سوگواری ۴روزه نهنگ مادر برای نوزادش ادامه دارد

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از سی‌ان‌ان، مرکز تحقیقات نهنگ، چهار روز پیش، تولد یک نوزاد اُرکا را در نزدیکی ساحل ویکتوریای کانادا گزارش کرد. این نوزاد در ساعات اولیه تولد جان خود را از دست داد و به عمق آب فرو رفت اما نهنگ مادر، نوزاد خود را روی پیشانی قرار داد و به سطح آب آورد. نهنگ مادر، از آن زمان، نوزاد را با خود در سطح اقیانوس حمل می‌کند. بنا بر اعلام محققان مرکز تحقیقات نهنگ، این نهنگ مادر طی هشت سال گذشته شاهد مرگ دو نوزاد دیگر خود هم بوده است.

محققان بر این باورند که این رفتار مادر، نوعی سوگواری برای نوزاد از دست رفته است و مواردی مشابه در اُرکاهای دیگر مشاهده است.

اما آنچه علاوه بر سوگواری نهنگ مادر برای نوزادش، ماجرا را تلخ‌تر می‌کند، کاهش چشمگیر جمعیت باقی‌مانده ارکاها طی سال‌های گذشته است. به گفته محققان، طی سه سال گذشته، زادآوری ارکاها در شمال‌غربی اقیانوس آرام به شدت کاهش یافته و از میان نوزادان متولد شده هیچ‌یک زنده نمانده‌اند به گونه‌ای که در حال حاضر تنها 75 اُرکا در این منطقه باقی مانده است.

اُرکا (با نام عملی Orcinus orca) که به عنوان نهنگ قاتل نیز شناخته می‌شود، پستانداری دریایی است که به خانواده دلفین‌های اقیانوسی تعلق دارد و بزرگ‌ترین جاندار در میان دلفین‌سانان است. اُرکاها در اقیانوس‌های سراسر جهان، از دریاهای قطبی گرفته تا دریاهای گرمسیری، یافت می‌شوند. آن‌ها طعمه‌های گوناگونی را به‌عنوان غذا اختیار می‌کنند، با این حال بعضی گروه‌ها تنها به دنبال یک طعمه می‌روند. بعضی تنها از ماهیان تغذیه می‌کنند و برخی دیگر به گله‌های پستانداران دریایی، مانند فک، شیر دریایی، گراز دریا و حتی نهنگ‌ها نیز حمله می‌کنند. نهنگ‌های قاتل در بالای هرم غذایی هستند، دشمنان طبیعی ندارند و گاه کوسه‌های بزرگ را نیز طعمه خود می‌کنند.

اُرکاها بسیار اجتماعی‌ هستند؛ بعضی دسته‌های آن‌ها دارای خانواده‌های مادر نهاد هستند که پایدارترین خانواده‌های این چنینی در میان همه جانوران را تشکیل می‌دهند. روش‌های شکار پیچیده و صداهای تولیدیشان، که اغلب منحصر به یک دسته‌اند و نسل به نسل منتقل می‌شوند، به عنوان گونه‌ای از فرهنگ شناخته می‌شوند.

در حال حاضر اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست وضعیت بقای نهنگ قاتل را در حالت اطلاعات ناکافی طبقه‌بندی کرده‌است چرا که این احتمال وجود دارد که یک زیرگونه یا بیشتر از این جاندار، خود گونه‌هایی جدا باشند. بعضی جمعیت‌های محلی این گونه در برخی مناطق به دلایلی مانند نابودی طعمه‌ها، از میان رفتن قلمرو، آلودگی آب یا برخورد با ماهیگیران به‌عنوان گونه تهدید شده یا در معرض خطر در نظر گرفته می‌شوند. اُرکاها به عنوان خطری برای انسان دیده نمی‌شوند، با این حال گزارش‌هایی از زخمی یا کشته شدن تربیت کنندگان اُرکاها در اسارت و در پارک‌های نمایشی پستانداران دریایی منتشر شده‌است.

انتهای پیام/