مروری بر جشنواره بین‌المللی فیلمهای کودک و نوجوان| آغاز تنوع در بخشهای جنبی جشنواره در شانزدهمین دوره

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، شانزدهمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان به عنوان نخستین دوره این جشنواره در دهه 80 از شانزدهم تا بیستم مهرماه در اصفهان برگزار شد. این دوره از نظر تعدد بخش های جنبی صاحب یک رکورد است. بخش هایی همچون «تاملی در آثار استرید لیندگرن» نویسنده سوئدی کتاب های کودک و نوجوان، «نمایش های ویژه(مرور آثار فرشید مثقالی و نفیسه ریاحی)»، بهترین آثار تاریخ سینمای کودک و نوجوان به انتخاب 100 نویسنده، فیلمساز و هنرمند و «چشم انداز نقاشی متحرک سینمای هلند» که برای علاقه مندان جدی تر سینمای کودک و نوجوان بسیار ارزشمند بود. در بخش فیلم های بلند سینمای ایران به چند عنوان فیلم برمی خوریم که جزو آثار شاخص این دوره به حساب می آیند. «بچه های نفت» به کارگردانی ابراهیم فروزش، «تو آزادی» ساخته محمدعلی طالبی و «مربای شیرین» به کارگردانی مرضیه برومند از جمله این آثار هستند که در قیاس با دیگر آثار بیشتر مورد توجه هیات های مختلف داوری قرار گرفته اند.

«بچه های نفت» از جمله فیلم هایی است که قصه خود را براساس یک جغرافیای خاص طراحی کرده و شخصیت ها نیز از  دل آن بیرون آمده اند. به همین دلیل تماشاگر، قصه و شخصیت های آن را باور کرده و تا پایان با آنها همراه می شود. قصه زندگی اسماعیل نوجوان که همراه مادر و خواهر خردسال اش در غیاب پدر که برای کار به کویت رفته، زندگی سختی را می گذرانند. اسماعیل برای گذران زندگی به کارهای مختلفی دست زده و گاه همراه مادر، نفت سیاه قاچاق جمع کرده و می فروشد تا علاوه بر هزینه زندگی، نزول پولی که پدرش از خیرالله گرفته را هم بپردازد. فروزش در بچه های نفت، درام پرافت و خیز و جذابی را خلق کرده که به راحتی مخاطب علاقه مند به سینما را همراه خود می کند. زیرا  یک شخصیت مرکزی خوب پرداخت شده و کنش مند به نام اسماعیل دارد که قصه را با ریتمی مناسب پیش برده و نقش مهمی در شکل دادن به نقطه عطف پرده دوم فیلمنامه دارد. جایی که اسماعیل با دوستانش برای عبور از لوله ای بلند و داغ که ارتفاع زیادی هم از سطح زمین دارد، شرط بسته و در نهایت هم شرط را برده و پول نزول را برمی گرداند.

علاوه بر پرداخت درست شخصیت ها، فروزش در خلق فضای جنوب سال ها پیش هم موفق عمل کرده و در عین حال بازیگرانی را مقابل دوربین قرار داده که اهل آن منطقه هستند. بنابراین لهجه ها درست از کار درآمده و زبان بدن بازیگران کار هم متناسب با اقلیم جنوب است. میلاد رضایی نیز در نقش اسماعیل دقیقا همان بازیگری است که فیلمی از جنس بچه های نفت به آن نیاز دارد.

«تو آزادی» نیز محور قصه خود را بر روایت زندگی دو نوجوان به نام های سهراب و محسن قرار داده که پس از گذراندن دوران محکومیت خود با یک مشکل بزرگ مواجه می شوند که آن هم چیزی جز بی پناهی نیست. سهراب، پدر و مادری ندارد اما محسن پدری در اصفهان دارد که برای بار دوم ازدواج کرده و زندگی تازه ای را تشکیل داده است. مربی کانون این دو را به یکی از مراکز بهزیستی برای اسکان موقت برده و پس از چند روز همراه محسن به اصفهان می رود اما در آنجا با بی میلی نامادری محسن برای پذیرفتن او مواجه می شوند. مربی کانون نیز به ناچار محسن را به تهران بازمی گرداند در حالی که در یک لحظه غفلت محسن فرار می کند.

«تو آزادی» فیلم تلخی است که مخاطب خود را به فکر فرو برده و تا چند روز پس از تماشا هم رهایش نمی کند. محسن به عنوان قهرمان فیلم، شخصیت آسیب دیده و بی پناهی است که به مرور تماشاگر را به سمت خود کشانده و به همذات پنداری وادار می کند .فصل سفر مربی و سهراب به اصفهان، جذاب ترین فصل فیلم است که تماشاگر را با لایه های درونی محسن بیشتر آشنا کرده و زمینه چینی های لازم را برای ضربه ای شوکه کننده در فصل بعد صورت می دهد. طالبی که در کار با نابازیگر تجربه زیادی دارد، در «تو آزادی» از آن تجربه ها نهایت بهره را گرفته و بازی های درخشانی از احسان لشگری و سیاوش قاسمی گرفته است. در حالی که بازیگران حرفه ای سینما همچون عبدالرضا اکبری و پریوش نظریه بازی های متوسطی در این فیلم ارائه کرده اند که به یکدستی بازی ها لطمه زده است.

مرضیه برومند به عنوان یکی از پرسابقه ترین کارگردان های حوزه کودک و نوجوان با «مربای شیرین» در جشنواره شانزدهم حضور پیدا کرد. فیلمی براساس کتابی به همین نام به قلم هوشنگ مرادی کرمانی که قلم شیرین و فوق العاده ای دارد. داستان نوجوانی که صبح یک روز برای صبحانه، شیشه ای مربا خریده و هر چه تلاش می کند، شیشه مربا باز نمی شود! .به مرور و برای حل این مشکل پای آدم های مختلف به ماجرا باز شده اما آنها هم موفق به باز کردن شیشه نمی شوند!. تا اینکه سرانجام پسر نوجوان به کارخانه مرباسازی رفته و از مدیر کارخانه می خواهد آن را باز کند.

برومند در «مربای شیرین» به خوبی لحن فانتزی کتاب مرادی کرمانی را گرفته و آن را با شیوه مورد علاقه فیلمسازی اش تلفیق کرده است. با این حال نیمه میانی فیلم با مشکلاتی به خصوص از نظر ریتم روبه روست که تماشاگر را تا حدودی خسته می کند. مانی نوری که با سریال «زی زی گولو» برای عامه مخاطبان شناخته شده، نقش اول مربای شیرین را ایفا کرده و بازی خوبی هم ارائه کرده است. در حالی که این کیفیت از بازیگری را سایر بازیگران حرفه ای فیلم ارائه نکرده اند.  

انتهای پیام/