فخرزاده؛ نخبه تمام عیار فرهنگی

باشگاه خبرنگاران پویا، جواد کامور بخشایش

 تا در طلب گوهر کانی، کانی
تا در طلب لقمه نانی، نانی

این نکته رمز گر بدانی، دانی
هرچیز که در جستن آنی، آنی
مولوی

فخرزاده نخبه فرهنگی تمام عیار و  مصداق «عاش سعیدا سعیدا» است. او سال‌هاست به عنوان «خادم روایت» بی‌ادعا و بی چشمداشت در عرصه تاریخ‌نگاری فعالیت دارد و کوشش‌های شبانه‌روزی اما بی‌مدعای او در این عرصه بر هیچ کس پوشیده نیست.

مفتخرم به عنوان نماینده حوزه هنری در ستاد تکریم نخبگانِ بنیاد نخبگان در نکوداشت از زحمات مردی بنویسم که فعالیت‌های او در عرصه تاربخ نگاری و ثبت روایت‌ها یک جریان فرهنگی عظیمی را راه انداخت؛ جریان فرهنگی ای که تاریخ انقلاب سال‌ها با بهره‌گیری از آن خواهد توانست مسیر درست و واقعی‌اش را پیش برود.

خدمات سعید فخرزاده به ثبت تاریخ انقلاب و جنگ بسیار پر رنگ است. بخشی از زحمات او در کتاب‌ها و آثاری که در طول این 33 سال خدمت او درباره انقلاب و دفاع مقدس منتشر شده نمایان است اما بخش‌های زیادی از این زحمات همچنان ناپیداست. می‌کوشم در این یادداشت این مقوله را بیشتر بازکاوی کنم:

1. تلاش برای ثبت درست وقایع:  فخرزاده از دوران دفاع مقدس تاکنون شغل واقعی و اصلی‌اش ثبت تاریخ انقلاب و دفاع مقدس از طریق مصاحبه با شخصیت‌های مرتبط بوده است. او برای این کارعشقی وصف ناشدنی دارد و در سخت ترین شرایط هم دست از کار و فعالیت خود بر نمی دارد. در گرما و سرما در دوری و نزدیکی مسیر، در همه حال، او با اعتقاد خاص خودش جریان ثبت روایت را ادامه می‌دهد و خواهد داد.

2. نظریه پردازی در عرصه تاریخ نگاری انقلاب و دفاع مقدس: یکی از دغدغه‌های ارزشمند فخرزاده تولید مباحث مهم نظری برای چگونگی نگارش حوادث و وقایع انقلاب و جنگ بر اساس دانش روز و با تکیه بر روایت نگاری است. او در این زمینه با دیگر دوستانش تلاش های زیادی انجام داده و در این زمینه هم موفقیت‌های خوبی را در ارایه الگوهای نوین دانش تاریخ نگاری به دست آورده و حاصل دانش و تجربه اش را در اختیار تاریخ‌نگاران قرار داده است. باید اعتراف کنم ایده‌های او در همه حال مفید بوده و در روند تاریخ نگاری نوین تأثیر مثبتی داشته است.

3. تربیت نویسنده: یکی از و جوه شخصیتی فخرزاده تربیت نویسنده است. او در طول این سال‌ها با توجه به علاقه وافرش به کشف استعدادهای برتر، نویسنده‌های زیادی را کشف، حمایت و هدایت کرده و نتیجه تلاش او نگارش ده‌ها کتاب خوب در عرصه تاریخ انقلاب و جنگ از سوی نویسنده‌هایی است که او شناخته، حمایت و تربیت کرده است.

4.آموزش: یکی از دغدغه‌های ارزشمند فخرزاده کوشش‌های کمتر دیده شده او در عرصه آموزش است. او در این راه همه سختی‌ها را به جان می‌خرد و در اقصی نقاط کشور با ایجاد کارگاه های مختلف آموزشی، بی ادعا دانش و تجربه‌اش را در اختیار مشتاقان قرار می دهد و در عین حال در همین سفرها به کشف استعدادها نیز همت می‌گمارد. بارها در سفرهای مختلفی که توفیق همراهی با ایشان را داشتم به این نکته پی برده‌ام.

5.تلاش برای ثبت وقایع زندگی معظم رهبر انقلاب اسلامی  : یکی از تلاش های ناپیدای فخر زاده کوشش های او در جهت ثبت روایت شخصیت های مختلف درباره زندگی و زمانه حضرت آیت الله خامنه ای است. او در این زمینه هم همچون دیگر عرصه های فعالیتش با جان و دل کوشیده و نتیجه زحمت هایش ان شالله در سال های نه چندان دور خود را در قالب انتشار آثار فاخر نشان خواهد داد.

تکریم از فخر زاده تکریم از خود او و شخصیت او نیست - که کمترین ادای دین در برابر سال‌ها تلاش و زحمت اوست- ؛ که تکریم از راهی است که او رفته و تکریم از روایت‌ها و خاطراتی است که او سال‌های سال با هزاران سختی و مرارت آنها را گردآورده و  با این کار ارزشمند خود تاریخ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را از تحریف و آفت دور داشته است.

فخرزاده صبور، بی ادعا، پرتلاش، صادق و خوش باطن و در عین حال گریزان از شهرت و قدرت باید تکثیر شود هم از جنبه اعتقادی و اخلاقی و  هم از جنبه کار و تلاش و فعالیت. چرا که اگر غیر از این باشد وقایع نگاری انقلاب ابتر خواهد ماند. اصولاً وقایع نگاری انقلاب آدم‌هایی با چنین ویژگی‌هایی را می‌طلبد. امیدوارم ما هر سال شاهد تکریم و ارج‌گذاری از شخصیت‌هایی باشیم که عمر وز ندگی شان را فدای انقلاب اسلامی و ثبت درست وقایع آن کردند و با این کار خود انقلاب را از تحریف نجات داده در صفحه تاریخ ماندگار ساختند.

مجال آن نیست از دردها و داغ های دل او در این مقال سخن بگویم و این نکته را به زمان دیگری وا می نهم و همچنان خوشحالم که تکریم از او در چنین ایامی صورت می‌گیرد. مبارک است.

انتهای پیام/