گرگان| تعطیلی تنها مرکز درمان ناباروری گلستان؛ " نهال" ۱۰ میلیاردتومانی "خشکید"
"نهال" نخستین و تنها مرکز درمان ناباروری در گلستان است که گفته میشود احداث و تجهیز آن ۱۰ میلیارد تومان هزینه بر روی دست بخش بهداشت گذاشته اما پس از گذشت چند ماه هنوز در آن به روی زوجهای نابارور باز نشده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، " وقتی نهال راه افتاد جزو نخستین کسانی بودم که مراجعه کردم. انگار روزنه امیدی در زندگیمان پیدا شده بود اما پس از مدتی، هر بار که مراجعه کردم با دربهای بسته مرکز مواجه شدم، انگار آب سردی روی سرم ریخته باشند، این بار هم ناامید شدم" . اینها گوشهای از صحبتهای مریم است، زنی که 14 سال حسرت داشتن فرزند را در دل دارد و قرار بود " نهال"، آرزویش را برآورده کند اما ...
بند 3 سیاستهای ابلاغی رهبر معظم انقلاب اسلامی در حوزه جمعیت بر اختصاص تسهیلات مناسب برای مادران بهویژه در دوران بارداری و شیردهی و پوشش بیمهای هزینههای زایمان و درمان ناباروری مردان و زنان و تقویت نهادها و موسسات حمایتی ذیربط تأکید دارد. سالانه حدود 850 هزار ازدواج در کشور به ثبت میرسد که ناباروری در زوجین شیوعی 15 تا 20 درصدی دارد. موضوعی که امروز به یکی از چالشهای مهم در حوزه جمعیت تبدیل شده است.
آمارها گویای این است که بیش از 3 میلیون زوج نابارور در کشور وجود دارد اما در استان گلستان هنوز آمار درست، منطقی و واقعبینانهای از تعداد زوجهای نابارور وجود ندارد. در سال 92 مسئولان وقت دانشگاه علوم پزشکی استان تعداد زوجهای نابارور در استان را بیش از 5 هزار زوج اعلام کرده بودند.
در شهریور سال گذشته معاون سابق درمان این دانشگاه از وجود بیش از 4 هزار زوج نابارور در استان خبر داد اما در آخرین اظهارنظرها، رئیس این دانشگاه گفته یک هزار و 500 زوج نابارور در سامانه ثبت نام کردهاند. همانطور که گفته شد در بازههای زمانی مختلف اطلاعات و آمار متفاوتی در خصوص تعداد زوجهای نابارور در استان منتشر شده است که شاید نتوان به طور قطعی به آنها استناد کرد. این در حالیست که داشتن پایه آماری برای اجرای برنامه در هر حوزهای از نکات اصلی و زیربنایی است.
ششم شهریورماه سال 96، روزی که تنها و نخستین مرکز درمان ناباروری استان گلستان در کلینیک درمانی دزیانی گرگان افتتاح شد؛ سید احمد حسینی، معاون سابق درمان دانشگاه علوم پزشکی استان گفته بود: بیش از 4 هزار زوج نابارور در استان وجود دارد که این مرکز میتواند بخشی از مشکلات آنان را برطرف کند.
مرکز " نهال" در مدتی کوتاه و با تبلیغات رسانهها به روزنه امید زوجهای نابارور تبدیل شد اما شرایط به گونهای دیگر رقم خورد و نهال به ثمر ننشست و با گذشت چندماه بهرغم 10 میلیارد تومان اعتباری که به پایش ریخته شده بود، " خشکید".
زوجهای نابارور زیادی در همان ابتدا به این مرکز مراجعه کردند و تشکیل پرونده دادند اما خیلی زود با دربهای بسته آن مواجه شدند. 9 ماه از آن زمان میگذرد؛ از زمانی که دولت بهرغم بدترین شرایط مالی 10 میلیارد تومان برای احداث و تجهیز این مرکز هزینه کرد، بدون آنکه چیزی عاید زوجهای نابارور شود.
هزینههای بالای درمان نازایی مانند انجام عمل IVF، IUI و میکرواینجکشن و هزینههای مراجعههای متعدد و چندین باره به مراکز درمانی استانهای دیگر، غم بیفرزندی را سختتر کرده است.
نزدیکترین مرکز درمان ناباروری در استان همجوار قرار دارد و بسیاری از زوجین مجبورند برای دریافت خدمات درمانی بارها این مسیر نسبتاً طولانی را طی کنند. در بسیاری از موارد هم زوجهای نابارور به مراکز درمانی در تهران ارجاع داده میشوند، هزینههای گزاف برای تردد چندین باره به استانهای دیگر در کنار موضوعاتی مانند هزینههای بالای درمان و عدم پوشش بیمهای شرایط را برای زوجهای نابارور سخت کرده است.
نهال، روزنه امید برای زوجهای نابارور بود
مریم یکی از همین زنان است. او 14 سال پیش ازدواج کرده اما هنوز فرزندی ندارد. میگوید: وقتی زنی نازا باشد، روز و شبش با هم فرقی ندارد. خیلی شانس بیاورد که خانواده همسرش بهانهگیری نکنند وگرنه اوضاع خیلی بدتر میشود و به غیر از درد بیفرزندی باید زخم زبانهای دیگران را هم به جان بخرد.
او از مراجعات مکررش به پزشکان میگوید و میافزاید: در استان که مرکز درمان ناباروری وجود ندارد، به ناچار پس از چندسال تمام پساندازمان را جمع کردیم و برای درمان به تهران رفتیم. حدود 8 سال پیش بود که انجام آزمایشات و هزینههای دارو و عمل برای ما بیش از 5 میلیون تومان آب خورد. پزشکان پس از IVF گفتند باید استراحت کامل داشته باشم و حتی از سرجایم هم بلند نشوم. اما چون در تهران جایی را نداشتیم و نمیتوانستیم مدتی آنجا بمانیم، به ناچار پس از عمل با ماشین شخصیمان برگشتیم که متأسفانه پس از چند روز، هم پولمان و هم امیدمان، بر باد رفت.
مریم میگوید: از آن سال تاکنون جسته و گریخته به برخی از پزشکان مراجعه میکنم شاید تأثیری داشته باشد. اما وقتی نهال راه افتاد جزو نخستین کسانی بودم که مراجعه کردم. انگار روزنه امیدی در زندگیمان ایجاد شده بود اما پس ازمدتی، هر بار که مراجعه کردم با دربهای بسته مرکز مواجه شدم، انگار آب سردی روی سرم ریخته باشند، این بار هم ناامید شدم.
نهال تأسیس نشده بود که بخواهد تعطیل شود!
امثال مریم زیاد هستند با مشکلات ریز و درشت دیگر که تمام امیدشان به نهال بود تا شاید به آرزوی بزرگشان برسند. حالا مسئولان در مورد مرکزی که ساخت آن 4.5 میلیارد تومان و تجهیز آن حدود 6 میلیارد تومان هزینه برداشت، میگویند: این مرکز اصلا تأسیس نشده بود که بخواهد تعطیل شود!
رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان میگوید: با توجه به نیاز استان قرار شد مرکزی با نام نهال در کلینیک درمانی دزیانی گرگان ایجاد شود، حدود 10 میلیارد تومان برای این ایجاد و تجهیز آن هزینه شد اما چون پزشک فوق تخصص نداشتیم فقط 2 مورد درمانی صورت گرفت و دیگر پذیرشی انجام نشد.
عبدالرضا فاضل به بازدید تیمهای کارشناسی اراک و تهران از مرکز نهال اشاره میکند و میگوید: کارشناسان تشخیص دادند این مرکز برای درمان ناباروری مناسب نیست و ما هم تلاش میکنیم این مرکز را در بیمارستان صیادشیرازی گرگان راهاندازی کنیم.
او ادامه میدهد: این مرکز باید در جایی ایجاد شود که اگر مراجعهکننده پس از اقدامات درمانی نیاز به بستری و دریافت خدمات دیگر داشت، این امکان برایش فراهم باشد که دزیانی از این شرایط برخوردار نیست.
فاضل درباره تعداد زوجهای نابارور در استان میگوید: براساس میانگین کشوری 15 تا 20 درصد از زوجهای کشور دارای مشکل ناباروری هستند که در استان گلستان هم شرایط همینگونه است. با اینحال یکهزار و 500 زوج نابارور در استان در سامانه ثبت نام کردهاند که برای یکهزار و 200 نفر از آنان پرونده تشکیل شده است. به این افراد قول میدهیم تا در نیمه دوم امسال این مرکز را در جای دیگری مستقر کرده و به آنان خدماترسانی کنیم.
در این استان بیبرنامگی و اجرای طرحها و پروژههایی که نفعی برای مردم ندارند و صرفاً حراج بیتالمال هستند، کم نداریم. مرکز درمان ناباروری " نهال" یک نمونه از این پروژهها است که 10 میلیارد تومان اعتبار صرف آن شده بدون آنکه کمترین خروجی داشته باشد. سوال مهم از مسئولان اینست که آیا در بخش بهداشت و درمان استان، برنامه بالادستی وجود ندارد؟ حوزههای نظارتی به چه کاری مشغولند؟ آیا قبل از اجرای طرح و پروژهها کمیتهای در مورد آن تصمیمگیری نمیکند؟ چه کسی پاسخگوی این وضعیت است؟ و چندین سوال بیجواب دیگری که مدیران فعلی آن را به مسئولان گذشته حواله میدهند.
انتهای پیام/ ت