با کاروان نور| مناجات امام حسین(ع) در کربلا به روایت امام سجاد(ع)

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا از زیباترین صحنه‌هایی که خداوند در ماجرای کاروان حسینی آن را به منصه ظهور گذاشت، لحظه‌ مناجات امام حسین(ع) با خالق هستی است. بر این اساس امام(ع) از ابتدای قیامشان تا زمان شهادتشان بارها با خداوند مناجات کردند و تاریخ و روایات این لحظات دلنشین را به خوبی به ثبت رسانده‌اند. تطبیق مضامین مناجات‌های امام حسین(ع) با آن مصائبی که حضرت در آن قرار داشتند، انسان عاقل را به این نتیجه می‌رساند که این جملات را جز فردی که در مکتب وحی تعلیم و تربیت یافته و عالم و مُشرف بر  حکمت‌های الهی است نمی‌تواند گفته باشد. کسی که نه تنها اسوه صبر و استقامت است بلکه صبر و استقامت با وجود او معنا یافتند. 

بیشتر بخوانید: با کاروان نور| اولین سخنان امام حسین(ع) با دشمنان در صحرای کربلا

امام سجاد(ع) فرمود هنگامى که لشکریان دشمن به جانب پدر بزرگوارم عزیمت کردند، ایشان دستش را بلند کرد و فرمود:

پروردگارا در تمام پیشامدهاى ناگوار پشتیبان منى؛ و در هر سختى به تو آرزومندم و تو در هر پیش‏امدى که براى من اتفاق مى‏‌افتد یار و یاور منى و اطمینان من به‏ تست. بسیارى از اندوه‌هایى که که به من رو مى‌‏آورد و قلب را ناتوان مى‏‌کند و راه چاره را مسدود و دوست را خوار و دشمن شماتت می‌کند، همه را به توجه تو بر خود هموار کردم و به جز تو با دیگرى به میان ننهادم و به جز وصول به حضرت تو به دیگرى اعتنایی نکردم و تو درب گشایش را به روى من گشودى؛ و یقین دارم که کلید همه نعمتها به دست تست و همه نیکویی‌ها به حضرت تو متوجه و تمام آرزوها منتهی به توست. 
اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کَرْبٍ وَ رَجَائِی فِی کُلِّ شِدَّةٍ  وَ أَنْتَ لِی فِی کُلِّ أَمْرٍ نَزَلَ بِی ثِقَةٌ وَ عُدَّةٌ  کَمْ مِنْ هَمٍّ یَضْعُفُ فِیهِ الْفُؤَادُ وَ تَقِلُّ فِیهِ الْحِیلَةُ وَ یَخْذُلُ فِیهِ الصَّدِیقُ وَ یَشْمَتُ فِیهِ الْعَدُوُّ أَنْزَلْتُهُ بِکَ وَ شَکَوْتُهُ إِلَیْکَ رَغْبَةً مِنِّی إِلَیْکَ عَمَّنْ سِوَاکَ فَفَرَّجْتَهُ وَ کَشَفْتَهُ وَ أَنْتَ وَلِیُّ کُلِّ نِعْمَةٍ وَ صَاحِبُ کُلِّ حَسَنَةٍ وَ مُنْتَهَى کُلِّ رَغْبَةٍ.

ابتدایی که لشکر آماده کارزار شد، اندکى اطراف خیام طاهرات جولان کردند. لشکریان اباعبدالله(ع) در پشت خیام خندقى احداث کردند و از هیزم و نی آتش درست کردند. شمر (لعنةالله علیه) با فریاد بلند پارس زده گفت حسین پیش از رسیدن قیامت آتش براى خود افروختى! امام(ع) که این پارس را شنید، فرمود خیال مى‏‌کنم این پارس زننده شمر ذى الجوشن باشد؟ عرض کردند بله. فرمود اى پسر زن بزچران تو سزاوارتر به آتش دوزخى؛ أَنْتَ أَوْلى‏ بِها صِلِیًّا.

منبع:
الارشاد مفید

انتهای‌پیام/