روایتی از محاصره پایگاه هوایی آمریکا در شب حمله به سوریه؛ چرا «حشد شعبی» پادگان «الزهراء» را انتخاب کرد؟
بسیج مردمی عراق در تدارک واکنش مؤثر و قاطع به استفاده آمریکا از آسمان عراق برای حمله به خاک سوریه است و در این میان برخی اخبار از محاصره یک پایگاه هوایی آمریکا خبر می‌دهند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، روزنامه الدیار چاپ بیروت در گزارشی اعلام کرد نیروهای بسیج مردمی عراق همراه با تجهیزات کامل شامل تانک، موشک‌های زمین به زمین و تیربارهای ضدهوایی، پادگان هوایی «الزهراء» واقع در شمال غرب بغداد را محاصره کرده‌اند.
این گزارش‌ها در حالی منتشر می شود که هنوز هیچ منبع رسمی دولتی این گزارش را تائید نکرده است .
پادگان «الزهراء» (الزهرة) یکی از چند پادگان در اختیار ارتش آمریکاست که با توجه به نزدیکی آن به پایتخت، از مهم‌ترین مراکز آمریکا در عراق محسوب می‌شود و حتی برخی منابع می‌گویند بعد از دو پادگان «قیاره» (جنوب موصل) و «التاجی» (شمال بغداد) در رتبه سوم اصلی‌ترین پایگاه‌های نیروی هوایی آمریکا در عراق محسوب می‌شود! به‌گزارش روزنامه الدیار، یکی از فرماندهان نیروهای محاصره‌کننده این پادگان به فرمانده آمریکایی این پادگان نظامی هشدار داده که در صورت پرواز هر جنگنده‌ای از این فرودگاه نظامی، نیروهای حشد الشعبی به این پادگان حمله خواهند کرد!
این روزنامه در ادامه نوشت: «در واکنش به این اقدام حشد الشعبی، فرماندهی پادگان با فرماندهی کل نیروهای آمریکایی در عراق تماس گرفته و از طریق آن‌ها به دولت عراق هشدار داده‌اند که با اعزام ارتش عراق، محاصره پادگان را بشکنند. در مقابل، یکی از فرماندهان جبهه مقاومت که در عراق حضور دارد حیدر العبادی را تهدید کرده که در صورت این اقدام، دست‌کم 18 وزیر کابینه استعفا داده و دولت حیدر العبادی سقوط می‌کند!».
میان گروه‌های وابسته به حشد الشعبی، دو گروه «عصائب اهل الحق» و «سرایا الخراسانی» طی سال‌های گذشته تمرکز خود را به‌روی پادگان‌های آمریکایی عراق قرار داده و اطراف هر پادگان ارتش آمریکا، چند پایگاه نظامی مخصوص به خود تأسیس کرده‌اند تا در صورت لزوم بتوانند اشغالگران را به خروج از کشورشان وادار سازند.
در حال حاضر نزدیک به 40هزار نظامی آمریکایی در 12 پادگان نظامی در عراق زندگی می‌کنند؛ اما این رقم در مقایسه با 75 هزار نیروی آموزش‌دیده و مسلح عصائب اهل الحق رقم بزرگی به‌نظر نمی‌رسد؛ به‌ویژه این‌که نیروهای عصائب به زندگی عادی میان دیگر فرزندان ملت عراق ادامه داده؛ اما نظامیان آمریکایی در پادگان بوده و با هدف قرار دادن برخی نقاط خاص مانند برج‌های مراقبت پادگان، به‌راحتی می‌توان تحرکات نظامیان آمریکایی را محدود کرد. اگر بقیه نیروهای حشد الشعبی را نیز در نظر بگیریم مجموعاً به بیش از 250هزار نیروی آموزش‌دیده می‌رسیم که می‌تواند یک کابوس بزرگ را برای آمریکا رقم بزند.
گفته می‌شود همین موضوع منشأ نگرانی گسترده آمریکا برای عملیات در سوریه شده است؛ زیرا پنتاگون نگران است که در صورت عملیات در سوریه، نیروهای بسیج مردمی عراق به‌عنوان یک رکن مهم جبهه مقاومت به اشغالگران آمریکایی حمله کنند.
به‌نظر می‌رسد انتخاب فرودگاه نظامی الزهراء برای ایجاد فشار، انتخاب هوشمندانه‌ای است؛ زیرا این فرودگاه نظامی و پادگان بدون طی مراحل قانونی و تصویب در پارلمان در اختیار پنتاگون قرار گرفته است. در این زمینه، آشنایی با موقعیت پادگان‌های آمریکایی در عراق مفید به‌نظر می‌رسد.
پایگاه‌های نظامی آمریکا در عراق
در حال حاضر آمریکا دارای 12 پایگاه نظامی در عراق می‌باشد. پنج پایگاه نظامی طی قرارداد با حکومت محلی اقلیم کردستان تأسیس شدند و در جریان توافق با بغداد، بعد از بازگشت قانون به اربیل و دیگر مناطق نیز به کار خود ادامه دادند؛ اما به‌نظر می‌رسد این پادگان‌ها از حیث حقوقی چالش‌برانگیز باشند و در صورت پیروزی محور مقاومت در انتخابات عراق، واشنگتن مجبور به تخلیه آنان شود!
پنج پادگانی که آمریکا در شمال عراق و قلمروی سابق بارزانی دایر کرده در مناطق «سنجار» (غرب استان نینوا و نزدیک به مرزهای سوریه)، «اتروش» (استان دهوک)، «الحریر» (استان اربیل)، «حلبچه» (استان سلیمانیه) و «التون کوبری» (استان کرکوک) قرار دارند. با توجه به اعمال قانون و اعاده حاکمیت ملی دولت مرکزی عراق بر سرتاسر استان کرکوک و منطقه سنجار در استان نینوا باید این دو پادگان توسط آمریکا تخلیه می‌شد؛ اما بنا بر توافقات صورت‌گرفته با وزارت دفاع و نخست‌وزیری در بغداد، فعلاً پرونده این دو پادگان مسکوت مانده است.
در غرب عراق و استان الانبار نیز آمریکا دارای دو پادگان می‌باشد. پادگان بزرگ «عین الاسد» در شهرستان «البغدادی» و پادگان «الحبانیه» در نزدیکی شهر الحبانیه در استان الانبار، دو پادگان ارتش آمریکا هستند که در سال 2014 به‌بهانه مبارزه با داعش در استان الانبار تأسیس شدند. پادگان عین الاسد طی سال‌های اخیر توسعه قابل ملاحظه‌ای داشته و هم‌اکنون بیش از 7هزار نظامی آمریکایی در آن‌جا حضور دارند. قرارداد توسعه این پادگان نیز به تأیید پارلمان عراق نرسیده و در صورت پیروزی جبهه مقاومت در انتخابات پارلمان می‌تواند به چالش بزرگی برای اشغالگران آمریکایی تبدیل گردد.
در استان نینوا و منطقه حومه موصل، آمریکا دارای دو پادگان است؛ فرودگاه نظامی و پادگان بزرگ القیاره که بزرگ‌ترین مرکز نظامیان آمریکایی در عراق است و پادگان کوچک‌تری در نزدیکی سد موصل که قرارداد دومی هیچ‌گاه به‌صورت عمومی اعلام نشد و در صورت حمله نیروهای بسیج مردمی عراق، آمریکا از نظر حقوقی نمی‌تواند مداخله ارتش و دولت مرکزی عراق را مطالبه کند!
در استان صلاح‌الدین نیز پادگان الزهراء در زمره فرودگاه نظامی و پادگان‌هایی است که به‌طور سری در اختیار ارتش آمریکا قرار گرفته و ــ مانند پادگان سد موصل ــ در صورت عملیات جبهه مقاومت، پنتاگون نمی‌تواند از نظر حقوقی مسأله را در محاکم عراق دنبال کند! علاوه بر فرودگاه و پادگان الزهراء، بخشی از پادگان التاجی نیز به آمریکا واگذار شده و حتی برخی منابع از واگذاری کامل این پادگان استراتژیک به آمریکا خبر می‌دهند! پادگان التاجی، بزرگ‌ترین پادگان حاشیه شمال پایتخت عراق بوده و در تأمین امنیت بغداد نقش مهمی ایفا می‌کند.
یک پادگان نظامی غیرقانونی آمریکا نیز در استان دیالی در شرق عراق و نزدیکی مرزهای ایران دایر شده است. گزارش‌ها نشان می‌دهد ارتش آمریکا یک پادگان نظامی در منطقه «المنصوریة» در فاصله کم‌تر از 50 کیلومتر از مرزهای ایران دایر کرده است. این پادگان در توافق سری با وزیر دفاع عراق و بدون مصوبه پارلمان و دولت عراق در اختیار ارتش آمریکا قرار گرفته و به‌نظر می‌رسد جبهه مقاومت در صورت پیروزی در پارلمان و تشکیل دولت، بتواند آمریکا را به واگذاری این پادگان به ملت عراق مجبور کند.
نگرانی شدید آمریکا از حملات جبهه مقاومت
آمریکا از یک طرف، نمی‌خواهد عراق را ترک کند؛ زیرا در این صورت تمام منافع و سرمایه‌گذاری‌های خود را در عراق از دست داده و این کشور به‌طور کامل در خط جبهه مقاومت تثبیت می‌شود و از طرف دیگر نگران است که تأمین امنیت نظامیان آمریکایی در عراق به‌مثابه برگه امتیازی در اختیار جبهه مقاومت قرار گیرد! به همین علت از تأسیس پادگان در جنوب عراق و مناطق یکدست شیعه‌نشین اجتناب کرده؛ زیرا با آگاهی از عمق نفوذ مردمی جبهه مقاومت در این مناطق، نسبت به تأمین امنیت نیروهای خود نگران است.
با این حال واقعیت‌های میدانی نشان می‌دهد حتی در مناطق عرب‌نشین و کُردنشین عراق نیز نظامیان آمریکایی برای تأمین امنیت خود ناگزیر از امتیاز دادن به جبهه مقاومت هستند! ضمن این‌که همین حضور نظامی باعث تشدید انزجار و تنفر عمومی از اشغالگران آمریکایی شده و همین موضوع نیز به کمک جبهه مقاومت آمده است.
«فاضل ابورغیف» از استراتژیست‌های نظامی عراق در این مورد می‌گوید: «تجربه نشان داده که ملت عراق نیاز به حضور نظامی مستقیم و گسترده ندارند و حتی فراتر از آن، هرگاه نظامیان خارجی حضور پررنگی در عراق داشته، ناامنی نیز افزایش یافته و بخشی از ملت عراق به گروه‌های تروریستی برای مبارزه با اشغالگری پیوسته‌اند!».
او در ادامه افزود: «در دوران مبارزه با داعش بخشی از ملت عراق خواستار دخالت مستقیم کشورهای خارجی بودند تا زودتر از شر این سازمان اشغالگر آزاد شوند؛ اما حتی در خلال آزادسازی مناطق مختلف از اشغال داعش شاهد بودیم که نظامیان عراقی ده‌ها برابر نظامیان خارجی تلفات دادند تا سرزمین خود را آزاد سازند. مبارزه با داعش به نظامیان عراقی کمک کرد تا چه از نظر تسلیحات و چه از نظر قابلیت‌های نظامی به بالاترین توان خود دست یابند و امروز حداکثر نیاز نظامی عراق به خارجی‌ها صرفاً در حد مستشاران و مربیان آموزشی می‌باشد».
دکتر عمر عبدالستار از کارشناسان عراقی حوزه روابط بین الملل نیز در مورد حضور نظامیان آمریکایی در عراق گفت: «این حجم حضور آمریکا در عراق کنار فعالیت‌های تنش‌زای واشنگتن کنار ریاض، این نگرانی را به‌صورت گسترده ایجاد کرده که عراق نیز مانند سوریه به صحنه نبرد و کارزار رزم ایران و آمریکا تبدیل شود».
عبدالستار که از منتقدین سرسخت جمهوری اسلامی ایران و جبهه مقاومت است در ادامه افزود: «واقعیت این است که آمریکا یک بار حضور نظامی را تجربه کرده و شکست خورده است. هنوز ملت عراق خاطره کشته شدن بیش از یک‌میلیون نفر را فراموش نکرده و خانواده‌های آنان بخش مهمی از ملت را تشکیل می‌دهند. علاوه بر آن تجربه دولت‌های یکجانبه‌گرا و دوره‌های تروریستی را پشت سر گذاشته و به‌طور جدی به استقلال خود می‌اندیشد، لذا نسبت به حضور کلیه نظامیان خارجی بسیار بدبین است».
«عبدالکریم خلف» از برجسته‌ترین استراتژیست‌های عراقی نیز در توییت کوتاهی نوشت: «طی ده سال اخیر هیچ چیز به‌اندازه حس وطن‌دوستی و ناسیونالیستی در عراق سرکوب نشده؛ همچنان که در مبارزه با داعش نیز روی هیچ نیرویی به‌اندازه این عامل سرمایه‌گذاری و تبلیغ نشد! خط مقدم احیای حس ناسیونالیستی در عراق نیز مخالفت با اشغالگری آمریکاست و به همین علت، حتی در انتخابات هم شعار مخالفت با حضور نظامیان آمریکایی در عراق یا کاهش آن می‌تواند در سرتاسر عراق عربی جذاب و موجب جذب رأی شود!».
انتهای پیام/.*
