شرایط فاجعه بار پناهندگان روهینگیایی از نگاه وزیر خارجه اسبق انگلیس

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، "دیوید میلیبند"، وزیر امور خارجه سابق انگلیس که از سال 2013 رئیس کمیته بین المللی نجات (IRC) مستقر در نیویورک است که بخصوص در مناطق جنگی کمک هایی را به پناهندگان و قربانیان جنگی ارائه می دهد در مصاحبه ای با نشریه "دی سایت" آلمان تصویری از شرایط پناهندگان روهینگیایی در بنگلادش را ترسیم کرد.

وی از سفر خود به بنگلادش خبر داده و گفت: در هشت ماه گذشته حدود 680 هزار پناهنده مسلمان روهینگیایی به بنگلادش فرار کرده اند. آن ها به حدود 200 هزار روهینگیایی مستقر در این منطقه پیوسته اند. من حدود یک روز کامل را در کمپ پناهندگان روهینگیایی در بنگلادش گذرانده و با مسئولین، پناهندگان و امدادگران صحبت کرده ام. وی شرایط در این کمپ پناهندگان را بسیار وخیم و مشکل ارزیابی کرده و در ادامه با اشاره به نزدیک شدن به فصل باران های موسمی گفت: همه در حال حاضر منتظر بارندگی های زیاد هستند.

وی افزود: سازمان ملل احتمال می دهد که یک سوم از امکانات و تاسیسات بهداشتی اردوگاه پناهندگان در بنگلادش توسط سیل های حاصل از باران های موسمی بی استفاده می شود. وی از خطرات و عواقب این بارندگی ها برای سلامت عمومی ساکنان این منطقه خبر داد.

وی در ادامه گفت: من نمی دانم چگونه باید مقایسه ای برای درک شرایط این منطقه برای آلمانی ها داشته باشم. اما حدود 680 هزار نفر معادل تمام جمعیت واشنگتن در یک کمپی در بنگلادش زندگی می کنند که مساحت آن تنها هشت درصد از منطقه واشنگتن است. دوم اینکه منطقه ای که کمپ پناهندگان روهینگیایی در آن قرار دارد قبلا جنگل بوده است. حدود یک سال پیش در این منطقه فیل ها و جنگل هایی وجود داشت و در حال حاضر در آن تنها خاک های شنی وجود دارد که روی آن ساختارهای نیمه پایدار ساخته شده است. سوم اینکه مردم این منطقه عمیقا دچار آسیب های روحی شده اند. آن ها از کشوری می آیند که از آن بیرون رانده شده اند. بسیاری از عزیزان خود را از دست داده اند و میزان آسیب دیدگی آن ها بسیار بالا است.

میلیبند در پاسخ به این پرسش که شما انتظار چه مسائل دیگری را برای پناهندگان این کمپ در ماه های آینده دارید گفت: در کنار خطرات سلامتی برای ساکنان از طریق بارندگی ها همچنین دسترسی به مراکز بهداشتی و توزیع غذا همواره دشوارتر می شود. باران جاده ها و خیابان ها را از بین می برد و بسیاری خانه ها باید بیشتر عایق بندی شوند. همواره این مسئله که به نیازمندان دسترسی پیدا کنیم دشوارتر می شود. از طرف دیگر خطر مرگ و میر حاصل از رانش زمین وجود دارد. ماه قبل یک دختربچه در این منطقه از این طریق مرد. اما بزرگترین خطر تهدیدی در دراز مدت است و آن شرایطی است که تعهد مردم این کشور به پناهندگان روهینگیایی کاهش یافته و انسان های کم تری خواهان حمایت از آن ها شده و هرج و مرج شکل گیرد.

میلیبند ایجاد زیر ساخت های موثر را در این منطقه کاملا ضروری دانسته و گفت: در هشت ماه گذشته دولت بنگلادش این روند را آغاز کرده، اما هنوز کارهای زیادی وجود دارد که باید انجام شود. در ضمن باید کیفیت تامین نیازهای ضروری ساکنان بهتر شود. کودکان در این کمپ ها اگر شانس داشته باشند به ندرت بیش از دو ساعت در روز آموزش دریافت می کنند.

وی در ادامه از تلاش دولت بنگلادش برای مقابله با این بحران سخت خبر داده و گفت: بنگلادش مرزها را باز نگه داشته و تامین اساسی نیازها را بر عهده گرفته است. اما به کمک نیاز دارد. این مسئله مهم است که ما تامین انسانی و کمک های توسعه ای را به شکل موثر افزایش دهیم. از این رو نشست سران جی هفت در کانادا برای پرداختن به این مسئله بسیار اهمیت دارد. نخست وزیر بنگلادش هم به این نشست دعوت شده است.

وزیر امور خارجه سابق انگلیس در ادامه در پاسخ به این پرسش که دولت میانمار و بنگلادش در ژانویه برای بازگرداندن پناهندگان به کشورشان با هم توافق کردند اما چرا روهینگیایی ها هنوز در این کمپ ها مانده اند گفت: پاسخ این پرسش ساده است. روهینگیایی ها اعتقاد ندارند که آن ها در میانمار در امنیت هستند. هیچ کس از پناهندگان روهینگیایی نه کودکان، نوجوانان و انسان های پیری که هنوز خویشاوندانی در میانمار دارند و من با آن ها صحبت کرده ام اعتقاد ندارند که در صورت بازگشت به کشورشان در امنیت قرار دارند. من اعتقاد دارم که این مسئله بسیار مهم است که ما به اصل داوطلبانه در بازگشت پناهندگان روهینگیایی پایبند باشیم و هیچ گونه بازگشت اجباری را در پیش نگیریم.

وی همچنین از ادامه مذاکرات ین دولت میانمار، دولت بنگلادش و سازمان ملل خبر داده و گفت: یک راه حل طولانی مدت و موثر هنوز یافت نشده است. من اعتقاد دارم که هر راه حلی باید از دو جزء تشکیل شود. کمک های بشر دوستانه کوتاه مدت و کمک های توسعه ای.

وی همچنین گفت: یا دولت میانمار باید کوتاه بیاید و روهینگیایی ها باید مجاب شوند که در خانه می توانند در امنیت زندگی کنند و یا بنگلادش باید به آن ها چشم اندازی برایذرآینده بدهد تا زمانی که آن ها بتوانند به خانه برگردند.

"دیوید میلیبند" گفت که هنوز هیچ راه حل مشخص و زمان قابل پیش بینی برای بازگشت روهینگیایی ها وجود ندارد. همه خواهان یک راه حل سریع هستند. اما هیچ نشانه ای مبنی بر اینکه به زودی راه حلی یافت می شود وجود ندارد.

انتهای پیام/