روستای "روزنه" امیدوار اما تشنه و خسته؛ مسئولان در جلسه‌اند؟ + تصاویر

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اهواز، خبرنگار و عکاس خبرگزاری تسنیم در سفری یک روزه به یکی از روستاهای اطراف شهر اهواز رفته تا پای درد دل دهیار و مردم این منطقه بنشیند. درددل‌های این مردم شریف از دریچه قلم و دوربین خبرنگار تسنیم روایت شده است.

در 20 کیلومتری جاده اهواز ماهشهر ، در میان ستون‌های آتش و دود چاه های اصلی نفت اهواز روستاهایی وجود دارند که سهم آنها از این ثروت ملی تنها نابودی کشاورزی و بیماری های تنفسی است.

روز گذشته تسنیم با دهیار روستای "روزنه" همراه شد تا شاهد مشکلات روستاهای منطقه غیزانیه و زندگی سخت و طاقت فرسای مردم مظلوم این ناحیه نفت‌خیز باشد.

از جاده اصلی، مسیر لوله های نفت را که دنبال کنید به روستاهایی می‌رسید که از مزارع و کشتزارهای قدیمی تنها بیابان‌های خشک و حوضچه های خالی از آب باقی مانده است. و این روستاها در محاصره شرکت های نفتی، با امکانات کاملی همچون آب ، برق ، درمانگاه و جاده آسفالته دیده می شوند. امکاناتی که البته برای اهالی روستا حرام است و اگر برای ساکنین منطقه حادثه ای پیش بیاید تنها راه عبور از جاده های ناهموار و رسیدن به بیمارستان های شهر اهواز است.

از صد و پنجاه سال پیش که اهالی منطقه به اینجا وارد شده‌اند کشت دیم و دامپروری روزی آنها را تامین می کرده. که با روییدن چاه های نفت و کانال کشی های وسیع ، زمین آنها رو به نابودی رفته و تنها چیزی که عاید مردان روستا شده قول هایی برای استخدام در این شرکت ها بوده و بس.

آب که نباشد کشاورزی نیست و زمین خشک و بی آب علف دامپروری را دچار مشکل می کند. و از هزار راس دام دهیار روستا تنها 100 راس می ماند که آن‌ها نیز با آب تانکر و اندک علوفه باقی مانده سرپا هستند.

با مامور حراست یکی از شرکت ها که هم صحبت شدیم از مشکلات تنفسی شدید و هزینه درمان آن گفت و نگرانی که بابت سلامتی فرزندانش داشت.

بالاترین مقطع تحصیلی روستا کلاس ششم است که برای همین هم معلم هر روز صبح مسیر ناهموار شهر تا روستا را طی می‌کند تا کودکان از آموزش بازنمانند که البته این رفت و آمد در زمستان بسیار سخت تر هم می شود.

تعداد اهالی منطقه حدود 27 هزار نفر است که با توجه به شرایط غیر قابل سکونت، اهالی دائم در حال مهاجرت به شهر هستند. آنها که تنها تخصصشان دامداری و کشاورزی است به شهر که می روند یا کارگر ساختمان می‌شوند یا راننده تاکسی و سرنوشت بسیاری از آنها که به زندگی شاد و خانه‌های وسیع روستایی عادت دارند در شهر جز ناامیدی و افسردگی نیست.

اندک خدماتی که در منطقه دیده می شود از سوی خیرین و جهادگران اجرا شده و خدمات دولت بیشتر شامل افتتاح پروژه‌های نا‌‌تمام ، دستور رسیدگی و نامه‌هایی است که سالهاست در ادارات خاک می‌خورد.

اما با وجود تمام این مشکلات نگرانی اصلی همه آب است. آبی که در زمستان از طریق باران تامین می‌شود و در تابستان با دو تانکر که با پیگیری بخشدار تهیه شده ...

روزنه، ابوکبیریه، حاره سید یوسف، شمه، شریفیه، غدیر حبسه، قریه المنثر صگر، طنبور ارویشد، بگعان، ام الطرفه و تمام روستاهای بخش غیزانیه همچنان منتظر توجه و رسیدگی واقعی مسئولین هستند.

گزارش و تصاویر از محمد امین غفاری

انتهای پیام/