بیمه‌هایی که زخم می‌زنند
درحالی‌که وزارت بهداشت به دنبال یکپارچه‌شدن بیمه‌ها هست، چرا افرادی با این نظام یکپارچه مخالفت می‌کنند؟ مگر فردی که بیمه فلان بانک را دارد، حق بیمه‌اش از بیت‌المال پرداخت نمی‌شود؟چرا باید بین او و بسیاری دیگر، این همه تفاوت باشد؟.
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، می‌گفت: «برخی بیمارها می‌گویند آقای دکتر ضد آفتاب را هم داخل دفترچه برایمان بنویس، بیمه اینها را هم پرداخت می‌کند، متعجب به آنها می‌گفتم این چه بیمه‌ای است که حتی این موارد را پرداخت می‌کند و پاسخ می‌دادند، بیمه فلان بانک.» این صحبت‌های پزشک پوستی بود که از تفاوت بیمه‌های درمانی گله داشت و می‌گفت: «بعضی وقت‌ها افرادی از روستاهای دورافتاده نزد من می‌آیند که هیچ بیمه‌ای ندارند و درمان ضایعه‌پوستی آنها کلی هزینه دارد و برخی دیگر با ظاهری آراسته و مرتب اصرار دارند که حتی کرم‌های معمولی داخل دفترچه باشد تا ریالی پرداخت نکنند، اینکه رسمش نیست. این همه تفاوت بین افراد یک جامعه باشد، حالا به تفاوت بیمه‌های درمانی و اجحاف‌هایی که در حق بیمه‌شدگان می‌شود، کاری ندارم.» به راستی چه فرقی دارد فرد بیمه‌شده، بیمه کدام کارگزاری باشد؟ درست است که بین بیمه‌ها این همه تفاوت باشد؟ درحالی‌که وزارت بهداشت به دنبال یکپارچه‌شدن بیمه‌ها هست، چرا افرادی با این نظام یکپارچه مخالفت می‌کنند؟ مگر فردی که بیمه فلان بانک را دارد، حق بیمه‌اش از بیت‌المال پرداخت نمی‌شود؟چرا باید بین او و به‌طور مثال فردی که بیمه تامین‌اجتماعی دارد، این همه تفاوت باشد؟
ناسلامتی در بیمه سلامت
با عنوان‌شدن موضوعی به اسم «بیمه‌سلامت» افرادی که هیچ‌گونه بیمه‌ای نداشتند، بسیار خوشحال شدند که می‌توانند از مزایا و خدمات بیمه استفاده کنند. ولی حیف که این بیمه هم مانند برخی بیمه‌های دیگر محدود است و بعضا محدودیت‌هایی بیشتر از سایر بیمه‌ها هم دارد.
از بدبختی گرفتن دفترچه‌های بیمه‌سلامت و تعویض دفترچه تمام‌شده که بگذریم، می‌دانیم که بیمه‌سلامت تنها برای بستری‌شدن خوب است و موارد دیگر را به خوبی پوشش نمی‌دهد.
دفترچه‌های بیمه‌سلامت تنها در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی دولتی موردقبول است و البته می‌توان گفت که بیمه‌سلامت از بیمه‌نبودن خیلی بهتر است ولی ای‌کاش در تدوین اساسنامه و اجرای آن موانع بهتری بدون درنظرگرفتن ملاحظات سیاسی گرفته می‌شد تا بیمه‌شدگان در هنگام بیماری خیال‌شان از بابت تامین دارو و دیگر ملزومات درمانی راحت باشد.
بیمه‌سلامت تنها 30 درصد هزینه‌های درمانی را پرداخت می‌کند. سوال اینجاست فردی که جایی مشغول به‌کار نیست که کارفرما برایش بیمه رد کند یا شغل آزادی دارد که نمی‌تواند خود را بیمه کند (مانند کارگران فصلی)، آیا توان پرداخت 70 درصد هزینه بیماری و درمانش را که بیمه‌سلامت متقبل نمی‌شود، را دارد؟ درست است که افراد زیادی که قبلا بیمه داشتند، بیمه سلامت را هم دریافت کردند و همین امر سبب می‌شود تا روند رسیدگی به بیمه‌شدگان واقعی این بیمه با اخلال مواجه شود ولی باید برای جلوگیری از این موارد، دولت حتما برنامه داشته باشد تا خدمات رایگانی که برای برخی اقشار کم‌درآمد است، نصیب ثروتمندان نشود.
مقایسه دفترچه‌های درمانی مختلف
بارها با این سوال روبه‌رو شده‌ایم که دفترچه‌های خدمات‌درمانی با یکدیگر چه تفاوتی دارند؟ در این گزارش به مقایسه دفترچه‌های بیمه‌درمانی می‌پردازیم، البته منظور از «دفترچه» در این بحث صرفا داشتن دفترچه خدمات‌درمانی نیست؛ زیرا در بسیاری از سیستم‌ها این دفترچه حذف شده است و فرضا با دادن شماره ملی یا بیمه می‌توان از خدمات‌درمانی استفاده کرد. هدف در این بحث استفاده از خدمات‌درمانی سیستم‌های بیمه‌ای متفاوت است.
فرض کنید بخواهید به مراکز ملکی تامین‌اجتماعی مراجعه کنید، یعنی مراکز درمانی که تحت مالکیت سازمان تامین‌اجتماعی است. به‌غیر از بیمه‌شدگان بیمه‌های حرف و مشاغل آزاد که برای درمان‌های سرپایی 30 درصد و برای درمان‌های بستری 10 درصد فرانشیز پرداخت می‌کنند بقیه بیمه‌شدگان تامین‌اجتماعی می‌توانند از خدمات درمانی سازمان به صورت مجانی استفاده کنند.
حالا اگر دفترچه درمانی‌ای غیر از تامین‌اجتماعی داشته باشید و بخواهید از خدمات‌درمانی سازمان استفاده کنید دو حالت دارد:
الف – یک‌سری مراکز تامین‌اجتماعی اصلا قراردادی با سازمان‌های دیگر ندارند، در این حالت قضیه منتفی است.
ب- آنهایی که قرارداد دارند بابت بخش سرپایی 30 درصد و بابت بخش بستری 10 درصد فرانشیز از بیمه‌شده دیگر ارگان‌ها و بیمه‌سلامت می‌گیرند.
اگر بخواهیم به بیمارستان‌های دولتی زیرمجموعه دانشگاه‌های پزشکی مراجعه کنیم با وجود داشتن دفترچه‌های بیمه مختلف چه اتفاقی می‌افتد؟
فرق خاصی ندارد؛ در صورت داشتن قرارداد بین 6 تا 30 درصد باید فرانشیز بپردازید و کمترین فرانشیز معمولا مربوط به بیمه روستاییان و عشایر است.
اگر به بیمارستان‌های خصوصی مراجعه کنید چه اتفاقی می‌افتد؟
معمولا کم یا حتی هیچ درصدی از هزینه را با توجه به دفترچه کم می‌کنند. شما بعدا می‌توانید با مراجعه به دفاتر اسناد‌پزشکی بیمه مربوطه، مطابق تعرفه‌دولتی مبلغی دریافت کنید.
طرح‌های بیمه درمان تکمیلی چه می‌گویند؟
خودتان بهتر می‌دانید بیمه‌های تامین‌اجتماعی، خدمات‌درمانی، سلامت و … فقط به درد سرماخوردگی می‌خورند و بس، آن‌هم تا درصدی! اما واقعا با این هزینه‌های گزاف درمانی باید چه‌کار کرد؟ در این شرایط بهترین راه داشتن بیمه تکمیل درمانی است که از 70 تا 100 درصد هزینه‌های درمان را پوشش می‌دهد، بیمه تکمیل درمانی معمولا به‌صورت گروهی و از طرف شرکت‌ها انجام می‌شود. در بیمه درمان، بیمه‌گر تعهد می‌کند تمامی هزینه‌های بخش‌درمانی و بیمارستانی طبق شرایط قرارداد را پرداخت کند. بیمه‌گر هزینه‌های بخش جراحی، زایمان، انواع آزمایش‌های پزشکی، هزینه دارو، دندان‌پزشکی، دندان مصنوعی، پانسمان، مخارج پزشکی، ویزیت پزشک و… را پرداخت می‌کند.
تکلیف این همه بیمه چیست؟
بیمه تامین‌اجتماعی، بیمه‌سلامت، بیمه فلان بانک، بیمه وزارت نیرو، بیمه برخی کارخانه‌ها و... همه و همه با شرایطی کاملا متفاوت از هم، به بیمه‌شدگان خود خدمات درمانی اراده می‌دهند. اما چرا هیچ‌وقت طرح یکپارچه‌شدن بیمه‌ها اجرا نمی‌شود تا همه افراد بتوانند به یک اندازه از حق درمان برخوردار شوند؟
چرا باید بیمه اصلی، خدمات لازم را ارائه ندهد تا بیمه‌شدگان مجبور باشند برای کاهش هزینه‌های درمان به سراغ بیمه‌های تکمیلی بروند؟
طرح‌هایی مانند «طرح تحول سلامت» تنها در حد لایحه و بحث‌های آماری باقی می‌مانند و بیمه‌شدگان دلخوش به اجرایی‌شدن وعده و وعیدها می‌مانند.
منبع: فرهیختگان
انتهای پیام/