راز سفال‌های قرمز یک روستای بیابانی که فقط ۱۱۷ نفر جمعیت دارد
وجود سفال‌های قرمز ظریف در سطح محوطه بکندای شهر طبس در خراسان جنوبی نشان می‌دهد از عصر مفرغ در این منطقه استقرار وجود داشته است.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، بهرام عنانی - سرپرست هیات گمانه زنی برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه بکندای شهر طبس اظهار داشت: سفال ها بیشتر چرخ ساز، دارای خمیره قرمز و اسلیپ قرمز از نمونه های مفرغ جدید هستند.
وی با اشاره به شناسایی این محوطه در اثر تسطیح و انجام عملیات کشاورزی، گفت: علاوه بر این، وجود برخی پایه های مشابه نمونه‌های بلخی- مروی و یک عدد شیء مفرغی (چاق,) نیز بر اهمیت محوطه می افزاید.
عنانی تاکید کرد: هرچند هنوز در مورد نوع استقرار نمی توان سخن گفت، با این حال به نظر می رسد در این مکان با یک گورستان مواجه باشیم.
این باستان شناس با اشاره به فراوانی پراکندگی سفال های اسلامی در حاشیه های اطراف تپه گفت: این سفال ها بیشتر متعلق به قرون 7 تا 11 هجری هستند.
وی افزود: به نظر می‌رسد در دوره اسلامی با توجه به اهمیت محوطه بر روی آن استقرار جدیدی شکل گرفته است که به مرور این استقرار در دوره های جدیدتر به بخش شرقی و شمال شرقی در مکان روستای فعلی پیرحاجات منتقل شده است.
ورود گردشگران
وی با اشاره به قرارگیری محوطه بکندا (بکندو) در روستای پیرحاجات در شمال غرب شهر طبس گفت: در حال حاضر جمعیت این روستا 117 نفر است که بیشتر آنها افراد کهنسال و بالای 50 سال هستند.
وی نبود امکانات، شغل و نیز دوری از شهر طبس و سایر شهرها را دلیل مهاجرت جوانان روستا دانست و افزود: این روستا به دلیل واقع شدن در منطقه ای کوهستانی دارای آب و هوای مساعدی نسبت به طبس بوده و نیز به دلیل وجود امامزاده‌ای به نام احمد بن اسحق، در برخی روزهای سال شاهد ورود گردشگران است.
عنانی افزود: آب شرب و کشاورزی روستا از چشمه ای در کوه های اطراف تامین می شود که درحال حاضر به داخل روستا انتقال داده شده است. این چشمه حدود 5 اینچ آب داشته که سال‌ها است جریان دارد و به گفته اهالی روستا خشکسالی های اخیر بر روی آب آن تاثیری نداشته است.
وی همچنین به عبور رودخانه ای از شمال و غرب روستا اشاره کرد که تا دهه های قبل آب در آن جریان داشته ولی در حال حاضر خشک شده است.
به گفته وی، این رودخانه از مجاورت محوطه بکندا عبور می‌کند و بخشی از حریم محوطه را در بخش شمالی و غربی به صورت طبیعی مشخص کرده است.
عنانی با اشاره به انتقال بخشی از خاک های محوطه پس از تسطیح به همراه خاک های منتقل شده از جاهای دیگر برای ایجاد زمین بیشتر به درون رودخانه گفت: در حال حاضر شاهد زمین‌های بیشتری در این بخش از رودخانه هستیم.
وی در ادامه به محصور شدن بخش شرقی و جنوبی محوطه توسط زمین های کشاورزی اشاره کرد و از وجود کوه های صخره‌ای در پشت زمین های کشاورزی به عنوان عامل طبیعی دیگری در حریم جنوبی محوطه نام برد.
وی افزود: این زمین ها به همراه خود تپه اصلی در مالکیت یکی از اهالی پیرحاجات است.
این باستان شناس گفت: در حال حاضر تپه اصلی بر اثر انجام فعالیت های کشاورزی و دامداری به میزان بسیار زیادی آسیب دیده و تخریب شده و به دو تپه شمالی و جنوبی تقسیم شده است.
وی با اشاره به اینکه عملیات میدانی گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم این محوطه با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد، اظهار داشت: این تپه در جهت شمال شرقی- جنوب غربی امتداد دارد و بیشترین طول تپه حدود 800 متر و عرض آن 100 متر است.
انتهای پیام/
