شور و شوق زوار افغانستانی در کربلای معلی/از زیارت به‌نیابت از جاماندگان تا حاجات گره‌خورده به بین‌الحرمین+تصاویر
می‌گوید: ویزای ما دیر آمد، امید نداشتم و فکر می‌کردم بعد اربعین به کربلا می‌رسیم، اصلاً نمی‌دانم چه شد چیزی شبیه معجزه، حالا اربعین است وما درکربلا بیرق افغانستان را کنار همه بیرقهای ملت‌های آزاده بلند کرده‌ایم، موکب‌هایمان سرشار است ازعشق حسین(ع).
خبرنگار حوزه مهاجرین، خبرگزاری تسنیم: در ادامه انتشار پرونده «زوار افغانستانی اربعین 1439» این بار خبرنگار اعزامی ما به عراق از شوق زوار افغانستانی شب و روز اربعین در کربلای معلی می‌گوید که توصیف آن را به‌همراه عکس‌ها در ادامه می‌خوانید:
هنوز غروب نشده که به نخستین موکب افغانستانی‌ها در نزدیکی کربلا رسیدیم، تقریباً با وجود حرکت در لحظات آخر رسیدن به بین‌الحرمین در روز اربعین محال بود اما از مسیر نجف به کربلا و چشم در چشم با گنبد طلایی حرم آقا و دل بیتاب زوار و خدا می‌داند از آن انقلاب درون در نگاه اول و قدم‌های آخر در مسیر عشق.
اینجا هم پر از راز و رمزهای اربعینی است، پر از حرف‌های گفتنی که ناگفته می‌ماند، همه فارغ از داشته‌ها و برنامه‌ها و چه باید بکنیم‌ها، همه به میدان آمده، بر سر و سینه می‌زنند، بی هیچ مقدمه‌ای، کار دل است این‌همه دلدادگی و شیدایی در راه حسین(ع)، هر قدم که به کربلا نزدیک‌تر می‌شویم، بی‌تابی بیشتر، بی‌قراری بیشتر، ازدحام جمعیت بیشتر و دل‌ها عاشق‌تر...
ورود به کربلا و اندکی توقف در موکب افغانستانی‌ها، جوانی پرچم افغانستان را به‌دوش کشیده و با خودش چیزی می‌خواند و زمزمه می‌کند، همکلام که می‌شویم می‌گوید نخستین بار است مشرف به زیارت شده، می‌گوید "گاهی در میانه راه با خودم می‌گویم آداب زیارت نمی‌دانم و چقدر شرمنده‌ام...".
ادامه می‌دهد: ویزای ما خیلی دیر آمد، امید نداشتم و فکر می‌کردم بعد اربعین به کربلا می‌رسیم، اصلاً نمی‌دانم چه شد، چیزی شبیه معجزه، حالا اربعین است و ما در کربلاییم، بیرق افغانستان را کنار همه بیرقهای ملت‌های آزاده بلند کرده‌ایم، موکب‌هایمان سرشار است از عشق حسین(ع) و مهم‌تر در جوار روضه منوره‌اش زیارت اربعین را می‌خوانیم.
نگاهی به اطرافش می‌اندازد، از پرچم‌ها می‌گوید، یکی یکی نشانم می‌دهد، این پرچم افغانستان، این پرچم فاطمیون، این پرچم حزب‌الله لبنان، این عکس سردار بزرگ اسلام «حاج قاسم سلیمانی است»، این عکس «رهبر معظم انقلاب»، این یکی «سید حسن نصرالله» است...
چیزی در نگاهش موج می‌زند که نمی‌فهمم، خودش ادامه می‌دهد: این شخصیت‌هایی بزرگ که نام بردم هرچند متعلق به دنیای اسلام است اما کاش در افغانستان ما هم چنین رهبرانی می‌داشتیم، کاش پشت ما مردم شیعه خالی نمی‌بود، این روزها شیعیان مظلوم افغانستان خیلی غریب هستند، هزاران نفر عاشق امام حسین(ع) با وجود اقدام دوماهه موفق نشدند ویزا بگیرند، در هرات چند نفر در بیمارستان‌ها از شدت غم و استرس در بیمارستان بستری شدند.
ازدحام جمعیت زیاد است، عاشقانی که بی‌تابانه در بین‌الحرمین بر سروسینه می‌زنند، صدای «لبیک یا حسین» و «لبیک یا ابوالفضل العباس» به‌لهجه‌های مختلف کشورهای مسلمان شنیده می‌شود، اینجا بعد از روزها پیاده‌روی تجلی عهد پیمان عاشقان حسین(ع) است و در این میان زیباتر از همه اشک‌های غریبانه زوار افغانستانی مقیم ایران است که فقط دو سال است توانسته‌اند به زیارت بیایند.
با وجود اینکه به غروب روز اربعین نزدیک می‌شویم اما همچنان زوار افغانستانی به کربلا می‌آیند، پای حرف‌هایشان که نشستیم می‌گفتند هنوز تعداد کاروان‌ها و زوار افغانستانی زیادی هستند که هنوز به کربلا نرسیده‌اند و در روزهای آینده کربلا میزبان زوار افغانستانی خواهد بود.
اینجا و امروز غوغاست، غوغای ارادتمندان و عاشقان حسین(ع)، در دلم می‌گویم این غم عظمای تسلیت و تبریک برای این روح به معراج رفته زوار کربلا، این اشک‌ها و نگاه‌ها گره می‌خورد به گنبد طلایی حرمین... خوشا به این حال و به این روح زلال و به معراج رفته... .
عکس و گزارش: جواد ایمانی
انتهای پیام/.*
