آیت‌الله طالقانی: می‌خواهند زن‌ها را به ابتذال رژیم گذشته برگردانند

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، جریان مرموز اختراع‌کننده واژه «حجاب اجباری» که این روزها فعال‌تر شده است، با هدف ایجاد تردید و شبهه در احکام دینی و شعارهای انقلاب و درنهایت ایجاد انحراف فکری و دینی در اعتقادات، تلاش وافری به خرج می‌دهد تا برای توجیه اختراع جدید خود نسبت‌های ناروایی را به بزرگان دین و بخصوص سابقون انقلاب بدهد. بزرگانی همچون شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی، شهید مطهری، مرحوم آیت‌الله طالقانی و... از جمله سابقون انقلاب هستند که جریان اختراع‌کننده «حجاب اجباری» تلاش دارد با نسبت دادن مواضع نادرست به آنان، کار خود را توجیه نماید. خوشبختانه از این شخصیت‌های بزرگ به اندازه کافی فیلم، نوار و نوشته برجای مانده است که موجب افشای دروغگویان باشد. علاوه بر آن‌ها، هنوز نسل اول انقلاب در قید حیاتند و مواضع و تفکر و روش و اعتقادات آن بزرگان را تبیین و تدوین می‌کنند.
مرحوم آیت‌الله سید محمود طالقانی از جمله شخصیت‌های بزرگ انقلاب است که جریان‌های موذی و منحرف سال‌ها تلاش کرده‌اند از جایگاه وی برای توجیه اعمال نادرست خود بهره ببرند. اختراع کنندگان «حجاب اجباری» نیز در همین جهت تلاش کرده‌اند. درحالیکه این شخصیت فرهنگی و علمی بزرگ انقلاب، نظرات روشنی در زمینه حجاب دارد و اصولاً سخنی که این افراد بتوانند از‌ آن چنین سوءاستفاده‌هایی کنند به زبان نیاورده است.
آنچه در ادامه می‌خوانید، بخشی از سخنان مرحوم آیت‌الله سید محمود طالقانی درباره حجاب است که نظر این عالم مجاهد را به روشنی درباره ضرورت رعایت حجاب توسط زنان در جامعه اسلامی و پرهیز از خودآرایی در محل کار و خیابان نشان می‌دهد.
***
...در حزب رستاخیزی که درست کردند، چه مفاسدی بار آمد از این. ما نمی‌خواهیم بگوییم که زن‌ها به ادارات نروند و هیچ‌کس هم نمی‌گوید این حرف را، زن‌ها یک عضو فعال اجتماع ما هستند. بخصوص زن‌های ما در چنین مرحله انقلاب که واقعاً من وقتی که از زندان بیرون آمدم، همه قشرها بخصوص زن‌های ما، آنطوری که به چشم من آمد، خیال می‌کردم اینها یک زن‌های دیگری غیر از زن‌های سه سال و چهار سال قبل هستند، یا کسان دیگری هستند، یک فرشته‌های پاک و پرمسئولیتی هستند که اینطور با همان روسری و چادرشان مشت‌ها را گره کرده‌اند مثل شیر در خیابان فریاد کشیدند و در مقابل رژیم ایستادند، کشته دادند، و انقلاب را اینها به ثمر رساندند.

چه کسانی بودند این زن‌ها؟ همان زن‌هایی که دائماً به خودآرایی و مصرف‌کردن و خودنمایی در خیابان‌ها و توی ادارات و وزارتخانه‌ها مشغول بودند. این روح انقلابی در بین زن‌های ما، باید حفظ شود و باید اینها همیشه این روح انقلابی را داشته باشند. و این منوط به این است که زن‌های ما، به آن تجمل‌پرستی‌ها و به آن ابتذال‌ها که کشانده شده بودند، برنگردند. اصل مطلب اینست و نباید هم برگردند، اگر این انقلاب باید ادامه پیدا کند. وقتی که ما این اصل را در نظر بگیریم، می‌دانیم که خطری که خانم‌ها حس می‌کنند، اینست که خیال می‌کنند گفته امام‌خمینی یا علمای دین اینست که اینها در خانه‌هایشان بروند و توسری‌خور باشند و محجور بمانند. ولی خطری که ما حس می‌کنیم اینست که اینها را دو مرتبه به آن ابتذال بکشانند. اما حالا، این حجاب اسلامی یا این حجاب وقار، حجاب شخصیت، ساخته من و فقیه و اینها هم نیست، نص قرآن است. آنقدری که قرآن بیان کرده، نه ما می‌توانیم از آن حدود خارج بشویم و نه زن‌هایی که معتقد به این کتاب عظیم آسمانی هستند که «رحمه‌للعالمین»‌ است.

من همین آیه را یک مقداری برای شما تبیین می‌کنم. به زنان مومن، یعنی زنان متعهد، زنان مسئول، زنانی که با خدا و با ملت، ملت مسلمان تعهد دارند، بگو: چشم‌پوشی کنند، عفاف خود را حفظ کنند «و یحفظن فروجهن ولایبدین زینتهن الابعولتهن» زنان مسلمان ما، زنان مملکت ما تا چندی قبل که امیدواریم بعد از این نباشد، چه بودند؟ در خانه‌ای که باید برای شوهرشان خودشان را آرایش بکنند، هرجور لباس کهنه و گرد و خاکی و اینها و زندگی معمولی بود، اما وقتی می‌خواست برود به خیابان و سبزی بخرد یا برود به فلان اداره، دوساعت باید توالت بکند این خانم! قرآن می‌گوید این را به عکسش بکنید. در خانه خودتان را هرچه می‌خواهید آرایش کنید، ولی در بیرون همدوش مرد باشید، انوثیتتان را پنهان کنید و شخصیتتان را ظاهر کنید. اگر ما می‌خواهیم سرتاپا مقلد باشیم، خب بشویم هرچه می‌خواهیم بشویم، اما اگر بخواهیم همانطور که به خودمان برگشتیم و به خودمان رجوع کردیم، به فرهنگمان بخواهیم برگردیم و قدرتمان بخواهیم از خودمان باشد، استقلالمان باید از خودمان باشد، سنت‌هایمان را هم باید زنده بکنیم. این از جهت سنّت و آن هم از جهت آیه. ولی آیا این مانع از این است که کار اداری داشته باشد؟ نه. مانع از این است که کار فرهنگی داشته باشد؟ نه. به شرطی که در راه خدمت باشد.

انسان دارای یک غرایزی است، این غرایز یک مقداریش صادق است، مثل گرسنگی، شهوت و دیگر غرایز که این خود به خود انجام می‌گیرد، یک مقداری هم غرایز کاذب است، تحریک بیشتر از حد است. اسلام می‌خواهد این تحریکات بیشتر از حدی که اخلاق انسان، جسم انسان، اراده انسان، تقوای انسان را می‌گیرد، می‌خواهد نباشد و جلویش یک مانعی باشد. علاوه بر این مساله، مساله اقتصادی است. زن‌های ما و آن زن‌های بیچاره که معلم است و یا در خدمت ادارات است، حقوقی که می‌گرفت می‌دانید چقدر این حقوق مصرف تزئینات و آرایش و پیرایش خودش می‌کرد؟ برای اینکه چند ساعت برود در اداره‌ای، روی رقابت. این می‌دید آن آرایشش بیشتر است، فردا بیشتر پول خرج می‌کرد. و آن می‌دید این بیشتر است و همینطور. آن می‌دید این مدلش چه‌جور است و می‌رفت عوض می‌کرد!
ما اگر باید انقلاب کنیم، باید همه این‌ها را دور بریزیم. ما، اسلام، قرآن، مراجع دینی می‌خواهند زن‌های ما شخصیتشان حفظ شود. اصل مسئله اینست مسا و صفا با همکاری با مردها و تولید. همه‌اش ما خیال می‌کنیم که زن‌ها منحصرند به یک مشت زن‌ها که توی شهر ریخته‌اند و دائماً می‌خواهند مصرف‌کننده باشند و توی ادارات و اینها را پر بکنند، خب بروید با آن‌ها همکاری بکنید. اگر واقعاً راست می‌گوییم ما، البته یک عده‌ای از زن ها. اینها باقی‌مانده‌ها و تفاله‌های رژیم منحط پهلوی هستند که دیگر زن‌های مبارز ما را دارند تحریک می‌کنند و می‌گویند به ما دارد اهانت می‌شود! چه اهانتی می‌شود؟ این همه تجلیل شده از زن‌های ما، باز تکرار می‌کنم، سهم بزرگی در این انقلاب زن‌های ما دارند...

منبع:جمهوری اسلامی

انتهای پیام/