حکایت کارگران فصلی زاهدان و سفره‌هایی که هرروز کوچکتر می‌شوند+فیلم
درحالی برخی کارگران برای اندک دستمزدی ساعت‌ها به انجام کارهای سخت مشغول هستند که در نهایت برخی از افراد از دادن کامل دستمزد آنها امتناع می‌کنند و معتقدند پرداخت ۱۰ هزار تومان برای کارگری که ۱۰ ساعت وقت گذاشته زیاد است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از زاهدان، عبارت کارگر فصلی را این روزها زیاد شنیده‌ایم شاید به دلیل اینکه در این فصل در نقاط مختلف کشور، فصل فعالیت‌هایی چون کشاورزی شالی کاری صید و ماهی‌گیری و ساخت و ساز است. بیشتر فعالیت کارگران فصلی اغلب در فصل بهار و تابستان است. شرایط اقتصادی به گونه ای شده است که دستمزدهای ناچیز کارگران کفاف زندگی را نمی‌دهد و سفره های کوچک آنها هر روز کوچکتر و مختصر تر از قبل می‌شود.
در این بین وضعیت کارگران کشاورزی که در زمین‌های کشاورزی و شالی کاری‌ها مشغول کارند طبیعتا سخت‌تر از کارگران خدماتی است بدین گونه که کارگرانی که در حال ارائه خدمات به مردم هستند از وضعیت بهتری برخوردارند زیرا شرایط کاری برای آنها تقریبا در طول کل سال کمتر نوسان دارد. اما کارگرانی که در فعالیت های ساختمانی مشغول کارند با تغییر شرایط آب و هوا کارشان کمتر می‌شود.
نزدیک به دو دهه است که از جریان خشکسالی در سیستان و بلوچستان بخصوص در منطقه سیستان می‌گذرد کسانی که تا چند سال پیش از طریق کشت و کار در زمین‌های کشاورزی خرج زندگی چند خانواده را تامین می‌کردند حالا خودشان برای تهیه لقمه نانی مجبور هستند ساعت‌ها سر فلکه‌های مختلف کلان شهر زاهدان منتظر بمانند شاید کسی پیدا شود و در قبال دادن اندک پولی از آنها انجام کاری را طلب کند.
کارگران فصلی و گذری در زاهدان به دلیل رکود اقتصادی اوضاع مناسبی ندارند اما اکثر آنها به همان درآمد ماهیانه 200 تا 300 هزار تومان در این روزهایی که اوضاع اقتصادی و معیشتی برای قشر پولدار جامعه هم سخت شده رضایت داده اند چون معتقدند پولی که با زحمت به دست می آید قطعا در زندگی برکت زیادی خواهد داشت.
چند سالی است که دروازه خاش زاهدان محل استقرار کارگران فصلی شده است، مکانی که سقف ندارد و کارگران برای در امان ماندن از گرما به سایه درخت اکالیپتوس پناه میبرند.
با یارانه زندگی می‌کنیم
یکی از کارگران دروازه خاش در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در زاهدان اظهار داشت: از طریق کارگری هزینه زندگی چند خانواده را می‌دهم چون پدرم از کار افتاده است و مجبورم مخارج زندگی آنها را هم تامین کنم حدود ساعت 6 صبح من و دیگر کارگران دور فلکه جمع می‌شویم اما ممکن است روزها بیکار باشیم و زندگیمان را فقط از راه یارانه بگذرانیم.
کمال حق دوستی ادامه داد: زمانی که کارفرمایی برای انتخاب کارگری به جایی که کارگران مستقر هستند مراجعه می‌کند ممکن است دعوا شود بالاخره کارگرانی که چند روز متوالی بیکار بوده اند می‌خواهند سریع‌تر از بین بقیه برای کار انتخاب شوند اما برخی از کارفرمایان با خشونت با ما رفتار می‌کنند.
وی تصریح کرد: کاشی کاری و جوشکاری بلد هستم اما به خاطر کمبود کار مجبور شده‌ام کارهای فصلی انجام دهم و شاید روزها طول بکشد که کسی پیدا بشود که کسی کار تخصصی‌ام را از من بخواهد در مجموع هر کاری از جمله نظافت، باربری و ... از دستم بر بیاید انجام می‌دهم.
وی با بیان اینکه برخی از کارفرماها زمانی که کارشان به اتمام می‌رسد از دادن دستمزد به کارگر سرباز می‌زنند عنوان کرد: متاسفانه به دلیل اینکه هیچ قراردادی بین ما صاحب کار بسته نمی‌شود نمی‌توانیم هیچ ادعایی در قبال گرفتن حقمان داشته باشیم.
این کارگر افزود: بارها اتفاق افتاده که کارگر حین انجام کار دچار سانحه شده اما هیچ کدام از کار فرمایان کوچکترین کمکی به کارگر نمی‌کنند و با توجه به اینکه هیچ کدام از ما بیمه نیستیم هر آسیبی ما را از چند روز فعالیت باز می دارد.
خشکسالی سیستان سبب شد به کارگری روی بیاورم
یکی دیگر از کارگران هم در گفت و گو با خبرگزاری تسنیم در زاهدان اظهار داشت: هیچ کدام از مسئولان به فکر چگونگی زندگی کارگرانی که ساعت‌ها بیکار سر فلکه‌ها می‌نشینند و در نهایت شب با دست خالی به خانه برمی گردند نیستند.
ریگی افزود: قبلا در منطقه سیستان کار مناسبی داشتیم اما با شروع خشک سالی روز به روز وضعیت زندگی ما هم بدتر شد چون بی آبی سبب مهاجرت بسیاری از مردم و از بین رفتن زمین های کشاورزی زیادی شد به ناچار به زاهدان آمدیم تا از آن مخمصه نجات پیدا کنیم اما متاسفانه شرایط زندگی در زاهدان به دلیل اینکه ما سواد نداریم و کاری جز کارگری از دستمان برنمی آید چیزی کمتر از زندگی در زابل نبود.
وی ادامه داد :در واقع من با حدود 30 کارگر دیگر که هر روز ساعت 6 صبح تا 16 در فلکه خاش جمع می‌شویم زندگیمان تقریبا با همان پول یارانه می گذرد شهرداری گاهی به ما تذکر می‌دهد که سرفلکه جمع نشویم اما چاره ای به جز این کار نداریم چون اکثر مردم محل جمع شدن کار گران را همین جا می دانند.
ریگی با بیان اینکه گاهی چندین روز کسی کاری از ما نمی خواهد ادامه داد: برخی از روزها روی رفتن به خانه را نداریم چون زن و بچه‌مان منتظرهستند با دست پر به خانه برویم اما بیکاری بارها ما را خجالت زده زن و فرزندمان می‌کند.
کارگری در یک ساختمان کاری دائمی نیست
یکی دیگر از کارگران هم در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم در زاهدان، اظهار داشت: وقتی وضعیت کار در تابستان به این صورت است نباید انتظار داشته باشیم اوضاعمان برای زمستان بهتر شود چون طبیعتا در زمستان کار کمتر است چند ماهی است که تقریبا بیکارم قبل از این در یک ساختمان مشغول به کار بودم و درامد خوبی هم به دست آوردم اما تعمیرات و ساخت و ساز کار دائمی نیست و بالاخره به اتمام می‌رسد و دیگر نیازی به حضور کارگران در آنجا نیست.
امیر ادامه داد: هیچ منبع درآمدی ندارم تا اگر حین انجام کار با مشکلی مواجه شوم به آن اکتفا کنم از این رو درآمدی که به دست می آوریم به صورت روزانه خرج می‌شود هر کارگری در طول ماه شاید فقط چند روز با دستمزد روزانه 10هزارتومان به کار گرفته شود که این مبلغ کفاف زندگی چند نفره را نخواهد داد.
انتهای پیام/ن