یادداشت ـ ارومیه| چرا اعتیاد جدی گرفته نمی‌شود
مدت‌هاست مبارزه با مواد مخدر در استان مرزی آذربایجان غربی جریان دارد اما تنوع مصرف و تکثر انواع مواد مخدر سبب شده که نیاز به نوآوری در مبارزه با انواع مواد مخدر به شدت احساس شود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از ارومیه، دردناک است که انگار فقط فاجعه‌ای ما را برای چند دقیقه از خواب بیدار می‌کند، اینکه باید دختران شین آبادی در مدرسه بسوزند تا یاد بگیریم نباید به بخاری‌های نفتی امید بست! باید پسوه پیرانشهر را سیل ببرد تا به هوش بیاییم آنها هم جزو نقشه ایران هستند، باید در جاده‌های تکاب کشته بدهیم تا بدانند که وضعیت جاده‌های این شهرستان با وجود ذخایر طلایی که فقط بوی آن را استشمامم می‌کنند خوب نیست، باید حتماً نوجوانی خودکشی کند تا بفهمیم نسل جوان ما از صبح تا شب با پیت حلبی ضرب نمی‌گیرند و لب شهرچایی چه گُل بارون نمی‌خوانند! درد دارند!
دیروز که سردار ناصر اصلانی فرمانده انتظامی آذربایجان غربی اتمام حجت کرد که «هر چقدر در حوزه مبارزه با مواد مخدر کار شود کم است... اگر اجتماعی کردن پروسه مبارزه و پیشگیری را به درستی پیاده نکنیم در حوزه جوانان و خانواده به مشکل جدی برمیخوریم...» چهره جوانان گرفتار اعتیاد جلو چشمم ظاهر شدند. جوان‌های ترکه‌ای که در مراکز ترک اعتیاد ته چشمخانه شان به جای چشم، انگار شعله کم جان کبریتی در حال خاموشی بود. بی رمق و بی لبخند.
سردار اصلانی گفت که تا وقتی خودمان لمس نکنیم جدی نمی‌گیریم. به همین تلخی و سادگی. خاطرم هست یکی از مسئولین سابق ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور تعریف می‌کرد برای پیگیری برنامه‌های پیشگیری به دیدار یکی از استانداران رفتیم. یک ساعت پشت در اتاقش نشستیم و آخر سر موفق به دیدار وی نشدیم. دو ماه بعد خودش اصرار به دیدار با ما داشت. دلیل این اصرار را که جویا شدیم متوجه شدیم پسر استاندار گرفتار اعتیاد شده و حالا جناب استاندار احساس مسئولیت کرده بودند. این همان فاجعه است.
تقدیم 104 شهید در راه مبارزه به مواد مخدر
نشست خبری سردار اصلانی دوستانه بود اما با دلی پرخون. آمارهای ارائه شده در عین حال که از اقتدار و جانفشانی 104 شهید راه مبارزه با مواد مخدر استان خبر می‌داد اما تلخ هم بود. دستگیری 19 هزار و 325 معتاد متجاهر... معتادینی که زندگی‌شان در کارتن خوابی، کمپ و سرقت برای مواد خلاصه شده است. از خانواده و جامعه طرد شده‌اند.
به صحبت‌های فرمانده انتظامی گوش می‌دادم اما ذهنم گیر کرده بود به حال هوای کمپ ترک اعتیاد، ذهنم گیر کرده بود به روی بند رخت هواخوری که پر بود از لباس‌های شسته‌شان. گرمکن های سه خط. تی شرت های ورزشی. تکیه دادنشان به دیوار. پچ پچ کردنشان زیر آفتاب.
سردار که از کشف 22 تن مواد مخدر طی یکسال گفت من قلبم فشرده بود از دیدن جوان‌هایی که پشت میله‌های زندان، راهروهای کمپ و جوی آب خیابان‌ها پیر می‌شدند. بعید است از زندان‌ها اندرز بگیرند اما حتماً فن و فوت‌های گیر نیفتادن را بهتر یاد می‌گیرند. آخرین روش‌های بهتر دزدی کردن. تکنیک‌های تازه جابجا کردن مواد مخدر... چه خانواده‌ها که از هم نپاشیده‌اند.
احداث کمپ ترک اعتیاد نیازمند همت خیرین است
سردار به کم لطفی خیرین اشاره کرد. خیرین ما هنوز راه رسیدن به خدا را در ساخت مسجد می‌دانند ولی غافل‌اند که امام خمینی (ره) می‌گفت نجات معتاد نجات جامعه است. چه بسیار جوانان که در کمپ‌های ترک اعتیاد لنگ یک شلوار تمیز، غذای مناسب و پیراهن آبرومندانه و پتوهای نونوار هستند.
دیروز با شنیدن خبر کشف قاچاق مواد مخدر با آمبولانس خواستم به گم زندگی پر است از این شوخی‌ها. از این غافلگیری‌ها. از این قصه‌ها. از این غصه‌ها ... جای آن همه جوان پشت میله‌ها و کمپ‌ها نیست. اگر از روی دیواری پریده‌اند در طمع دزدیدن فرشی برای هزینه مواد، ما برایشان قلاب گرفته‌ایم.
اگر چاقو را گذاشته‌اند بیخ گردن بیچاره‌ای برای خرج نشئگی، ما داده‌ایم دستشان. اگر مواد مخدر جابجا کرده‌اند، ما مشتری بودیم. ما یعنی من، یعنی تو. یعنی هر کسی که مسئول است و می‌توانست کاری کند، زندگی بهتری برایشان بسازد، شغلی بیافریند، گرهی باز کند و نکرد ... جای این همه جوان پشت آن میله‌ها و کمپ‌ها نیست. اعتیاد را جدی بگیریم که از آنچه تصور می‌کنید به ما به شما نزدیکتر است.
اعتیادهای نوین جدی گرفته شوند
اعتیاد زنان را جدی بگیریم آنها زن‌های نامرئی‌اند، زن‌های ندیدنی، زن‌های خزیده در لایه‌های زیرین اجتماع، زن‌های گم شده در خرابه‌ها که مرده ریگشان برای فرزندانشان یا اعتیاد است یا ایدز و فقط اگر برای ترک به مراکز درمان مراجعه کنند، در حافظه آمارها ثبت می‌شوند اما بیشترشان از ترس برچسب خوردن، برای درمان نمی‌آیند و اعتیادشان را دست‌کم تا وقتی تابلو نشده‌اند، رازی مگو نگه می‌دارند.
حواسمان به جوانان باشد، اگر چه به گفته سردار اصلانی سن اعتیاد مهار شده اما خطر کماکان احساس می‌شود. آموزش و پرورش از بروشور و سی دی‌های کهنه آموزشی دست بردارد. خطر پیچیده است و آموزش هم باید به روز و مؤثر باشد. یک دفاع مقدس دیگری می‌طلبد تا از این افیون استکبار پیروز‌مندانه خارج شویم و شرمنده خون 3 هزار و 600 شهید راه مبارزه با مواد مخدر نشویم.
یادداشت: اسکندر خنجری
انتهای پیام/ش
