یادداشت| رمز رونق گردشگری در آذربایجان غربی

به گزارش خبرگزاری تسنیم از ارومیه، بعد از شش روز کاری، آخرین روز هفته را برای دورهمی خانوادگی در دل طبیعت  زیبای سیلوانا که به منطقه برخوردار از اکسیژن خالص جهان معروف است، انتخاب کردیم.

مسیر رفت را با لذت از طبیعت زیبای جاده بند و گذر از سد شهرچایی سپری کردیم، اوضاع راه مطلوب نبود اما در قبال جاده‌های هزار چاله‌ای که به جاده‌های مرگ معروف شده‌اند، بهتر بود.

خواستیم زرنگی کنیم؛ در واقع یک تیر و دو نشان، حالا که تا سیلوانا آمده‌ایم در جشنواره خانوادگی ماهیگیری هم شرکت کنیم اما انتخاب قسمت کم عمق از دریاچه برای ماهیگیری سبب شد پس از تقلای 4 ساعته برای گرفتن ماهی، قلاب‌هایمان را هر بار خالی از آب بیرون بکشیم!

تنها خاطره خوش ما از جشنواره ماهیگیری، تجربه اسب سواری همراه با ترس و لذت بود.

همین‌که از اسبش پیاده شدیم به طرف همسرم رفت، با خود گفتم حتماً انتظار پرداخت مبلغی دارد و البته حق هم داشت چون جوان‌های منطقه با اسب و قاطرهایشان به محل اجرای جشنواره آمده بودند تا درآمدی هم از این رهگذر عایدشان شود.

اما زود قضاوت کردم، پسرک شیرین زبان پول را قبول نکرد و با ادبیات کاملاً محترمانه از همسرم خواست تا او را سوار اسبش کند!  خدایا ببخش... به خاطر قد کوچکش نمی‌توانست سوار اسب شود اما اسب سواری‌اش عالی بود!

خلاصه عطای جشنواره را به لقایش بخشیدیم و آن آفتاب سوزان و زمین‌های خیس را ترک کرده و در منطقه دیگری با منظره‌ای بهتر، موفق به صید دو ماهی شدیم!

برای بازگشت جاده انهر به ارومیه را برگزیدیم، منطقه را به خوبی نمی‌شناسم اما باید اقرار کنم که هرچه پیش می‌رفتیم رنگ آمیزی طبیعت دلنشین تر می‌شد بخصوص وقتی که باد هم رنگ‌ها را به بازی می‌گرفت و سبزه زار و گلزارها را به رقص درمی آورد.

امروز آسمان  سیلوانا هم تماشایی بود خورشید گاه پشت ابرها می‌رفت و گاه در وسط آسمان دلبری می‌کرد.

در این گشت‌وگذار یک روزه از منطقه، به شهر سیلوانا هم سری زدیم. خوشحال شدم وقتی دیدم که جاده کنار شهر در دست احداث و جدول کشی است.

در مسیر برگشت وضعیت جاده به اندازه‌ای وخیم بود که سبب شد از استرس به قول معروف"هرچه رشته بودیم پنبه شد".

در آن پیچ‌های جاده حالا باید چاله‌های ریز و دشت را با ماشین دریپ می‌زدیم، البته به شرطی که از مقابل هم با ماشین دیگری شاخ به شاخ نشویم!

چاله‌های جاده، مسیر مرگ ارومیه اشنویه و شاهین دژ تکاب را برایم تداعی کرد... ای کاش مسئولان به گردشگری طبیعت استان بها داده و از ایجاد حداقل زیر ساختها همچون راه و جاده غافل نشوند!

اگر آذربایجان غربی را باید دید، باید زیرساخت‌های گردشگری ایجاد شود!

یادداشت: طاهره زینالی

انتهای پیام/ش