مراسم سالگرد اولین شهید ایرانی در بوسنی برگزار شد+عکس

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا, مراسم بیست و پنجمین‌سالگرد شهادت شهید «رسول حیدری» و همرزم بوسنیایی‌اش شهید «محمد آودیچ» در محل شهادت این شهدا و در نزدیکی شهر «کاکانی» منطقه «چاتیچی» کشور بوسنی برگزار شد.

در این‌ مراسم شخصیت‌هایی همچون محمود حیدری سفیر و جمغی از پرسنل سفارت جمهوری اسلامی ایران در بوسنی و جمعی از مسئولین  سازمان‌های ایرانی مقیم در بوسنی حضور داشتند.

برپایه این گزارش, شهید رسول حیدری در فروردین ماه 1339 به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی خود را در ملایر و تحصیلات متوسطه را در اهواز به پایان رساند و در آنجا، با افکار انقلابی و اسلامی آشنا شد و پس از بازگشت به ملایر، در هنرستان فنی این شهر مشغول تحصیل و فعالیت های انقلابی و سیاسی شد.شهید حیدری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در سال 1358، به همدان رفت و به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد.

او در سال 1359 به کمک جمعی از دوستانش، سپاه ملایر را شکل داد و با به عهده گرفتن مسئولیت اطلاعات آنجا، به جذب نیروهای متعهد و انقلابی و دفع ضد انقلاب مشغول شد. وی با شروع غائله‌ی کردستان، به آنجا رفت و به مبارزه با ضد انقلاب پرداخت. غائله‌های پاوه، سریش‌آباد قروه و باینگان از جمله مبارزاتی بود که رسول نقشی فعال و تاثیرگزار در آن‌ها داشت.در سال 62 باز هم به سپاه همدان فراخوانده شد و مسئولیت اطلاعات شهر همدان بر عهده او سپرده شد. این مسئولیت تا خرداد 63 ادامه داشت.

جنگ تحمیلی که شروع شد، «رسول» غرب کشور را انتخاب کرد. جایی که رزمندگان علاقه زیادی به جنگیدن در آنجا نداشتند و ترجیح می دادند در عملیات های جنوب کشور شرکت کنند. اما رسول هم غرب کشور را خوب می شناخت و هم روحیاتش به جنگ های نامنظم نزدیکی بیشتری داشت. وی تا پایان جنگ داخل خاک عراق به مبارزه و عملیات شناسایی پرداخت و 63 تا 64 مسئول اطلاعات قرارگاه رمضان، 64 تا 65 فرمانده گردان برون‌مرزی قدس و از 65 تا قطعنامه فرمانده تیپ نامنظم قدس را بر عهده داشت.

وی در سال 1360 با معصومه برزگر ازدواج کرد که ثمره آن سه فرزند به نام‌های؛ علیرضا، زینب و محمد مهدی بود.شهید حیدری، پس از پایان جنگ تحمیلی، به ادامه تحصیل در رشته علوم سیاسی دانشگاه امام حسین (ع) پرداخت که سال آخر تحصیلات وی با آغاز حملات صرب‌ها علیه مسلمانان بوسنی همزمان شد.

او تحصیلات را ناتمام رها کرد و در سال 1371 به‌عنوان دیپلمات جمهوری اسلامی ایران، برای دفاع از مردم مظلوم بوسنی به این کشور سفر کرد. وی بعد از هشت ماه خدمت به مظلومان بوسنی، در خردادماه 1372، به همراه رزمنده بوسنیایی «محمد آودیج» در جاده بین شهری ویسکو_زنیتسا، در کمین شبه نظامیان کروات (HVO) افتاد و به شهادت رسید.

انتهای پیام/