یادداشت| قطع کمک‌های آمریکا به آنروا و موضع گیری تشکیلات خودگردان

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، با قطع بودجه آژانس کمک به آوارگان فلسطینی سازمان ملل، آنروا، توسط آمریکا وضعیت 5 میلیون آواره فلسطینی در هاله ای از ابهام قرار گرفته است. تشکیلات خودگردان فلسطین- که همواره خود را تنها نهاد قانونی فلسطین می داند و مدعی حاکمیت بر تمام فلسطینیان است- خود را در بن بستی سخت می بیند. بن بستی که عدم کفایت این نهاد ناتوان را بیش از پیش آشکار خواهد کرد.

مواضع تشکیلات خودگردان فلسطین در قبال قطع بودجه آنروا

از زمانی که آمریکا اعلام کرد قصد قطع بودجه آنروا را دارد، تشکیلات خودگردان دو گونه موضع اتخاذ کرده است که هیچ یک از این دو موضع نه تنها در این برهه بلکه پیش از این نیز نتوانسته اند اثری بر روند اقدام مورد اعتراض بگذارند:

محکوم کردن اقدامات آمریکا

نخستین اقدام مقامات تشکیلات خودگردان فلسطین در اعتراض به قطع بودجه 5 میلیون آواره فلسطینی، به اظهاراتی نرم و بدون مخاطب ختم شد. مسئولان و مقامات تشکیلات خودگردان با اشاراتی کلی به پیامدهای قطع بودجه آنروا، تنها بیان کردند، قطع این بودجه فاجعه بار خواهد بود. یا برخی دیگر در اظهاراتی کمی جهت دار تر به این نکته اشاره کردند که این اقدام آمریکا با رویکرد حمایتی اش از فلسطین تناقض دارد. برخی مقامات درجه دو و سه تشکیلات خودگردان به قطع این بودجه اعتراض کردند. اعتراضی که به دلیل جایگاه پایین این اشخاص، از زبان این مقامات درجه دو و سه به مثابه عدم اظهار نظر تلقی می شد و جایی در منظومه منطقه ای و بین المللی نداشت.

اعتراض به شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل

پس از اینکه طی چند روز گذشته، ترامپ رسما اعلام کرد بودجه آنروا را به طور کامل قطع خواهد کرد، مسئولان تشکیلات خودگردان اعلام کردند، در اعتراض به این اقدام آمریکا به شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل شکایت خواهند کرد. نبیل ابوردینه، سخنگوی ریاست تشکیلات خودگردان فلسطین اعلام کرد ابومازن در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل در خصوص قطع بودجه آنروا نیز سخن خواهد گفت. سؤالی که باید پرسید این است که بیان مسئله در سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل چه نتیجه ای می تواند داشته باشد؟

شکایت به سازمان ملل اقدامی شبیه نوشتن روی آب

اقدامی که تشکیلات خودگردان فلسطین از آن سخن می گوید و آن را بردن شکایت به سازمان ملل نام گذاشته است از هم اکنون پیداست که اقدامی بیهوده و شبیه نوشتن روی آب است. در وهله اول بودجه ای که از سوی ایالات متحده آمریکا به آنروا اختصاص داده می شد بودجه ای حمایتی بود که داوطلبانه به آنروا می پرداخته است. حال که آمریکا قصد ندارد این بودجه داوطلبانه به آنروا اختصاص دهد، شکایت تشکیلات خودگردان از آمریکا به شورای امنیت یا مجمع عمومی سازمان ملل چه نتیجه ای می تواند در بر داشته باشد؟ آیا می توان علیه یک اقدام داوطلبانه طرح شکایت کرد؟

نکته دوم این است که اگر امکان شکایت علیه اقدام داوطلبانه آمریکا در شورای امنیت وجود داشت، یادآوری این مسئله ضروری است که آمریکا خود عضو دائم شورای امنیت و از حق وتو برخوردار است. چگونه امکان دارد آمریکا بگذارد در شورای امنیت علیه او شکایتی به فرجام برسد؟ تشکیلات خودگردان یک بار این مسئله را در خصوص عضویت در سازمان ملل طی سالهای 2012 و 2013 تجربه کرده و با مخالفت آمریکا روبرو شده است.

سوم اینکه حال اگر این اعتراض به مجمع عمومی سازمان ملل برود نهایتا می تواند اجماعی علیه اقدام آمریکا ایجاد کند. اجماعی که هم اکنون قبل از رفتن به مجمع عمومی هم وجود دارد و همه کشورها با یک نگاه انسانی این اقدام را محکوم می کنند. نهایت نتیجه ای که می تواند رفتن به مجمع عمومی در بر داشته باشد توصیه مجمع عمومی به آمریکا برای از سرگیری کمک هایش می تواند باشد. اقدامی فاقد پشتوانه و الزام حقوقی و تنها به صورت یک توصیه و سفارش. مسئله ای که از همین الآن می توان گفت نتیجه ای در بر نخواهد داشت.

مقایسه رویکرد مقاومت و سازش

طی روزهای گذشته رسانه های رژیم صهیونیستی از واقعه ای در جریان جنگ 51 روزه در سال 2014 پرده برداشتند. در جریان روزهای میانی جنگ 51 روزه رژیم صهیونیستی به شدت در تنگنا قرار گرفت. موشک های مقاومت تا تل آویو و نتانیا نیز رسیدند. طی آن روزها نتانیاهو 3 مرتبه از مصر درخواست کرد برای برقراری آتش بس، میانجی گری کند. طی این روزها رسانه های صهیونیستی فاش کردند نتانیاهو در آن روزها که قصد داشت برای قطع حملات مقاومت اقداماتی انجام دهد به دلیل پرتاب موشک های مقاومت تا تل آویو، زمین گیر شده بود و مدت مدیدی نمی توانست تحرکی انجام دهد.

27 سال مذاکره بی اثر

سازمان آزادی بخش فلسطین از کنفرانس مادرید در سال 1991 تاکنون در حال مذاکره با رژیم صهیونیستی است. این مذاکرات به اذعان مسئولان تشکیلات خودگردان کاملا بی اثر و فاقد هرگونه نتیجه بوده است. در بارزترین این اذعان ها، صائب عریقات در سال 2016 اظهار داشت، 25 سال مذاکره با صهیونیست ها کاملا بی فایده بوده و هیچ نتیجه ای برای ساف و تشکیلات خودگردان در بر نداشته است. نمونه کاملا بارز آن موردی است که در بالا هم به آن اشاره شد و تشکیلات خودگردان را در رسیدن به عضویت سازمان ملل ناکام گذاشت.

یک مورد اثر بخش که نا تمام رها شد

تنها اقدام ساف و تشکیلات خودگردان که صهیونیستها و آمریکا را به صرافت واداشت تلاش آنها برای رفتن به دادگاه جنایات بین الملل بود. تشکیلات خوگردان پس از جنگ 51 روزه تلاش کرد برای شکایت از فرماندهان رژیم صهیونیستی به دادگاه جنایات جنگی شکایت کند. این اقدام تشکیلات خودگردان به دلیل اینکه می توانست علیه صهیونیست ها احکامی قضایی را صادر کند و الزامات حقوقی برای صهیونیست ها به وجود می آورد به شدت آنها و آمریکایی ها را به تحرک وا داشت. اما وادادگی رهبران سازش با تهدید های آمریکا و رژیم صهیونیستی باز کار دست آنها داد و آنها کار را نیمه تمام رها کردند. اقدامات آنها تا جای تأثیر گذاشته بود که فدراسیون جهانی فوتبال تحت تأثیر این مسئله حاضر شده بود رژیم صهیونیستی را از تالار جلسات خود بیرون کند و آنها را از فیفا اخراج کند اما به طور ناگهانی با گردش جبریل رجوب، مسئول فدراسیون فوتبال تشکیلات خودگردان، با پس گرفتن درخواست اخراج صهیونیست ها آنها را به سالن و مجموعه فیفا بازگرداند.

جمع بندی

جریان سازش و مذاکره با رژیم صهیونیستی طی 27 سال مذاکره نه تنها نتوانسته هیچ نتیجه ای از مذاکره بگیرد بلکه ادامه این فرآیند موجب شکل گیری جریانی از شخصیت های واداده و فاسد شده که هیچ اقدامی در راستای حمایت از فلسطینیان نمی توانند انجام دهند و این مسئله خود را در جریان قطع بودجه آژانس کمک به آوارگان فلسطینی سازمان ملل خود به خوبی نشان داد.

یادداشت: جعفر رضوی کارشناس مسائل فلسطین

انتهای پیام/