زوّار اربعین حسینی، مبلّغان دین الهی

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجت‌الاسلام والمسلمین «حسین انصاریان» در آستانه راهپیمایی اربعین حسینی(ع) یادداشتی درباره حرکت عظیم مردم در زیارت حضرت سیدالشهداء(ع) در این روز به‌صورت اختصاصی در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است.

وی در این یادداشت تأکید کرده: این جمعیت میلیونی هرساله از سراسر جهان در کربلا گردهم آمده و مردمان این سرزمین چه مهمان‌‌نوازانی هستند و چه زیبا از زائران امام حسین(ع) پذیرایی می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که هیچ زائری بدون پذیرایی نخواهد ماند و در این‌ خصوص نگرانی ندارد. بسیاری از ساکنان این سرزمین مقدس، خودشان تمکّن مالی چندانی ندارند و در زندگی خویش با مشکلاتی مواجه هستند؛ اما اینها در طول سال، مقداری از پولشان را برای زائران اربعین ذخیره کرده و در این روزها از مهمانان ویژهٔ ابی‌عبدالله پذیرایی می‌کنند.

متن کامل این یادداشت به‌شرح زیر است:

* امام حسین(ع)، عظیم‌العظمای عالم

نوشته‌ای را دربارهٔ حضرت سیدالشهداء از فیلسوف، حکیم و عارف بزرگی خواندم که در این نوشته از آن حضرت به «عظیم‌العظما» تعبیر کرده بود؛ بدین‌ معنا که وجود مبارک حضرت سیدالشهداء در شأنیت و هویت خودش از هرچه انسان و شخصیت بزرگ در این عالم است، بزرگ‌تر و والاتر هست. از زیارت وارث نیز همین معنا استفاده می‌شود و می‌توان تمام ارزش‌های حضرت آدم(ع) و انبیای اولواالعزم را در وجود مبارک امام حسین(ع) مشاهده کرد. همانا ایشان بنده‌ای خاص در درگاه الهی است که نه‌‌تنها جایگاه ویژه‌ای در این عالم دارد، بلکه در عالمِ بعد نیز از جایگاه ارزشمندی برخوردار است.

* گریهٔ انبیای الهی بر مصائب کربلا

در روایات رسیده از اهل‌بیت (علیهم‌السلام) آمده که جبرئیل امین از همان زمان حضرت آدم(ع) از سوی پروردگار مأموریت یافت که حضرت سیدالشهداء را به حضرت آدم(ع) و همهٔ انبیای الهی بشناساند و ماجرای کربلا را به‌‌صورت مختصر برای آنها بازگو کند. امین وحی نیز تمام پیامبران را از این واقعه آگاه کرد و همهٔ آنها بر مصائب این امام مظلوم گریستند.

* گریهٔ ارض و سماء بر امام حسین(ع)

البته تنها پیامبران الهی بر مصائب جانسوز کربلا نگریستند، بلکه اهل‌بیت (علیهم السلام) هم در زمان ولادت امام حسین(ع) اشک ریختند و اندوهگین بودند. گریهٔ بر آن حضرت هیچ‌گاه و در گذر زمان رنگ نباخته و کمرنگ نشده است و همواره دل‌های عاشق و مؤمن در رثای او گریه کرده‌ و به سوگ نشسته‌اند. وقایع کربلا و شهادت این امام و یاران ایشان به‌‌قدری سخت، غم‌انگیز و جان‌گداز بوده و هست که به‌فرمودهٔ امام زین‌العابدین، تمام موجودات ارضی و سماوی بعد از جریان عاشورا برای آن حضرت گریستند؛ از همین امر نیز واضح و مبرهن است که گریهٔ بر ایشان و حوادث جانسوز کربلا موضوعیت و قطعیت دارد و لذا از فرمایشات حضرت امام رضا و بعضی از ائمه (علیهم السلام) می‌توان دریافت که گریهٔ بر حضرت واجب است و نه مستحب. روایات بسیار مهمی دراین‌باره بیان شده که معتبرترین کتاب‌های ما ــ شیعه و غیرشیعه ــ نقل کرده‌اند.

* سفارش ائمه (علیهم‌السلام) به زیارت کربلا

آنچه پس از گریهٔ بر مصائب آن حضرت حائز اهمیت است و اولویت دارد، زیارت حضرت حسین(ع) است. امامان معصوم (علیهم السلام) نسبت به زیارت امام حسین(ع) و یاران ایشان دستور اکید داده‌اند و سفارشاتی را به مؤمنان و عاشقان مکتب اهل‌بیت داشته‌اند. در این سفارشات آمده است: آنان که توان زیارت حضرت را دارند، فرقی نمی‌کند که در کدام نقطه از این کرهٔ خاکی زندگی می‌کنند، حتی اگر یک بار در طول عمرشان باشد، به زیارت این امام شهید بروند؛ و چنانچه برای آنها میسّر است، در سال به‌دفعات بروند و ایشان را زیارت کنند.

 همچنین در این روایات به ثواب عظیم زیارت قبر امام حسین(ع) و یاران آن حضرت به‌تناسب مکلّفین اشاره شده است. در برخی روایات چنین ذکر شده است: ثواب هر قدمی که زائر امام حسین(ع) از منزل خود تا حرم ابی‌عبدالله برمی‌دارد، حال هرمقدار فاصله که بین منزل و حرم باشد، با ثواب یک حج و عمرهٔ قبول‌‌شده برابری می‌کند؛ البته در برخی روایات نیز نود حج و عمرهٔ قبول‌‌شده و یا هزار حج و عمرهٔ قبول‌‌شده آمده و این اختلاف روایات به تفاوت معرفت و ظرفیت زائر بستگی دارد. گاهی زائر حرم آن حضرت از امامان معصوم (علیهم السلام) است و گاهی مؤمنی با درجهٔ والای معرفتی و گاهی نیز مؤمنی با درجهٔ پایین‌تر ایمانی؛ لیکن نکتهٔ مهم و درخور توجه، سفارش و تأکید نسبت به سفر به کربلا و زیارت قبر ایشان است، نه‌ اینکه امام را در منزل خود و با خواندن زیارت‌نامهٔ آن حضرت زیارت کنیم، در حقیقت، مقصودِ ائمه زیارتی است که موجب زنده نگه ‌داشته‌ شدن این ماجرای جانسوز و دلخراش در ظرف جهان باشد.

این سفارشی نیست که تنها به زمینیان شده باشد و انسان‌ها به آن فرمان یافته باشند، بلکه در کتاب «کامل الزیارات» آمده است که هر شب هفتاد هزار فرشته به‌امر خداوند متعال، در اول غروب به زیارت حرم حضرت می‌آیند و در اول فجر به عرش بازمی‌گردند، تعداد فرشتگان عرش الهی به‌قدری زیاد است که تا روز قیامت، فقط یک بار توفیق زیارت حرم ابی‌عبدالله نصیب آنان می‌شود.

* زیارت اربعین در روایات

اما آن زیارتی که پیغمبر اکرم و امامان معصوم (علیهم السلام) به آن مکرراً و مؤکداً سفارش کرده‌اند، زیارت امام حسین(ع) در چهلمین روز شهادت آن حضرت و یاران باوفای ایشان است، زیارتی که سال‌هاست مردم با شور و حرارت بسیار در اربعین انجام می‌دهند. به‌‌راستی که این شور و حال زیارت در این روز و جمعیت گسترده‌ٔ مردم به‌خواست و هدایت پروردگار متعال صورت گرفته و چنین گردهمایی در تاریخ بشر و به‌روی کرهٔ زمین بی‌سابقه است، اجتماعی خاص و منحصر به‌ فرد با هدفی معنوی و الهی که نظیری را برای آن در هیچ نقطه‌ای از دنیا نمی‌توان یافت.

این جمعیت میلیونی هرساله از سراسر جهان در کربلا گردهم آمده و مردمان این سرزمین چه مهمان‌‌نوازانی هستند و چه‌زیبا از زائران امام حسین(ع) پذیرایی می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که هیچ زائری بدون پذیرایی نخواهد ماند و در این‌ خصوص نگرانی ندارد. بسیاری از ساکنان این سرزمین مقدس، خودشان تمکّن مالی چندانی ندارند و در زندگی خویش با مشکلاتی مواجه هستند؛ اما اینها در طول سال، مقداری از پولشان را برای زائران اربعین ذخیره کرده و در این روزها از مهمانان ویژهٔ ابی‌عبدالله پذیرایی می‌کنند.

* زوّار اربعین حسینی، مبلّغان دین الهی

حقیقتاً افرادی که به این‌ شکل به پیاده‌روی اربعین می‌روند و آنان که به این گروه‌ها خدمت می‌کنند، دین الهی را در پرتو وجود ابی‌عبدالله تبلیغ می‌کنند. شور و اشتیاق مردم در زیارت اربعین به‌‌ جایی رسیده که چند سالی است ادیان گوناگونی مانند مسیحیان، زرتشتیان و حتی گروهی از اهل‌تسنن نیز بدان جذب شده‌اند و هرساله خود را در روز اربعین حسینی به کربلا می‌رسانند. یقیناً اینها از ثواب زیارت امام حسین(ع) بی‌بهره نخواهند بود و چه‌‌بسا همین آمدن‌ها موجب آشنایی با دین حقیقی خدا باشد و امید است که روزی در پرتو حضورشان در اربعین حسینی در زمره پیروان مکتب اهل‌بیت (علیهم السلام) قرار گیرند.

* قتلگاه امام حسین(ع)، محل معراج ملکوتیان

خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید:

«سُبْحانَ الَّذی أَسْری‏ بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی الَّذی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ؛ منزّه و پاک است آن [خدایی] که شبی بنده‌اش [محمّد(ص)] را از مسجدالحرام به مسجدالاقصی که پیرامونش را برکت دادیم، سیر [و حرکت] داد تا [بخشی] از نشانه‌هایِ [عظمت و قدرت] خود را به او نشان دهیم؛ یقیناً او شنوا و داناست» (سورهٔ اسراء، آیهٔ 1).

طبق این آیه و نیز سورهٔ مبارکهٔ نجم، همانا معراج عوالم بالا برای انسان کامل و خلیفةالله الاعظم رخ داده که بین زمینیان می‌زیسته؛ اما روایتی از امام صادق(ع) در «کامل الزیارات» نقل شده که این کتاب از معتبرترین کتب در 1200 سال گذشته است، ایشان در این روایت فرموده‌اند: همانا حسین ما قتلگاه خود را به معراجی برای ملکوتیان مبدّل کرد. تنها یک‌ نفر از اهل زمین به معراج رفت که رسول گرامی اسلام(ص) بود، اما هزاران‌ هزار فرشته و ملک مقرب الهی از عالم ملکوت برای معراج به زیارت حرم ابی‌عبدالله می‌آیند.

پس شما ای زائران اربعین حضرت امام حسین(ع)، بدانید که چه‌ کار عظیمی توسط شما انجام می‌شود و این را نیز بدانید که با دست‌ به‌ دست هم دادن و ساختن جمعیتی چند میلیونی از زائران اربعین، چه آثار پربرکتی را از خود به‌جا می‌گذارید. بی‌گمان، این آغاز راه است و جهان در آینده تحت تأثیر منش و رسالت سیدالشهدا(ع) و زائران آن حضرت قرار خواهد گرفت و به‌‌زودی چراغ دروغین ادیان و مکتب‌های غیرخدایی به‌‌وسیلهٔ طوفان ایمان به ابی‌عبدالله به خاموشی خواهد گرایید و چه‌‌بسا در همین اربعین، جهان آمادهٔ ظهور امام عصر(عج)، برپایی عدل جهانی و پذیرش مکتب حسینی شود.

باش تا صبح دولتت بدمد

کین هنوز از نتایج سحر است

انتهای پیام/*