هنروری استاد پرورش در "صیانت از ولایت فقیه"

 به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، حکمت این دنیا حکایت آدمی را دارد که کنار رودی نشسته است و گذر عمر را می‌بیند و گاهی یک پلک که بر هم زده شود، زمانی به قدر یک عمر می‌گذرد اما افرادی در همین حوالی ما هستند که در این رودخانه جاری وضوی عشق گرفتند و با کوله‌باری از نیکی به اقیانوس ابدیت شتافتند و چه ساده‌ لوحانه‌ است اگر فکر کنیم این رود از خروش می‌افتد.

مرحوم علی اکبر پرورش یکی از همین انسان‌های بزرگ تاریخ معاصر ما است که اگر بخواهیم فهرستی از کمالات و فضایل استاد را یادآوری کنیم، بی‌اغراق واژگانی چون سادگی، ساده زیستی، دوری از تجمل، فهم عمیق عرفانی، طبع لطیف، ذوق ادبی و شوخ طبعی و امام زمان شناس واقعی چون لشکری از واژگان در ذهن انسان رژه می‌روند.

او شجاعانه از دهه 40 به عنوان سربازی فداکار برای نهضت اسلامی امام راحل لباس رزم پوشید و بانطقی سحرانگیز انبوه شاگردانش را در مدرسه و دانشگاه، خیابان و بازار بر سر سفره معارف الهی انقلاب و عشق به ولایت نشاند، او تا آخرین لحظات حیات افتخارآفرینش وفادار به انقلاب و ولایت بود.

امروز چهار سال از پرواز ملکوتی مرد خستگی‌ناپذیر میدان علم و عمل، استاد معرفت و اخلاق می‌گذرد و این همان پلک بهم زدن است که یک سال دنیا غم نبود این بزرگ‌مرد را بر دوش می‌کشد، استادی که سال‌ها کوشید تا به ما بفهماند خدا در راس امور بوده و باقی همه هیچ است.

هنروری استاد پرورش در صیانت از ولایت فقیه

6 دی‌ماه 92 اصفهان به یکباره رنگ عزا گرفت زیرا استاد و معلمی را از دست داد که گوئی زمان و مکان در شناخت فضائل و بزرگی او غفلت کرده بودند، مرحوم سید اکبر پرورش از پیشگامان انقلاب و از دلسوزان نظام مقدس جمهوری اسلامی بود که به بیان شیوای مقام معظم رهبری می‌توان گفت که سید اکبر پرورش چهره محترم و اثرگذاری که بخش اعظم عمر با برکت خود را درخدمت اسلام و ارزش‌های متعالی دین گذرانید، لهجه صادق و دل با اخلاص و خلق نیک را به ترویج و تحکیم انقلاب و نظام اسلامی گماشت.

اگر بخواهیم استاد پرورش در چند کلمه خلاصه کنیم، وی انسانی دین‌دار و مردم دار و عرفان را با جهاد در راه خدا و عقلانیت در هم آمیخته بود و در تمام زندگی خودش را خدمت به مردم و اسلام کرد.

هنر استاد تربیت انسان‌های بزرگ بود و تعداد زیادی از شهدا شاگردان استاد پرورش بودند، پرورش حافظ ولایت در زمان امام راحل و مقام معظم رهبری و عابد و عارف، مجاهد و عالم و متواضع بود و اخلاق اسلامی را در خود داشت و بی‌تکلف و بی‌ریا بود و انسان اثرگذاری بود.

استاد پرورش از جمله کسانی به شمار می‌رود که رفعت و رحمانیت را از خداوند خواسته‌اند، افرادی نظیر مرحوم پرورش مجاهدانی هستند که برای دین خدا تلاش کردند تا دین خدا به دستمان برسد؛ در طول تاریخ، همه علما، همه دانشمندان و همه کسانی که پیش از ما و بیش از ما ایمان داشتند، مصداق آیه سوره مبارک حجر هستند که در همه زندگی خود یک زندگی معنوی، الهی و باهدف داشته و وقتی به ایستگاه مرگ می‌رسند و پشت سر خود را نگاه می‌کنند، می‌بینند که یک راه درخشان را طی کردند و عمر خود را ضایع نکردند.

مرحوم پرورش در دل مردم ایران جاودانه می‌ماند

کارشناس و پژوهشگر ادبی با بیان اینکه ابعاد وجودی و اخلاقی پرورش همه فضیلت و حکمت را نشانه می‌گرفت، گفت: خدمات پرورش در حوزه آموزش و پرورش و در همیاری با انقلاب همیشه به عنوان یادگار نه در دل مردم هنر پرور اصفهان بلکه در دل مردم ایران به جای می‌ماند.

اسماعیل آذر با تأکید بر اینکه بنده بارها در کنار وی بودم و شخصی شیرین سخن، ملایم و دوست داشتنی بود، تصریح کرد: آنچه از او سراغ دارم، این است که تا آخرین لحظات عمر خود می‌کوشید و دلش می‌خواست موثر باشد.

وی با بیان اینکه پرورش حتی زمانی که به کارهای سیاسی مشغول شد حکمت و معنویت را از اصول کارش دور نمی‌کرد، بیان کرد: وی پیوسته نسبت به انقلاب احساس مسئولیت داشت و همین مسئولیت‌ها او را بر پله‌های بالاتر نشاند.

 اشک‌های از سر سوز دل استاد پرورش همه را منقلب می‌کرد

مرتضی نجفی قدسی از شاگران استاد می‌گوید که یکی از ویژگی‌هایی که استاد داشت، این بود که پیوسته خود را مسافر این جهان می‌دانست و بنابراین هیچ تعلق خاطری به مظاهر دنیوی نداشت و همه دنیا و مافیها را متاع قلیل می‌دید و همواره در فکر پرکشیدن به کوی یار بود و این حقیقت را ما همیشه در رفتار و کردار ایشان می‌دیدیم، مخصوصاً در سحرگاهان هنگامی که سفره دل باز می‌کرد، با حضرت دوست و ربّ الارباب رمز و رازی داشت و بارها شاهد بودیم که این اشعار حافظ را با چه سوزوگدازی زمزمه می‌کرد و اشک می‌ریخت و مشخص بود که از درون می‌سوزد و این اشک‌ها مثل باران می‌ریزد.

شاگرد مرحوم پرورش خلوت استاد پرورش را این‌گونه شرح می‌دهد که عزیزانی که در خلوت‌ها درک محضر عرفانی استاد پرورش را داشته‌اند، بخوبی این گداختگی درون و سینه‌سوختگی ایشان را حس کرده‌اند، گرچه گاهی حتی در خلوت‌ها و در مجامع بزرگ و رسمی هم این حقیقت پدیدار و صفای دل وجود ایشان نمایان می‌شد و همه را منقلب می‌کرد.

به واقع استاد پرورش فعالیت به‌معنای حقیقی، اعتقادی همراه با بن‌مایه کافی دینی و مطالعاتی داشت و شاگردان زیادی را در راه انقلاب تربیت کرد و بی تردید خلوص نیت، تواضع، تعهد، تحمل سختی‌ها و مشکلات دوران مبارزه و پس از آن و فعالیت‌های گسترده وی در تعلیم و تربیت نسل آینده کشور یادگار ماندگاری است که آرزومندان عزت و استقلال نظام می‌توانند از آن بهره برده و یاد آن مرحوم مغفور در اذهان مردم بزرگوار این مرز و بوم به نیکی باقی می‌ماند.

مرحوم سید‌اکبر پرورش پس از سپری کردن 2 سال بیماری و به دلیل عفونت ریه روز 6 دی سال 92 در سن 71 سالگی دارفانی را وداع گفت و پیکر استاد بر دوش مردم ولایت‌مدار و با بصیرت اصفهان با نوای لبیک یا حسین (ع) و زیارت عاشورا در گلستان شهدای اصفهان و در جوار مقبره حاج‌آقا رحیم ارباب جای گرفت.

روحش شاد و یادش جاودانه باد

انتهای پیام/