پای درد‌و‌دل کارگران فصلی بجنورد|‌"بیکاری" زخمی که هر روز تازه‌تر می‌شود/ "یک‌روز کار در هفته"؛ همه سهم "کارگران بی‌مزد" از بازار کار

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بجنورد، حضور در بین کارگران بجنوردی و هم‌زبان شدن با آن‌ها سبب شد تا مقداری از وضعیت معیشتی خراب و همچنین بیکاری آن‌ها باخبر شویم، درد‌ودل‌هایی که بوی کم‌کاری و عدم توجه مدیران به این قشر خاص را می‌داد.

کریمی یکی از کارگران فصلی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: هر روز از ساعت 5 صبح تا 18 غروب منتظر می‌مانیم تا کسی برای کار دنبالمان بیاید اما متاسفانه غروب با دستانی خالی به خانه می‌رویم. فصل تابستان اوج کار ما‌ست، اما امسال هفته‌ای یکبار کار به ما می‌رسد. اگر در تابستان که فصل کشاورزی و ساخت‌و‌ساز است وضعیت اینطور باشد، در زمستان اصلا کار نخواهد بود.

رضایی کارگر دیگری که در گذشته اشتغال در روستا مانع از آمدنش به شهر می‌شد، اظهار داشت: با توجه به کم‌آبی و خشکسالی به وجود آمده، زمین‌های کشاورزی آن رونق گذشته را ندارند و این سبب شده تا برای به‌دست آوردن چند لقمه نان هر روز مسافت 30‌ کیلومتری روستا تا شهر را طی کنیم. اگر با طی کردن این مسافت اطمینان داشته باشیم که کاری برایمان پیدا می‌شود، نگران نیستیم، اما متاسفانه هر روز مبلغ 6000 تومان کرایه‌‌مان می‌شود و فقط می‌آییم و دست از پا دراز‌تر باز می‌گردیم بدون هیچگونه خورد و خوراکی.

این کارگر تصریح کرد: انتظار خانواده این است وقتی از شهر بازمی‌گردیم مایحتاج خانه را بخریم اما گرانی‌ها و تورم و مهم‌تر از آن نبود کار، ما را شرمنده خانواده می‌کند.

پاکروح یکی دیگر از این کارگران زحمت‌کش بود که کم‌کاری مدیران استانی در زمینه رشد کسب و کار و احداث کارخانه‌جات مختلف را علت این عقب‌ماندگی و بیکاری خود می‌دانست و اظهار داشت: در گذشته تعداد کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و مراکز تولیدی در استان زیاد بود و کار فراوان، اما اکنون بسیاری از این کارگرها وقت خود را با بیکاری در سر چهار‌راه‌ها می‌گذرانند.

وی افزود: یکی از مشکلات اصلی ما نداشتن بیمه است. وقتی به تامین اجتماعی مراجعه کردیم گفتند به‌دلیل بالا‌بودن سن به شما بیمه تعلق نمی‌گیرد. وقتی برای درمان خود و خانواده به دکتر می‌رویم هزینه‌های بالای درمان که به‌دلیل نداشتن بیمه متحمل می‌شویم زندگی را بسیار برای ما سخت می‌کند.

در پایان وقتی خبرنگار تسنیم پرسید حرف دل شما چیست، گفتند ما فقط می‌خواهیم مسئولان چرخ‌های تولید استان را راه بیاندازند تا بتوانیم با کار در آن‌ها خرج خود و خانواده را در بیاوریم و اینقدر شرمنده خانواده نشویم.

انتهای پیام/ ز