قطعنامه پیشنهادی کانادا علیه ایران، دهن کجی به حقوق بشر است

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، اسحاق آل حبیب روز سه شنبه در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد که با موضوع بررسی قطعنامه پیشنهادی کانادا درباره وضعیت حقوق بشر ایران، این مطلب را بیان کرد.

مشروح اظهارات نماینده جمهوری اسلامی ایران در این کمیته به شرح زیر است:

«آقای رئیس هرساله وقت و منابع این کمیته بر سر قطعنامه ای که صرفا منعکس کننده رویکرد گزینشی و بی هدف بانیان آن است هدر می رود. 

کانادا باید تا کنون دریافته باشد که این اقدام بی معنا و بی ثمر، دهن کجی به حقوق بشر، اقدامی مضر برای مکانیسم های حقوق بشری سازمان ملل و بی احترامی به شعور مردمی است که از نزدیک رویکرد گزینشی کانادا در قبال وضعیت های حقوق بشری را مشاهده می کنند. 

نگاهی به سابقه آرای حقوق بشری کانادا در سازمان ملل بسیار روشنگر خواهد بود. اتاوا همراه معدودی از کشورها در سطح جهان مستمرا و بطور غیرمشروط حامی اسراییل برخلاف همه جنایات وخیم حقوق بشری آن رژیم بوده است. این سطح از نفاق و استاندارد دوگانه حیرت انگیز است.

در عین حال منابع موثق بین المللی موارد متعدد نقض تعهدات حقوق بشری کانادا را گزارش کرده اند. سیاست ها و برخوردهای تبعیض آمیز علیه بومیان، مهاجرین و اقلیت ها سیستماتیک بوده است. خشونت پلیس، ناپدیدشدگی اجباری و قتل بومیان بخوبی مستند شده اند در حالی که زنان و دختران بومی همچنان از خشونت و تبعیض نهادینه شده آسیب می بینند.

آقای رئیس ناپیوستگی، استاندارد دوگانه و رویکردهای تبعیض آمیز جزء لاینفک سیاست خارجی کشورهایی نظیر کانادا است. برای این مدعیان خودخوانده حقوق بشر دو مسیر برای مواجهه با موضوعات حقوق بشری وجود دارد. نحوه برخورد آنها کاملا بستگی به این دارد که چه کسی در معرض اتهام است. همین شیوه منافقانه با عواقب بسیار خطرناک در سطح جهان را می توان در مقابله آنها با تروریسم هم ملاحظه کرد. 

آنها به راحتی تروریست های خوب را که بطور فاحش مرتکب نقض حقوق بشر می شوند استخدام کرده و مورد حمایت قرار می دهند تا دولتهای نامطلوب ایشان را که با وقاحت 'دولتهای سرکش' می نامند بی ثبات سازند. 

در عین حال بدون هرگونه ملاحظه، نبرد با اشغال و حمله خارجی را تروریسم می نامند. برای کشورهایی همچون کانادا و آمریکا احترام به حقوق بشر، ارتقای دموکراسی و مبارزه علیه تروریسم همگی اجزایی از سیستم ایدئولوژیک سلطه جویی هستند. 

به هرحال این توهین آمیز است که این کشورها انتظار داشته باشند بقیه، این نفاق ریشه دار را بعنوان اقداماتی از سر صدق و نوع دوستانه بپذیرند.

برخی از کشورهایی که بر این قطعنامه اصرار دارند حتی آنقدر جسارت دارند که ادعا کنند سیاست خارجی آنها مبتنی بر آزادی های اساسی است. 

این ادعای مسخره می تواند صحیح باشد. آنها برای خودشان آزادی در استعمار بقیه قایل هستند. 

این ادعا صحیح است وقتی که آنها از آزادی خود برای سرقت منابع ملی دیگر کشورها استفاده می کنند، آزادی انتصاب دیکتاتورها در کشورهای ما و نابود کردن رویاهای آزادیخواهانه ملی ما، آزادی نهادینه کردن شکنجه، تشویق نفرت افکنی و نژادپرستی، مشروعیت بخشیدن به اشغال خارجی، اقدام به حملات پیش دستانه، اعمال سیاست های تغییر رژیم، تحمیل اقدامات زورمدارانه یکجانبه و ریشه کنی مردمان بومی. شاید قبل از سخنوری برای بقیه در باب حقوق بشر آنها باید به این سئوال پاسخ دهند که میلیون ها قربانی سیاست های ایشان درباره حقوق بشر چه فکر می کنند.

آقای رئیس ایران در تاریخ بسیار طولانی خود هرگز برده داری نکرده، ایران هرگز کشورهای دیگر را استعمار نکرده، ایران هرگز جوامع بومی را از میان نبرده و هرگز بدنبال برتری جویی نژادی نبوده است. 

از این رو مسخره است که معدودی کشورهای شناخته شده که همه این سوابق و بدتر از آنها را در تاریخ کوتاه خود دارند جرات می کنند مفهوم ارزشمند حقوق بشر را برای اهداف کوته نگرانه سیاسی خود مورد سوء استفاده قرار دهند.

اصرار کانادا بر ادامه روش منسوخ تقابل بجای همکاری تاسف انگیز است. کانادا درحالی اصرار بر این قطعنامه دارد که اسراییل آخرین رژیم آپارتاید جهان همواره یکی از بانیان آن بوده است. 

کانادا آنچنان علاقه ای به قطعنامه دارد که حتی منتظر نماند تا گزارش ذیربط دبیرکل توزیع شود. کانادا بدون توجه به درخواست های مکرر ایران برای گفت وگوی های محترمانه، مشتاق این قطعنامه جهت دار است. فهم چنین اصراری بر سیاسی کردن و دوقطبی ساختن حقوق بشر دشوار است.»

قطعنامه پیشنهادی کانادا با 83 رای مثبت، 30 رای منفی و 68 رای ممتنع علیه رفتارهای حقوق بشری ایران به تصویب رسید.

انتهای پیام/