‌های پر حرارت مجری، کمی هم به نقاط ضعف این بازی‌ها یا مافیای مالی که پشت آنها قرار دارد و یا حتی صدمات روحی و روانی که در اثر بازی بدون حساب و کتاب به گیمر تحمیل می‌شود پرداخته می‌شد، ابداً نمی‌توانستیم این برنامه را یک برنامه تبلیغی بدانیم. اما متاسفانه میتوان با قاطعیت گفت این برنامه یک برنامه تبلیغی برای این شرکت‌ها بود. در یکی از این میان برنامه ها که میثاقیان با دو نفر از گیمرهای بزرگ ایران در حال گفتگو است وقتی شغل آنها را می‌پرسد با افتخار می‌گویند بازی فرصتی برای کار کردن به آنها نمی‌دهد. بازی کامپیوتری شغل آنها است!
این مطلب در این برنامه نه تنها نکوهیده نمی‌شود بلکه با این توجیه که چندی دیگر بازیهای کامپیوتری مدال آور خواهند بود برای آن تبلیغ می‌شود. با این همه در این برنامه هیچ گونه اشاره‌ای به ارزی که خرید تجهیزات مورد نیاز برای این بازی‌ها از کشور خارج می‌کند و یا بالاتر از آن مشخص شدن تکلیف افرادی که پس از تماشای این برنامه گیمر شدن را برای شغل انتخاب می‌کنند و البته تعداد بسیاریشان در این راه جز از دست دادن عمر و پول حاصلی دریافت نمی‌کنند، نمی‌شود.
مقایسه بازیهای دو کمپانی EA و Konami
تا اینجا فقط به آثار اجتماعی این سه ساعت تبلیغ پرداخته‌ایم و در ادامه هزینه های مادی آن را برای رسانه‌ای که برنامه را پخش می‌کند بررسی می‌کنیم.
هزینه های تبلیغات در شبکه های مختلف صدا و سیما حداقل از ثانیه‌ای حدود چهار میلیون تومان آغاز می‌شود که البته با احتساب بندهای مختلف قانون تبلیغات تلویزیونی ممکن است بسیار بیشتر شود. مثلاً تبلیغ برای یک کالای خارجی جدای از ضریب شبکه و زمان نمایش آن ( به نسبت مخاطبان شبکه و ساعت پیک بینندگان قیمت افزایش پیدا می‌کند) قیمت تمام شده ثانیه ای دو برابر بیشتر می‌شود. باید از مدیران «فوتبال 120» این سوال را پرسید که آیا برای تبلیغ نزدیک به 10 هزار ثانیه ای خود ( با احتساب تکرارهای این برنامه) پولی از دو شرکت EA و Konami دریافت کرده اند یا خیر؟
شاید پاسخ به این سوال این باشد که این دو کمپانی در ایران نمایندگی رسمی ندارند و بنابراین موضوع تبلیغ اساساً نادرست است. این توجیهی نادرست است چرا که اگر این گونه بود تبلیغات سیما برای نشان دادن برند خودروهایی که در کشور نمایندگی ندارند و در سریال‌ها حضور دارند اشکال نمی‌گرفت!
از سوی دیگر برنامه فوتبال 120 در پیش بازی های خود هم با قرار دادن لباس تیم‌های خارجی از طرف جلو در دکور ( آنگونه که برند کمپانی تولید لباس و تبلیغ روی آن کاملاً مشخص است) تجربه تبلیغات برای کمپانی های خارجی را دارد. شاید باز هم این سوال مطرح شود که لباسهای ورزشی جزیی جدایی ناپذیر از فوتبال هستند و این گونه تفکر یک توهم است. اما باز هم میتوان با یک مقایسه کوتاه این توجیه را نیز نادرست دانست. چرا که در برنامه ای مثل 90 تا به حال لباس ورزشی تیمها به داخل استدیو آورده نشده است (در حالی که لباس این تیمها اکثراً برند ایرانی دارند) و یا در برنامه گزارش ورزشی نیز لباسها از پشت به نمایش در می‌آیند (به گونه ای که تنها نام بازیکن و شماره آن مشخص باشد)
در انتها امیدواریم قانون‌های تبلیغاتی صدا و سیما برای همه برنامه‌ها به صورت یکسان اجرا شود.
انتهای پیام/