آیا امکان درمان "مننژیت" در طب ایرانی وجود دارد
از نگاه طب ایرانی، بیماری "مننژیت" یا سرسام به هفت‌گونه تقسیم می‌شود؛ درمان‌های ارائه‌شده ذیل هریک از انواع این بیماری در طب ایرانی کاملاً در دسترس بوده و برای بیمار به‌راحتی قابل تحمل است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ یکی از بیماری‌هایی که همواره با بشر همراه بوده است، بیماری "مننژیت" یا همان سرسام است که طب مدرن به‌لطف تجهیزات الکترونیکی خود قادر به درمان آن است اما سؤال اینجاست که؛ طب ایرانی با توجه به سابقه درخشان تاریخی خود در درمان بیماری‌ها چگونه از پس این مشکل مغزی ــ نخاعی برمی‌آمده است؟
درباره علائم و درمان‌های بیماری «مننژیت» (از منظر طب مدرن) آمده است:
«مننژیت، التهاب پرده‌های محافظی است که مغز و نخاع را پوشانده‌اند و به‌طور مشترک مننژ نامیده می‌شوند؛ این التهاب ممکن است عامل ویروسی یا باکتریایی داشته باشد و در موارد کمتری در اثر تجویز داروهای خاصی به‌وجود آید. مننژیت می‌تواند به‌دلیل نزدیکی التهاب به مغز و نخاع، زندگی بیمار را به‌خطر اندازد.
رایج‌ترین نشانه‌های مننژیت، سردرد و خشکی گردن همراه با تب، گیجی یا هوشیاری دگرگون‌شده، استفراغ و ناتوانی در تحمل نور یا صداهای بلند است؛ معمولاً در کودکان فقط نشانه‌های غیراختصاصی مانند تحریک‌پذیری و خواب‌آلودگی مشاهده می‌شود؛ اگر ضایعهٔ پوستی مشاهده شود، ممکن است نشان‌دهندهٔ علت مشخصی برای مننژیت باشد مثلاً مننژیت در اثر باکتری مننگوکوک ممکن است همراه با ضایعهٔ پوستی مشخصی باشد.
با گرفتن مایع نخاعی، می‌توان مننژیت را تشخیص داد یا از بروز آن جلوگیری کرد. یک سوزن وارد مجرای نخاعی می‌شود تا نمونه‌ای از مایع مغزی ــ نخاعی که مغز و نخاع را احاطه کرده است، برداشته شود و در آزمایشگاه تشخیص طبی آزمایش مورد آزمایش قرار بگیرد؛ نخستین درمان در مننژیت حاد شامل تجویز آنتی‌بیوتیک و گاهی داروهای ضدویروس متناسب است».
اما از نگاه طب ایرانی، این بیماری به هفت گونه سرسام دموی، سرسام خالص، سرسام سوداوی، سرسام بلغمی، سقاقلوس، جمره و فلغمونی تقسیم می‌شود؛ در منابع طبی قدیمه مانند کتاب شرح الاسباب و العلامات مربوط به سده نهم هجری، برای هر یک از انواع بیماری سرسام، علائم دقیق ذکر شده و ضمن صحبت راجع به دلایل ایجاد هر یک از علامت‌ها بر مبنای طب اخلاطی، درمان هر کدام را به‌تفکیک و تفصیل بیان می‌کند.
به‌طور مثال، ذیل بیماری سرسام دموی یا همان قرانیطس که میان هفت دسته مذکور، بیشترین شیوع را دارد علائمی چون: هذیان همراه خنده، تب دائمی، سنگینی سر، شدت سردرد، سرخی چشم و صورت، خشن شدن زبان، فرار از روشنایی و خون آمدن از بینی عنوان شده است.
از سوی دیگر درمان‌های ارائه‌شده ذیل هر یک از انواع سرسام، کاملاً در دسترس بوده و برای بیمار به‌راحتی قابل تحمل است مثلاً در درمان سرسام خالص، نرم کردن طبع، رطوبت دادن و سرد کردن سر با ضمادها، شربت‌ها و روغن‌ها مورد اشاره قرار گرفته است.
تجربه اطبای حال حاضر کشورمان نیز نشان می‌دهد که درمان این بیماری به‌روش سنتی، بسیار سهل‌الوصول بوده و گذشته از عدم برخورداری از عوارض منفی داروهای شیمیایی، به‌دلیل توجه بیشتر به جزئیات، کار تشخیص توسط طبیب را ساده کرده و بیمار را از بزل کمر (کشیدن آب نخاعی)، مراجعات مکرر به بیمارستان و هزینه‌های سنگین آزمایشگاهی بی‌نیاز می‌کند.
انتهای پیام/*