«در حلقه رندان»؛ از فیلتر تلگرام تا یادی از شهدای دریانورد

به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، یکصد و چهل و سومین شب شعر طنز «در حلقه رندان» حوزه هنری با کنایه‌ها و شعرخوانی طنز درباره فیلترینگ تلگرام، شرایط اقتصادی کشور، سینما و گرامیداشت یاد شهدای دریانورد همراه شد. این برنامه با ذکر صلوات و فاتحه و طلب آرامش برای شهدای دریانورد و خانواده‌های آنها آغاز شد.

داریوش کاردان مجری این برنامه نیز اجرای خود را با تسلیت گفتن به خانواده قربانیان حادثه آتش سوزی نفتکش سانچی آغاز کرد. وی گفت: هیچ زمانی بر ما نمی‌گذرد که در آن حادثه‌ای اتفاق نیافتد. ماجرای کشتی سانچی بدون توجه به خسارت‌های مالی-که البته در برابر پول‌هایی که هاپولی می‌شود هیچ نیست- از نظر دست دادن 30 نفر از دریانوردان، متخصصان و کسانی که بار سنگین اقتصادی کشور را با حمل نفت به دوش می‌کشند، برای همه ما دردناک است. مصیبت‌ها که به صفر نمی‌رسند، اما از خدا می‌خواهیم تعدادشان را کم کند. مگر مردم چقدر باید عذاب بکشند؟!

این جلسه با شعرخوانی فرامرز ریحان صفت آغاز شد. رضا احسان پور در ادامه شعری با موضوع «سینما در آستانه جشنواره فیلم فجر» برای حاضران خواند. عباس ثمری شعری عاشقانه را تقدیم کرد. محمد حسن صادقی نیز جوابیه‌ای را به سبک یکی از قصیده‌های ناصر خسرو درباره «بربری» خواند.

حمید اسماعیلی درباره راه‌اندازی سامانه استخاره شعری طنز خواند و نقدی به ظهور نهادها و سازمان‌های دولتی جدید داشت. در ادامه یاسمن حسینی که برای اولین‌بار بود در محفل «در حلقه رندان» شعرخوانی می‌کرد، دو شعر درباره تولید ملی تقدیر حاضران کرد. مهران حسینی نیز در نوبت بعدی یک دو بیتی درباره ازدواج و شعر دیگری درباره دوستی در فضای مجازی خواند. مهدی فرج اللهی به اجرای یک قطعه موسیقی پرداخت. ترانه این قطعه را سعید بیابانکی سروده است. ابوالقاسم صلح جو، شاعر شیرازی نیز چند کاریکلماتور را تقدیم حاضران کرد.

در ادامه اکبر کتابدار، پژوهشگر و طنز پرداز قدیمی گفت: بیش از 90 درصد آثاری که نام آن را طنز می‌گذاریم، به فکاهه و شوخ‌طبعی نزدیک‌تر هستند. واژه طنز نزدیک به 70 سال است مطرح شده و پیش از این به این نوع شعر، فکاهه، هزل گویی، مطایبه و ... می‌گفتند. تا سال 1930 که خانلری و اقبال، واژه طنز را جا انداختند و آثار عبید زاکانی را با این عنوان خواندند، همچنان از این اصطلاحات استفاده می‌شد.

وی افزود: فکاهه بودن غالب شعرها به معنای سطح پایین شعر نیست. امروزه بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی هم از فکاهه استفاده می‌کنند. کتابدار در ادامه حکایتی از رساله دلگشای عبید زاکانی را به عنوان مصداق فکاهی بیان کرد: شخصی ادعای خدایی کرد. او را پیش خلیفه بردند. به او گفتند: پارسال اینجا یکی ادعای پیغمبری کرد او را بکشتند. گفت: خوب کاری کردند. زیرا من او را نفرستاده بودم.

وی در ادامه نمونه‌ای از حکایت‌های طنز این شاعر را مطرح کرد. «شخصی از مولانا عضد الدین پرسید که چونست که در زمان خلفا مردم دعوای خدایی و پیغمبری بسیار می کردند و اکنون نمی کنند گفت مردم این روزگار را چندان ظلم و گرسنگی افتاده است که نه از خدایشان به یاد می آید و نی از پیغامبر».

این مدرس دانشگاه ادامه داد: نمونه‌های نظم و نثر بسیاری در ادبیات از طنز و فکاهه وجود دارد. یک مثال ساده درباره تفاوت طنز و فکاهه را می‌توان این طور بیان کرد. مثلا اشاره به گرانی تخم مرغ فکاهه و اشاره به چرایی آن طنز است. طنز موضوعات و مسائل اجتماعی را که بیانی تلخی دارند، با زبانی شیرین مطرح می‌کند اما فکاهه برای شاد کردن مخاطبان است.

روح الله احمدی در ادامه شعری درباره اوضاع کشور خواند که بیت آخر آن آمده بود: «بوی بهبود از اوضاع جهان می‌شنوم/مانده‌ام کشور من جز جهان نیست چرا؟ »

سیامک روشن و ناهید نوری شاعرانی بودند که در نوبت های بعدی به شعرخوانی پرداختند. سعید طلایی شعری درباره خلیج فارس خواند و کاردان از آن به شعری که به اندازه کافی گریه دار بود، تعبیر کرد.

سید جواد یثربی درباره آلودگی هوا و قلم شعرخوانی کرد. علیرضا لبش شعری درباره برزیل با کنایه به شرایط کشور خواند. سعیده موسوی زاده و کاوه جوادیه در ادامه برنامه شعرخواندند.

کاردان در پاسخ به شاعران به کنایه گفت: دوستان نگران نباشید. شعرهایتان را کنار نگذارید. لازم می‌شوند. مثلا ماجرای گرانی بنزین همیشه هست یا از 40 سال پیش تاکنون قرار بوده مدارس دولتی پولی نگیرند! اما هر سال می‌گیرند.

در ادامه محفل ادبی «در حلقه رندان» مژگان مطهری چند کاریکلماتور، عبدالله مقدمی شعری در وصف چایی، سید امیر سادات موسوی، صابر قدیمی و بانی اشعاری را تقدیم مخاطبان و علاقه مندان شعر طنز کردند.

انتهای پیام/