«بیکارِ بی‌پولی که میلیونر شد» ــ ۲|یوروهای ۱۸هزار گردشگر خارجی در جیب یک روستایی بی‌سواد+فیلم
این روستایی بی‌سواد بدون پول و کمک دولت، با پذیرایی از چندین هزار گردشگر خارجی در خانه روستایی محقرش درآمد میلیاردی داشته و برای اهالی یک روستا شغل ایجاد کرده است.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، امروزه صنعت گردشگری جزو بزرگترین و متنوع‌ترین صنایع در دنیا به‌حساب می‌آید. با توجه به آثار اقتصادی این صنعت، اگر کشوری که جاذبه‌های فرهنگی، طبیعی یا تاریخی مناسبی دارد، بتواند از ظرفیت‌های خود استفاده کرده و چرخ‌های این صنعت را به‌نحو صحیحی به‌حرکت درآورد، شاهد رشد و شکوفایی بزرگی در سطح اقتصاد خود خواهد بود. با توجه به ظرفیت فراوان کشورمان در جذب گردشگر بین المللی و تأثیر مستقیم و غیرمستقیم این صنعت بر بخش‌های مختلف اقتصادی، رشد و توسعه صنعت گردشگری می‌تواند به‌عنوان یکی از راهکارهای رهایی از اقتصاد تک‌محصولی و دستیابی به رشد و توسعه پایدار مورد استفاده قرار بگیرد.
در شرایطی که رکود در جامعه حاکم است و اقتصاد کشور دچار بحران است، برخی افرد با استفاده از ظرفیت‌هایی که در روستاها وجود دارد برای خود و تعدادی دیگر اشتغالزایی می‌کنند.
این روزها به‌سراغ هرجوان بیکاری که برویم خواهیم دید که توقع او از کار پشت‌میزنشینی و انجام کار اداری است. اما در همین بحران بیکاری هستند کارآفرینانی که با اراده، همت، پشتکار و توکل به خدا توانسته‌اند با بهره‌گیری از ظرفیت‌های موجود در زندگی و حتی بدون داشتن سرمایه‌های کلان با برنامه‌ریزی کارآفرینی کنند و تنها در عرض چند سال به موفقیت‌های چشمگیر که آوازه جهانی دارد دست یابند.
عباس برزگر متولد 1352 اهل شیراز یک مرد روستایی است که تا سوم دبستان بیشتر درس نخوانده و کارش را با شستن قبر در قبرستان شروع می‌کند. اما شرط همسرش برای ازدواج این بوده که شغلش را عوض کند؛ که مجبور می‌شود به کار دستفروشی در شیراز روی بیاورد، اما بعدها به‌خاطر مشکلاتی که در شهر برای او پیش می‌آید مجبور می‌شود به امامزاده بزم برود و در آنجا بساطش را پهن کند. ماجرای زندگی‌اش شبیه فیلم‌هایی است که قهرمان فیلم یک شبه پولدار و تحولی عظیمی در زندگی‌اش رخ داده است.
یک شب دو نفر آلمانی به‌خاطر باران به خانه‌اش پناه می‌برند؛ و همین سرآغاز بخت و اقبال او می‌شود و تا امروز ادامه دارد.
خانه عباس برزگر در 15کیلومتری شهر بوانات یکی از بزرگترین مراکز جذب توریست خارجی در ایران است، به‌گونه‌ای که در کتاب رده‌بندی جاذبه‌های توریستی ایران، رتبه خانه عباس برزگر بالاتر از تخت‌جمشید است؛ خانه‌ای که در سال پذیرای بیشتر از 6 هزار گردشگر خارجی به‌خصوص گردشگران اروپایی است.
هم‌اکنون عباس برزگر 13 سررسید دارد که روی هر صفحه‌اش یکی از گردشگران با زبان و خط خاص از صفای این خانه و مدیریت عباس برزگر و روزهای خوشی که در آنجا سپری کرده‌اند، نوشته است.
عباس برزگر نه سرمایه‌ای برای شروع کار داشته است و نه از سمت دولت تسهیلات کارآفرینی گرفته بلکه با پیدا کردن جاذبه‌های گرشگردی روستایش و همچنان اراده و همت توانسته علاوه بر اشتغالزایی برای خانواده و سایر اهالی روستا به‌عنوان کارآفرین برتر معرفی و روستایش را به پنجمین جاذبه گردشگری تبدیل کند.
*اولین تجربه موفق
در یک شب بارانی دو گردشگر موتورسوار آلمانی در راه ماندند و برای اینکه بتوانند در یک جای امن شب را به صبح برسانند به خانه یک روستایی پناه بردند. عباس برزگر یک کارگر ساده روستایی همراه خانواده‌اش تلاش کرد تا به‌شیوه خودش از مهمانان خارجی به‌خوبی پذیرایی کند.
کلبه آنها محقر بود و به‌جز چای آتشی و دم‌پختک گوجه‌فرنگی و ماست محلی چیز دیگری نداشتند. مهمانان عباس خارجی بودند و امکانات او برای پذیرایی اندک. سادگی پذیرایی خانواده برزگر و زندگی یک‌روزه در روستای خوش‌آب‌وهوا رضایت حداکثری دو مهمان آلمانی را جلب کرد آن‌قدر که سه ماه بعد یک گروه هفتنفره آلمانی به‌پیشنهاد دوستانشان به خانه عباس رفتند.
آنها خواستند تا با همان دم‌پختک و چای آتشی که دوستانشان تعریف کرده بودند در خانه روستایی عباس پذیرایی شوند. صبح آقای برزگر راهنمای آنها شد تا بتوانند مناطق دیدنی و طبیعی روستای بزم‌شهر بوانات فارس را ببینند.
موقع برگشت مهمانان آلمانی 200 هزار تومان به عباس هدیه دادند. این پول در آن زمان برای عباس زیاد بود و او را به این فکر انداخت که بهترین راه برای کسب‌وکار می‌تواند پذیرایی از گردشگران در یک روستای باصفا باشد؛ بنابراین شروع به کار کرد.
به‌طوری که طی 9 سال 18 هزار گردشگر خارجی به روستای بزم در منطقه بوانات فارس آمده‌اند و عباس هم به‌عنوان کارآفرین برتر در صنعت گردشگری توانسته 126 لوح سپاس بگیرد و درآمد روزانه‌اش از روزی هزار تومان به درآمد میلیونی برسد.
*تبدیل یک روستا به قطب گردشگری
وی درباره شروع کارش می‌گوید: روزﻫﺎی اول ﺑﻪ آژاﻧس‌های ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﯽ ﺷﯿﺮاز و اﺻﻔﻬﺎن ﺳﺮ زدم و ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ "ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ از ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﺷﻤﺎ در روﺳﺘﺎ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﮐﻨﻢ". آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ مجانی از روستا دیدن کنند تا بتوانند تصمیم بگیرند که اوضاع برای پذیرایی مناسب است یا خیر! آرام آرام ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﻦ از ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﮔﺮدﺷﮕﺮ ﺧﺎرﺟﯽ رﺳﯿﺪ و ﺑﻪ ﯾﮏ ﺣﻤﺎم ﺧﺎﻧﻪام 21 ﺣﻤﺎم دﯾﮕﺮ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﮔﺮدﺷﮕﺮ را در روﺳﺘﺎ اﺳﮑﺎن ﺑﺪﻫﻢ و ﺑﺮای ﻫﺰار ﻧﻔﺮ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮاﻧﺎت اﺷﺘﻐﺎﻟﺰاﯾﯽ ﮐﻨﻢ.
ﻋﺒﺎس ﺑﺮزﮔﺮ ﻗﺼﺪ دارد ﺗﺎ ﯾﮏ ﻫﺘﻞ ﻋﺸﺎﯾﺮی در ارﺗﻔﺎﻋﺎت روﺳﺘﺎ ﺑﻨﺎ ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﻫﺘﻞ ﯾﮑﯽ از ﮔﺮاﻧﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮاﮐﺰ اﻗﺎﻣﺘﯽ اﯾﺮان ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. وی می‌گوید: اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﺎﮐﻤﮏ اﯾﻞ ﻋﺸﺎﯾﺮی انجام ﻣﯽدﻫﻢ. در حال حاضر 600 کودک عشایری تحت آموزش گردشگری قرار گرفته‌اند، قصد دارم در آینده این کار را انجام دهم.
ﺑﺮزﮔﺮ ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ: در اﯾﺮان ﻣﺴﺌﻮﻻن ﻓﻘﻂ ﺷﻌﺎر ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﺻﻨﻌﺖ درآﻣﺪزاﯾﯽ اﺳﺖ، اﻣﺎ ﻣﻦ ﯾﮑﯽ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻫﻢ ﺑﺮای ﺧﻮدم و ﻫﻢ اﻫﺎﻟﯽ روﺳﺘﺎی ﺑﺰم ﺑﻮاﻧﺎت درآﻣﺪزاﯾﯽ ﮐﻨﻢ. ﻫﺮ روز از ﯾﮏ ﻣﻐﺎزه ﺧﺮﯾﺪ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻐﺎزه‌داران از اﯾﻦ ﮐﺎر ﺳﻮد ﺑﺒﺮﻧﺪ.
وی بیان می‌کند: متوجه شدم ﮐﻪ اﺻﺎﻟﺖ و ﻧﻮع ﻏﺬا و ﭼﺎرﭼﻮب ﺧﺎﻧﻮاده روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎارزش اﺳﺖ و ﻣﯽﺗﻮان از راه ﻣﻌﺮﻓﯽ آن ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﻫﻢ ارزش‌ها را ﺣﻔﻆ و ﻫﻢ ﺑﺮای ﺧﻮد و دﯾﮕﺮان درآﻣﺪزاﯾﯽ و اﺷﺘﻐﺎل‌زاﯾﯽ ﮐﺮد.
ﺑﺮزﮔﺮ با ابراز اینکه "از ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﺧﺎرﺟﯽ در روﺳﺘﺎ ﺑﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزی ﺧﻮد ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨم" گفت: ﺧﺎﻧﻮاده و اﻫﺎﻟﯽ روﺳﺘﺎی ﺑﻮاﻧﺎت ﻫﻤﮕﯽ در اﻣﺮ ﮐﺸﺎورزی ﻣﻮﻓﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ وصبح ها ﺑﺎ ﻋﺴﻞ ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﮔﺮدوی زﻣﯿن‌های ﺧﻮدﺷﺎن از ﻣﺴﺎﻓﺮان ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
وی با اشاره به راه‌اندازی موزه‌ای در دهکده‌اش گفت: دوستان زمانی که به‌فکر ساختن موزه‌هایم افتادم خیلی‌ها باورم نکردند و خندیدند ولی به‌لطف خداوند خوبیها و همت و تلاش فراوان حالا موزه‌هایم یکی از افتخارات کشورم شده است.
ﺑﺮزﮔﺮ ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﺶ ﻫﯿﭻ ﺳﺎزﻣﺎن و ﻣﺮﮐﺰی دﺧﺎﻟﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ، ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﭘﺮواﻧﻪ ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯽداد و ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ "ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﺼﯿﻼت ﻋﺎﻟﯿﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ"، اﻣﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺎرم روﻧﻖ ﮔﺮﻓﺖ ﭘﺮواﻧﻪ اﻓﺘﺨﺎری ﮔﺮدﺷﮕﺮی دادﻧﺪ و در ﻫﻤﺎﯾﺶﻫﺎﯾﺸﺎن از ﻣﻦ و دﺧﺘﺮاﻧﻢ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﮐﺮدﻧﺪ.
این کارآفرین موفق بیان می‌کند: ﻫﻤﻪ تجربیاتم را در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﺑﻪ دﺳﺖ آوردم، به‌عنوان مثال زمانی که رئیس جمهور می‌خواست به بنده جایزه کارآفرین موفق در حوزه گردشگری را بدهد، قبول نکردم. درخواست سفر به آلمان را داشتم. ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﮔﺮدﺷﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎی اروﭘﺎﯾﯽ ﺳﻔﺮ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﯾﮏ ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﻪﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺎز دارد و آﻧﻬﺎ ﺑﺮای ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﭼﻪﮐﺎری انجام ﻣﯽدﻫﻨﺪ. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻤﮏ زﯾﺎدی ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮد. ﻣﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راه ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ از ﻣﻬﻤﺎن ﺧﺎرﺟﯽ رﻓﺘﺎر درﺳﺖ ﺑﺎ اوﺳﺖ. ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ. درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ زﺑﺎن ﺷﻤﺎ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮد اﻣﺎ ﻣﯽﻓﻬﻤﺪ ﮐﻪ از او ﺑﺮای ﭼﻪﻣﻨﻈﻮری ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﮐﺮده‌اﯾﺪ. ﮔﺮدﺷﮕﺮ ﺧﺎرﺟﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ او ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮد، ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ، دروغ ﻧﺸﻨﻮد و اﺣﺴﺎس ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺟﯿﺐ او را ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯿﺪ. اﯾﻦ ﺳﺎدﮔﯽ در رﻓﺘﺎر و ﮔﻔﺘﺎر ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺗﺎ آﻧﻬﺎ از زﻧﺪﮔﯽ روﺳﺘﺎﯾﯽ ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﻣﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮان را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﻣﺎن راه ﻣﯽدﻫﯿﻢ ﻧﻪ ﺑﺮای چاپلوسی بلکه ﻣﯽداﻧﻢ آﻧﻬﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ واﻗﻌﯽ روﺳﺘﺎﯾﯽ را ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ و ﺑﺎ ﻫﻤﺎن آدﻣﻬﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻣﺎ ﮐﻪ از ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺧﺎرﺟﯽ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﺳﻔﯿﺮ اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﺮان را ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ رﻓﺘﺎرﻫﺎ را ﺑﺎ ﮔﺮدﺷﮕﺮ ﺧﺎرﺟﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ.
ﺑﺮزﮔﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: وﻗﺘﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﻦ و ﺧﺎﻧﻮاده‌ام ﻣﻮرد اﺳﺘﻘﺒﺎل دﯾﮕﺮان ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺴﯿﺎری از ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ، کارشناسان داخلی و خارجی ﺣﻮزه ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ از اﯾﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ در ﺑﺮﮔﺰاری ﺗﻮرﻫﺎ و دﻋﻮت از ﻣﺴﺎﻓﺮان و ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﺎ اﻓﺮاد ﻣﺘﺨﺼﺺ ﻫﻤﮑﺎری ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﻣﻮﻓﻘﺘﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯿﻢ و ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﺧﻮدﻣﺎن مجری ﺗﻮرﻫﺎ ﺑﺎﺷﯿﻢ؛ اﯾﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﻓﮑﺮ راه‌اﻧﺪازی ﺷﺮﮐﺖ ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﯽ ﺑﻮان ﮔﺸﺖ اﻓﺘﺎدم و ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎری دوﺳﺘﺎن اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪ. اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ را ﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ از روزی ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﺑﻮاﻧﺎت قابلیت ﺟﺬب ﮔﺮدﺷﮕﺮ را دارد، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪای ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﺮدم روﺳﺘﺎﯾﯽ و ﺷﻬﺮی و ﺣﺘﯽ ﻋﺸﺎﯾﺮ از ﻣﺰاﯾﺎی اﻗﺘﺼﺎدی ﺗﻮرﻫﺎ و ورود ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺑﺮزﮔﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎ اﯾﺮاﻧﯿﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﯿﻢ ﺗﺎ دﯾﮕﺮان ﺑﺮای ﻣﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی ﮐﻨﻨﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺟﻮاﻧﺎن ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪراﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ذوق و سلیقه ﮐﺎری ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺧﻮدﺷﺎن درآﻣﺪ ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﻢ دﯾﮕﺮان از ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ ﺳﻮد ﺑﺒﺮﻧﺪ.
وی ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ دﻧﺒﺎل ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﻣﯽرود. ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻫﺮ روﺳﺘﺎﯾﯽ در اﯾﺮان ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از روستای اﺑﯿﺎﻧﻪ ﺑﻬﺘﺮ و ﭘﺮروﻧﻖﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﻪ اﻫﺎﻟﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮاﻧﺎت و روﺳﺘﺎی ﺑﺰم از دﻫﮑﺪه ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﻋﺒﺎس درآﻣﺪ دارﻧﺪ. دﯾﮕﺮان ﻫﻢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﺳﺎده روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺳﻮاد ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ ﮐﻨﺪ و از ﺻﻨﻌﺖ ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﺑﻪﻣﻌﻨﺎی واﻗﻌﯽ درآﻣﺪزاﯾﯽ ﮐﻨﺪ. هزینه بازدید از موزه‌ها و دهکده در حال حاضر پنج هزار تومان ولی هزینه اقامت از دویست هزار تومان و برای تورهای ویژه حدود ششصد یورو است. از زمانی که ترامپ به کشورم توهین کرد دیگر دلار را قبول نمی‌کنم و یورو را جایگزین دلار کرده‌ام. تا زمانی که ترامپ از مردم کشورم عذرخواهی نکند دیگر دلار قبول نمی‌کنم.
به گزارش تسنیم، روﺳﺘﺎی ﺑﺰم در 17کیلومتری شهر ﺑﻮاﻧﺎت ﺑﻪﺳﻤﺖ اﺳﺘﺎن ﯾﺰد و ﮐﺮﻣﺎن آﺧﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ اﺳﺘﺎن ﻓﺎرس اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﺑﻮاﻧﺎت ﻣﻌﺮوف ﺷﺪه اﺳﺖ. فاصله اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ از ﺷﯿﺮاز و ﯾﺰد دو ﺳﺎﻋﺖ و ﻧﯿﻢ اﺳﺖ.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻣﺎﻣﺰاده ﺑﺰم و ﮐﻨﺎر آن ﺑﺎرﮔﺎه اﻣﺎم‌زاده ﺷﺎه ﻣﯿﺮﺣﻤﺰه، ﭘﻞ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺳﻮرﯾﺎن، ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻨﯿﻔﻪ و مسجد جامع ﺳﻮرﯾﺎن و ﻣﻮزه ﺑﻮاﻧﺎت از جمله ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮔﺮدﺷﮕﺮی ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮاﻧﺎت ﻓﺎرس ﻫﺴﺘﻨﺪ.
انتهای پیام/*
