بی‌هیاهو به عشق دانشآموزان؛ معلمی آن سوی کوهستان و رودخانه
سال‌هاست که عشق به شغلش و دانش‌آموزانش توان و انگیزه کافی به او می‌دهد تا هر صبح جاده کوهستانی و رودخانه را برای رسیدن به مدرسه پشت سربگذارد تا مبادا دانش‌آموزانش به دلیل نبود معلم از تحصیل بازبمانند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، بی‌توقع و بی‌ادعا در محروم‌‌ترین روستاهای استان کردستان هر روز مسیری سخت را پشت سر می‌گذارد تا فرزندان این سرزمین به خاطر محرومیت و دور بودن از شهر، بی‌سواد نمانند.
هر روز صبح وقتی هوا گرگ و میش است می‌زند به جاده کوهستانی، در برف و باران خیس می‌شود، در مسیر می‌ماند به سختی به مدرسه می‌رسد اما بازهم فردا به عشق دانش‌آموزانش دل به جاده می‌زند.
برای تحصیل سه دانش‌آموزش هر صبح باید با ماشینش در جاده‌ای سنگلاخی حرکت کند تا به رودخانه برسد، پس از آن بخش دوم مسیر برای رسیدن به مدرسه آغاز می‌شود و باید با سوار شدن به قایق از رودخانه عبور کند و پس از آن در بخش سوم با موتور باید جاده باریک روستا را طی کند تا به مدرسه‌اش برسد.
تنها جمعیت کلاس درسش سه دانش‌آموز کلاس اول تا سوم هستند که حالا آقا معلم برای بازنماندن آنها از درس و مدرسه هر روز این مسیر دشوار را طی می‌کند.
می‌گوید: "سال گذشته جمعیت دانش‌آموزانم بیشتر بود اما کلاس ششمی‌ها امسال به دبیرستان رفته‌اند و بسیار خوشحالم که تلاش‌هایش نتیجه داده و تعدادی ازدانش‌آموزانش به پایه هفتم رفته‌اند".
سید علی سجادی معلم روستای عباس آباد از توابع استان کردستان است که این روزها وارد دهمین سال فعالیت خود شده و کارش را از آموزشیاری نهضت سوادآموزی آغاز کرده و حالا چند سالی است برای اینکه دانشآموزان روستاهای همجوار از تحصیل بازنمانند هر روز باید از جاده و رودخانه برای رسیدن به مدرسه عبور کند.
می‌گوید: "هر روز صبح که از خانه خارج می‌شوم، چند دانش‌آموز روستای خودمان را که به دوره اول دبیرستان می‌روند به روستای مجاور می‌رسانم و پس از آن با ماشین به کنار رودخانه می‌روم تا با قایق به آن سوی رودخانه بروم پس از 20 دقیقه عبور از روخانه به روستای ورگیو می‌رسم که در این روستا 5 تا 6 خانوار ساکن هستند، با موتور به دنبال یکی از دانشآموزان که ساکن این روستاست می‌روم و همراه با او به سمت روستای عباس آباد که مدرسه در آنجا قرار دارد، می‌رویم پس از طی مسافتی، موتور را کنار جاده پارک می‌کنیم و با 20 دقیقه پیاده روی در جاده به مدرسه می‌رسیم؛ رفت‌وآمد در مسیر هنگام بارندگی و بارش برف بسیار دشوار است."
در ماه یک میلیون و 700 هزار تومان حقوق معلمی دریافت می‌کند و بابت رفت‌وآمد در این مسیر دشوار حقوق اضافه‌تری نمی‌گیرد هر چند که می‌گوید بابت این کارها هیچ انتظاری ندارد و علاقه به دانش‌آموزانش باعث شده تا سختی راه برایش آسان جلوه کند.
گلایه‌ای از سختی رفت‌وآمد ندارد تنها خواسته‌اش توجه به شأن معلمان است، معلمانی که در مناطق روستایی و صعب‌العبور فقط و فقط عشق است که به آنها انگیزه فعالیت می‌دهد و تنها خواسته‌اش فراهم آوردن امکانات بیشتر برای کلاس درس کوچکش و سه دانش‌آموزش است که مدرسه‌شان از تجهیزات آموزشی بهره کمتری را برده است.
انتهای پیام/
