نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه|آفریقای جنوبی، قطب فعالیت‌های فتح الله گولن/ تحریم بی فایده است، حکومت ایران بر اوضاع مسلط است
باید به این واقعیت اذعان داشته باشیم که تاکنون، هیچکدام از تحریم‌هایی که در جهان، علیه کوبا، روسیه، کره شمالی و دیگر کشورها صورت گرفته، نتیجه بخش نبوده و شرایط نشان می‌دهد که در ایران نیز، حاکمیت بر اوضاع مسلط است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکی از آنان به عنوان «گوشه نویس» یاد می‌شود، نقش مهمی در هدایت افکار عمومی ترکیه و بالارفتن میزان محبوبیت و فروش روزنامه‌های این کشور دارند. آنان نه تنها در تعیین اصلی‌ترین موضوعات سیاسی روز در سطح جامعه، بلکه درمشخص کردن موضوعات اصلی نزد گردانندگان شبکه‌های تلویزیونی و برنامه‌های گفت‌وگو محور هم نقش دارند و گهگاه بسته به میزان محبوبیت و اثرگذاری، به طور مستقیم یا غیرمستقیم، به مسئولین هم، مشورت می‌دهند. تسنیم بر آن است تا هر هفته دو بار، گزیده‌هایی از مهمترین ستونهای روزنامه‌های ترکیه را به خوانندگان خود ارائه دهد.
تحریم‌ها به چه دردی می‌خورند؟
سامی کوهن/ ملیت
رئیس جمهور رجب طیب اردوغان و همچنین، مولود چاووش اوغلو وزیر امور خارجه، در مورد تحریم‌های آمریکا علیه ایران، مواضع کشور را به صراحت بیان کردند و اعلام شد که نمی‌خواهند در این زمینه، از آمریکا پیروی کنند.
این مواضع نشان می‌دهند که تصمیمات ترکیه در مورد عدم تابعیت از تحریم‌های آمریکا علیه ایران، دو دلیل اصلی دارد: 1.دلیل نخست مربوط به منافع ملی ترکیه است. ایران، یک همسایه مهم و یک شریک استراتژیک است و ترکیه بخش مهمی از منابع انرژی مورد نیاز خود را با شرایطی مناسب، از ایران تامین می‌کند و با وجود آن که در برخی مسائل، نظرات متفاوتی دارند اما در این مساله، خواسته آمریکا را اجابت نمی‌کند.
2.دلیل دوم، ارتباط جدی با اصول و بنیادهای مرتبط با روابط بین‌الملل و اصول اخلاقی دارد. این درست نیست که ترکیه، از تصمیم و خواسته تحریم یکجانبه اعلام شده از سوی یک کشور، تبعیت کند. ولو آن کشور، آمریکا باشد. چنین چیزی نه منطقی است و نه اخلاقی. از دیگر سو باید به این واقعیت نیز اذعان داشته باشیم که تاکنون، هیچکدام از تحریم‌هایی که در جهان، علیه کوبا، روسیه، کره شمالی و دیگر کشورها صورت گرفته، نتیجه بخش نبوده و شرایط نشان می‌دهد که در ایران نیز، حاکمیت بر اوضاع مسلط است.
ترکیه، نباید در برابر تهدیدات آمریکا تسلیم شود
احمد هاکان / حریت
دادگاه ترکیه، یک هفته پیش حکم صادر کرد و تصمیم گرفت کشیش برونسون آمریکایی را به زندان بفرستد. همین که حکم دادگاه اعلام و اجرا شد، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا که ظاهراً حکم قاضی را نپسندیده بود، توییتی نوشت با این مضمون:«نخیر. چنین چیزی قابل قبول نیست. باید آزاد شود.»
هنوز مرکب توییت ترامپ خشک نشده بود که دادگاه، حکم خود را تغییر داد و کشیش را از زندان، به حبس خانگی فرستاد، اما این بار، ترامپ و معاون او، به گستاخانه‌ترین شکل ممکن، ترکیه را تهدید کردند. ترکیه هم به قاطعانه‌ترین شکل، اظهارات گستاخانه آنان را جواب داد.
شاید اگر دادگاه، نشان نمی‌داد که تحت تاثیر مواضع ترامپ؛ حکم خود را از زندان به حبس خانگی تغییر داده، ترامپ نیز چنین جسارتی نمی‌گرفت و ما هم می‌توانستیم بگوییم؛ دستگاه قضا مستقل است و اتخاذ تصمیمات و صدور احکام قضایی ربطی به دولت و سران حکومت ندارد و کسی نمی‌تواند در حکم قاضی دخالت کند. حالا کار از کار گذشته و اگر خطایی صورت گرفته، امکان اصلاح آن وجود ندارد، اما آن چه اهمیت دارد، این است که در برابر مواضع گستاخانه آمریکا تسلیم نشویم و کوتاه نیاییم.
یادداشت‌هایی از آفریقای جنوبی؛ حضور پررنگ مدارس گولن در قاره سیاه
اُزلم آلبایراک/ ینی شفق
به منظور پوشش خبری سفر رئیس جمهور اردوغان و حضور او در نشست بریکس، به ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی آمده‌ایم.
گروه بریکس در سال 2006 تشکیل شد و در این گروه، پنج کشور روسیه، چین، هندوستان، برزیل و آفریقای جنوبی، به دنبال افزایش همکاری‌هایشان هستند و ترکیه هم به گردهمایی اعضای بریکس دعوت شده است.
گذشته از مسائل اقتصادی مرتبط با بریکس، آفریقای جنوبی از بُعد دیگری نیز برای ما اهمیت دارد که مربوط به فعالیت‌های گروه تروریستی فتح الله گولن است. بر اساس آمارهایی که از سوی مسئولین امنیتی منتشر شده، گروه گولن در آفریقای جنوبی بسیار فعال است و در این کشور، هم در ژوهانسوبرگ و هم در شهر کیپ تاون، صاحب 11 مدرسه است که سه هزار دانش آموز از خانواده‌های ثروتمند و متنفذ در این مدارس تحصیل می‌کنند و از این حیث می‌توان گفت، آفریقای جنوبی اصلی‌ترین کانون فعالیت خارجی گروه گولن است. همچنین در زامبیا نیز این گروه دو مدرسه دارد، اما هنوز هم مسئولین آفریقای جنوبی، زامبیا و برخی کشورهای دیگر، از زاویه دید خودشان به مساله گولن می‌نگرند و حاضر نیستند این گروه را به عنوان تروریست شناسایی کنند. امید می‌رود در این سفر، تلاش برای اقناع سران این دو کشور، به نتیجه برسد.
با هیات فعالان حقوق بشر کردستان عراق
صلاح الدین چاکر/ ستار
فرصتی دست داد تا در استانبول و در یکی از انجمن‌ها و نهادهای مدنی مرتبط با حقوق بشر، با هیاتی از فعالان حقوق بشر کردستان عراق آشنا شویم. البته خود آنان از عبارت اقلیم کردستان استفاده می‌کنند و ظاهراً از بغداد، کسی با آنها نیامده است.
این هیات 15 عضو دارد و به زبان عربی صحبت می‌کنند و یک دوست سوریه‌ای، اظهارات آنان را برای ما به ترکی ترجمه می‌کند. آنان در مورد فعالیتهایشان برایمان صحبت می‌کنند. گفته می‌شود، در دوران مسئولیت مالکی، 65 هزار انفجار در عراق روی داده و در این رویدادها، 359 هزار و 550 نفر، جان خود را از دست داده‌اند.
آنان همچنین در مورد اعتراضات اخیر برایمان صحبت می‌کنند و ظاهراً از آنجایی که دولت توان پرداخت بدهی تولیدکنندگان را ندارد، مشکلات اقتصادی بزرگی به وجود آمده است. در خلال صحبت‌ها از آنها می‌پرسیم: مواضع اردوغان در مورد رفراندوم را چگونه دیدید؟ پاسخ آنها من و دیگر دوستانم را متعجب می‌کند.
آنها می‌گویند: مردم دیار ما عثمانیان و اردوغان را دوست دارند و بر این باوریم که حرفهای اردوغان در مورد استقلال اقلیم کردستان هم، تاکتیک بوده است! این دوستان درپایان به این موضوع اشاره می‌کنند که در دروازه مرزی و برای ورود به ترکیه، بیش از دو ساعت منتظر مانده‌اند و از این بابت گلایه دارند.
لوزان
مریچ ولی دهده اوغلو/ جمهوریت
روز سه شنبه هفته گذشته، نود و پنجمین سالروز انعقاد پیمان لوزان بود. یعنی همان سندی که اعتباری در حد سند آزادی ترکیه دارد، اما از طرف حکومت، هیچ بهایی به این سالروز مهم داده نشد، نه تنها پیام تبریک و جشنی در کار نبود بلکه حتی حاضر نشدند نام آن را بر زبان بیاورند.
اردوغان در مقام همه کاره دولت و حکومت، در سخنرانی در میان اعضای حزب خود در پارلمان، از جوانان خواست خودشان را برای جشن سالگرد پیروزی عثمانیان در جنگ سال 1071 میلادی ملازگرد حاضر کنند، اما حاضر نشد در مورد لوزان حرف بزند.
این در حالی است که مرحوم عصمت اینونو در مقام رئیس هیات ترکیه در پیمان لوزان، در وصف این پیمان گفته بود: «در لوزان، میلاد ترکیه همچون کشوری آزاد و دارای حق دفاع و دارای سرچشمه‌های فراوان، به اثبات رسید.»
این در حالی بود که در آن میدان دیپلماتیک، اینونو و رفقای او، در برابر دولتهای امپریالیست و در برابر نمایندگان اروپا، آسیا و آمریکا از حقوق ترکیه دفاع کردند و حاضر نشدند خفّت ناشی از پیمان «سِور» را بپذیرند. اردوغان از سال 2003 میلادی به این سو، هر سال، لوزان را ستوده بود و حتی پارسال در دیدار با رئیس جمهور یونان، از ضرورت تجدیدنظر در مفاد لوزان سخن به میان آورد، اما امسال در مورد آن سکوت کرد.
انتهای پیام/