صدای کارگران هپکو در دانشگاه پیچید

به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا به نقل از روابط عمومی خانه مستند انقلاب اسلامی، آیین رونمایی مستند نان گَزیده‌ها پس از لغو اکران در دانشگاه اراک در روز سه شنبه بیست و هشتم فروردین ماه در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به همت انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشکده علوم اجتماعی دنشگاه تهران برگزار شد. در این برنامه دکتر احمد توکلی و دکتر علی اکبر کریمی نماینده مردم اراک در مجلس شورای اسلامی به تماشای مستند نشستند و با نمایندگان کارگران شرکت هپکو دیدار کردند.

احمد توکلی در این مراسم گفت: سه روش خصوصی سازی در حال حاضر وجود دارد. خصوصی سازی به روش صندوق بین‌المللی پول که چون بخش خصوصی انگیزه‌ی بیشتری برای کسب سود دارد با واگذاری شرکت‌ها تولید سیستم بالا رفته و همه‌ی مردم منتفع می شوند.خصوصی‌ سازی عملی که توسط دولت‌هایی که دخالت زیادی در اقتصاد دارند به اسم توانمندسازی انجام می‌گیرد و سودی ناپایدار به همراه دارد که کشور را دچار مشکلات بدتری می‌کند. و خصوصی‌سازی عدالت محور که بالا بردن تنوع درآمد مردم از دستمزد به دستمزد سرمایه است. اینکه مردم بتوانند در کنار دستمزد از بازدهی سرمایه‌شان استفاده کنند.

وی افزود: اما در پرونده‌ی آلومینیوم المهدی به نوع چهارمی رسیدم  که تاراج منابع ملت است. مکانیزم آن اینگونه است که اول چند مدیر بی‌عرضه یا مسئله‌دار اداره‌ی کارخانه را در دست می‌گیرند و وقتی کارخانه از حیّز انتفاع خارج شد بدهی انباشته شد و کارخانه از پس تعهداتش برنیامد می‌گویند کارخانه به برای ما جز ضرر ندارد پس مفت بدهید برود!»

دکتر کریمی نماینده مردم اراک نیز که از سخنرانان این برنامه بود گفت: سیاست‌های اقتصاد مقاومتی  که تاکید به عوض شدن نگاه و توجه توانمندی‌های خودمان است به همراه یک مدیریت  توانا با روحیه‌ی جهادی نجات بخش ماست. تفکر لیبرالیستی – سرمایه‌داری که  حداکثر سود برای خود را هدف قرار می‌دهد راه حل ما نیست.

وی در مورد اقدامات صورت گرفته برای نجات هپکو گفت:اولین کاری که ما کردیم خلع ید مالک قبلی کارخانه بود. خریدار دوم را استاندار همین دولت و مسئولین خصوصی‌سازی تائید کردند و ما هم اعتماد کردیم اما این بنده خدا هم برای احیا و اداره‌ی شرکت توان مالی ندارد.الان ما با همکاری بانک مرکزی 90 میلیارد تومان تسهیلات برای راه‌اندازی هپکو فراهم کرده‌ایم. برای مدیریت شرکت هم من در حد بضاعت یکی دو نفر را معرفی کرده‌ام اما در مذاکره با دولت هنوز به نتیجه نرسیده اند.

در آیین رونمایی مستند نان گزیده ها نمایندگان کارگران هپکو هم حضور داشتند.یکی از کارگران در صحبت هایی تامل بر انگیز در مورد نابودی کارخانه بزرگ هپکو گفت: 3 سال از وقتی که ما از آقای زمانی قمی کتک خوردیم گذشت. آن زمان گفتند دستور وزارت کشور بوده اما چرا؟ چرا ما را کتک زدند؟ چه کسی دستور داد؟آقای ربیعی آمد و گفت رئیس‌جمهور گفته تا وقتی مشکل هپکو را حل نکردی  تهران برنگرد ما خوشحال شدیم اما آقای ربیعی ما غروب فردای آن روز تهران بودند! چه مشکلی حل شده بود؟

وی اضافه کرد:وقتی ما برای اعتراض به وضعیت کارخانه به سازمان خصوصی سازی رفتیم رسانه های خارجی این مسئله را پوشش دادند ولی خدا شاهد است ما راضی نیستیم که رسانه های بیگانه از این مسئله سو استفاده کنند.بین ما هم بودند کسانی که شعار "نه غزه نه لبنان" سر میدادند ولی همکاران ما اکثرا از خانواده های شهدا هم هستند شعار ها را عوض کردند.این شعار در ادبیات ما نیست بلکه اگر مقام معظم رهبری دستور بدهند حاضریم در غزه و لبنان هم بجنگیم.

در پایان این مراسم نیز یکی از نمایندگان کارگران هپکو نامه این کارگران به مقام معظم رهبری را قرائت کردند و دست سازه کارگران به اضافه تصور حضور مقام معظم رهبری در کارخانه هپکو که به اثر انگشت کارگران این شرکت مزین شده بود را به محضر مقام معظم رهبری تقدیم کردند.

نامه کارگران کارخانه هپکو به مقام معظم رهبری توسط نماینده این کارگران قرائت شد. متن این نامه به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

سرچشمه همه مصیبتهایی که ملت ها میکشند، این است که متصدیان امورشان از اشراف اعیان باشند.امام خمینی(ره)

محضر مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای

سلام علیکم

بعد از به ثمر نشستن انقلاب اسلامی، استقلال و خودکفایی و رسیدگی به امور پابرهنگان جامعه از ارزش‌های محوری انقلاب محسوب می شود که کارگر و کارگرانِ عرصه‌های مختلف رکن محوری آن می‌باشند.

توجه چندین ساله، مستمر و فعالانه حضرتعالی به ترویج مصرف کالای ایرانی و رشد اقتصاد مقاومتی برای مردم و مسئولین نشان دهنده اهمیت این موضوع در حفظ نظام و انقلاب اسلامی است.

سخنرانی های پیاپی و نام گذاری‌های سال‌های اخیر از طرف حضرتعالی نیز نشان از دغدغه دایمی شما به جهت رسیدگی به این قشر از جامعه است.

رهبر گرامی:

دست روزگار و سکوت مدعیان عدالت در لایه های بالای دولتهای مختلف و سکوت خواص، سبب شد که شرایط حساسی در کارخانجات کشور بوجود آید و هر روز شاهد بسته شدن کارخانه‌ای در گوشهای در سرزمین پهناور ایران باشیم.

از آن جمله می‌توان به کارخانه هپکو اشاره کرد که روزگاری جزء 100طرح برتر ملی بود و هزینه ساختِ طَرح توسعه آن از صرفه جویی در بَندِ پوتین رزمندگان به دَست آمد و در زمان دفاع مقدس با طراحی و ساخت انواع پُلهای شناور، بولدوزر کوتاه و نی کوب عملیاتی و... دوشادوش رزمندگان اسلام در حال مبارزه با استکبار جهانی بود و بعد از دفاع مقدس نیز جادهها و معادن بزرگ ایران را از محصولات تخصصی خود سیراب می‌کرد و با دستیابی به توانایی طراحی مجموعههای عظیم صنعتی از جمله صنعت سّدسازی، نیروگاههای سیکل ترکیبی و ...خود به تنهایی سدمحکمی در مقابل بیگانگان شده بود ولی در سایه رانت بازی در دولت‌های مختلف و سکوت قوه قضاییه و دیگر نهادهای امنیتی و نظارتی، در حال حاضر می‌توان از آن به عنوان یکی از قربانیان بزرگِ اجرای غلط اصل 44قانون اساسی نام برد.

همین غارت‌ها و مسایل پشت پرده و حمایت‌های پیدا و پنهان سیاسیون گذشته و حال سبب شد،کارگران این مجتمع تولیدی، به عنوان سربازان خط مقدم مبارزه با مفاسد اقتصادی و رانت بازی‌های گسترده (از واردات مشابه تولیدی در هپکو تا مدیریت نالایق و ...داخلی) مظلومیت خود را در خیابان‌های شهر اراک، سازمان خصوصی سازی و ده‌ها ارگان و سازمان دیگر با روشهای مختلف، از فریاد تا نامه نگاری‌های بی حاصل به ارگان های گوناگون روش مطالبه گری را سرلوحه خود قرار دهند، هرچند که مسئولین تاکنون فقط دیده اند و شنیده اند و هیچ نکرده اند، بلکه با برخوردهای امنیتی با کارگران و با زمان دادن به وارداتچیان و مفسدین اقتصادی و مقروض کردن بیشتر هپکو به نظام بانکی به بهانه حقوق پرسنل، هر روز هپکو را بیشتر به گرداب نابودی فرو می‌برند.

هپکویی که در سال 1386 و در زمان واگذاری سالانه میلیاردها تومان سود خالص به خزانه دولت واریز میکرد، در سایه دلالان زمین وحمایت ژنرال‌های پیدا و پنهان دنیای سیاست، در حال حاضر بیش از 700میلیارد بدهی دارد و باز هم آقایان مدعی در این 10سال گذشته سکوت اختیار کرده اند!!!!

وضعیت ناگوار کارگران و بلاتکلیفی چند ساله این صاحبان اصلی انقلاب که تعداد  3000نفره ی آنها در کمتر از 10 سال اکنون به 1000 نفر رسیده اند، سبب ایجاد ناامیدی و یاس از حق خواهی شده است .

رهبر گرامی:

شما در سخنرانی‌های پیاپی مدام از خطر نفوذ می‌گویید و ما کارگران این نفوذ را با گوشت و پوست خود لمس می‌کنیم. از واگذاری اول هپکو به شخصی که به واسطه سابقهاش هنوز بعد از سال‌ها حق بیت المال را پرداخت نکرده و چشم بر زمین‌های هپکو دوخته بود و دوخته است و خیانت وارانه به عنوان کارافرین نمونه از او یاد میشود، تا واگذاری دوم که شرکت عظیم هپکو را باشرایط خیانت کارانه به شخصی واگذار کردند که نه تنها دیدگاه تولید واقعی را ندارد ،بلکه تمام سرمایه خود را از واردات و...به دست آورده و نگاه دلالی اش از نگاه به تولید سبقت گرفته است

در کنار تمام این فشارها و ناامیدی کارگران تعدادی از جوانان انقلابی و متعهد دست به مطالبه گری زدند و مستند نان گزیده ها را با تمام فشارهای آنان‌که که سالها خود را به خواب زده بودند و حال از خواب پریده اند را تهیه کردند و متاسفانه آنان که باید بیدار می‌بودند و می‌دیدند این خیانتها را حال کارگران و مُستندسازان را به خیانت متهم می‌کنند.

آقایان سال‌ها دیدند و شنیدند ولی خود را به نابینایی و ناشنوایی زدند و به جای پاسخگویی به سکوت چند سالهشان، کارگران و عوامل فیلم را مقصر میدانند و مدام با فشار و سنگ اندازی سعی در خَفه کردن این صدای حق خواهی حتی در مساجد هستند.

ای رهبر و آخرین امید ما

این صدای مستضعفینی است که انقلاب و آرمان های آن را درخطر میبینند...

شاید این روزها، آخرین روزهای حیاتِ صَنعتی است که روزگاری سرآمد تکنولوژی در خاورمیانه بود و این نامه وصیتی باشد از کارگران و کوخ نشینانی که سال‌های متمادی برای آرمان‌های امام و شهدا و اقتدار انقلاب اسلامی استوار ایستادهاند.

بدینوسیله از شما درخواست داریم لحظاتی را به تماشای این مستند بنشینید و ببینید کارگران و مستضعفین چه روزهای سختی را سپری میکنند...

و در پایان ما مدافعین حریم صنعت انقلاب اسلامی،مشتاق الطاف پدرانه و حکیمانه حضرتعالی هستیم.

جمعی از کارگران شرکت هپکو (به نمایندگی از اقشار مختلف کارگری)

مستند نان گزیده ها به کارگردانی محمدرضا حاج محمد حسینی در خانه مستند انقلاب اسلامی تولید شده و بزودی در سطح دانشگاه های سراسر کشور اکران خواهد شد.

انتهای پیام/