رنج بیماری از قاب دوربین «تسنیم»گلایه بیماران از سردرگمی و بی‌ارزشی دفترچه‌های بیمه
«متخصص خوب در شهرمان نداریم!»«بعد از ۳۰ سال باید در راهروهای بیمارستانها بگردم» «این چه بیمه‌ای هست که جای قبول نمی‌کنند»«بعد از پیوند دیگر حمایت نمی‌شویم»«چرا تامین اجتماعی به بیمه تاکسیرانها توجه نمی‌کند»..درددلهای بیماران در قاب دوربین تسنیم.
علی رمضانپور
... ماسکی بر صورت دارد، کما اینکه صورت دردکشیده اش از پشت ماسک نیز نمایان است، با بدنی نحیف و بی‌حال از روزگار نه‌چندان مطلوب پس از جراحی پیوند خود می‌گوید: «پیوند هزینه ای برایمان نداشت ولی بعد از جراحی دیگر رها می‌شویم و باید خودمان هزینه داروها را بدهیم هر دو ماه یکصد هزار تومان می‌شود برخی بیمارها این هزینه را هم ندارند چون به جزو داروی اصلی پیوند؛ باید داروهای دیگری هم مصرف کنیم که همه اینها هزینه دارد».
بیشتر بخوانید:
... «متخصص خوب در شهرمان نداریم!».. «بعد از 30 سال حالا باید در راهروهای بیمارستانها بگردم».. «این چه بیمه‌ای هست که هیچ جا قبول نمی‌کنند!».. «بعد از پیوند دیگر حمایت های قبلی انجام نمی‌شود».. «چرا تامین اجتماعی به بیمه تاکسیرانها توجهی نمی‌کند، ما شغل پر استرسی داریم» ...گوشه‌ای از درددلهای بیماران و خانواده‌هایشان در قاب دوربین تسنیم ....
... از دور او را با فرزندش در کنار میله‌های بیمارستان می‌توان نظارگر بود سایه اخم چهره نشان از نارضایتی او می‌دهد، شغل خود را راننده تاکسی معرفی می‌کند و گلایه های از جنس شوفرها دارد: «چرا بیمه اینطور است؟ چرا تامین اجتماعی به تاکسی رانها توجه نمی‌کند! به خدا شغل ما پر استرس است، الان پای بچه من مدتهاست مشکل دارد باید به بیمارستانهای مختلف مراجعه کنم کسی هم درست راهنمایی نمی‌کند، این دفترچه بیمه هم غصه ای برایمان شده است، خواهشا حداقل پزشک و پرستارها ما را در بیمارستانها درست راهنمایی کنند».
... مدارک و پرونده هایش روی کاپوت ماشین ریخته، و تکیه به خودرو منتظر است، صورت که می چرخاند، چانه‌هاش طبیعی نیست، همان هم رنجش می‌دهد: «سی سال در نیروی انتظامی در شهرهای مختلف خدمت کردم، حالا گرفتار این بیماری شدم، بیمارستان ولیعصر ناجا رفتم نتوانستم درمان کنم آمدم بیمارستان امام» ... از نوع خدمت چیزی نمی‌گوید بیشتر در حسرت روزگار است و گوشه صورت خود را نشان می‌دهد: «چرا باید پس از 30 سال در راهروهای بیمارستان بگردم».
... با خانواده کنار میله‌های بیرون بیمارستان نشستند، بیمار همراهشان نیست، نای حرف زدن ندارند، با این حال از هزینه بسیار گران پیوند می‌گویند، پیوندی که بدون بیمه برای بیمارشان انجام دادند، «60 میلیون برایمان هزینه شده بود، بیمه نداشتیم، وقتی بیمه گرفتیم کمتر شد ولی باز هزینه ها بالا است، الان بیمارمان بستری است».
... این یکی آن‌سوی میله‌ها است، تا دوربین را می بیند سیگارش را خاموش می کند، بیماری ندارد ولی در حال راهنمایی همراهان بیماران است، از روزگار عجیب بیمه‌ها گلایه‌ها دارد، «واقعا این چه دفترچه ای هست، می‌روی سونوگرافی - آزمایشگاه - اصلا این دفترچه‌ها را نمی‌پذیرند درحالیکه اینجا یک بیمارستان مادر و اصلی مملکت هست و یا با کمترین پوشش بیمه ای خدمت می‌دهند».
بیشتر ببینید:
درد بیماران در قاب دوربین «تسنیم» خانواده‌هایی که بیش از بیمارشان درد می‌کشند
... لباس محلی بر تن دارد و یک نایلون پر از دارو! می‌گوید از بانه آمده است، چون معتقد است اینجا دکترهایشان بهتر هستند، درد او هم از پا درد است ولی با همین پا و درد پا 660 کیلومتر می‌آید و می‌رود تا یک پزشک او را معاینه کند! و نایلونی از دارو بگیرد!
... وسط گزارش می‌آید، «آقا درد این مردم بیشتر آن مشکلاتی ناشی از بحران‌های روان است که آن هم ناشی از مشکلات اقتصادی است، من باید نگران گرانی باشم، نگرانی بیکاری - نگرانی از کار بیکار شدن؛ این موارد الان بیشتر مردم و ذهن آنها را بیمار کرده و ریشه بسیاری از بیماری‌ها هم مشکلات روان هست».
بیشتر بخوانید:
هزینه بیمه «رایگان» 264هزار تومان شد/پیشنهادی به مسولان بی‌درد برای بیماران با درد
انتهای پیام/
