"شاخسی" نمادی از شور و شعور حسینی مردم آذربایجان در عزای امام حسین (ع) +فیلم
تبریز با عاشورا، لشکر عاشورا و فرهنگ عاشورا شناخته شده است و این باعث شده تا سبک عزاداری و عرض ارادت مردم آذربایجان در عالم زبانزد باشد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، تبریز با عاشورا، لشکر عاشورا و فرهنگ عاشورا شناخته شده است و این باعث شده تا سبک عزاداری و عرض ارادت مردم آذربایجان در عالم زبانزد باشد.
در این بین عزاداری تاریخی و منحصر به فرد مردم آذربایجان «شاخسی» است که بنابه قول معروف، کوتاه شدهای از «شاه حسین، وای حسین» بوده و سبک خاص خود را دارد.
علاوه بر تبریز این سبک از عزاداری با کمی تفاوت در شهرهای مختلف آذربایجان شرقی، غربی و اردبیل و زنجان هم برگزار میشود و نمادی از شور و شعور حسینی مردم آذربایجان در عزای امام حسین (ع) است.
این سبک از عزاداری که معمولاً در شبهای دهه نخست محرم و روزهای عاشورا و تاسوعای حسینی در محلات و خیابانهای شهرها برگزار میشود، عزاداران صفهای دایره واری بسته و در یک دایره بسته حرکت میکنند و توقفی ندارند، در این سبک، مردم چوب دستی را به عنوان نمادی از شمشیر در دست راست گرفته و در صفهای فشرده و مرتب به زمزمه نوحه و مرثیههای ترکی میپردازند.
همیشه برای گردشگران سؤال بوده که این چوبی که به جای شمشیر از آن استفاده میشود، نماد چیست و این نوع عزاداری چه فلسفهای دارد، باید گفت که با حرکت دادن سریع آن، شاهحسین گویان، آمادگی خود را برای حضور در رکاب امام حسین (ع) و امام زمان (عج) و جنگ با دشمنان اعلام میدارند.
بسیاری از نوحههای مشهور شعرای بزرگ آذربایجان ورد زبان نوحه سرایان شاخسی است که از مشهورترین آنها میتوان به اشعار دلریش اردبیلی، صراف تبریزی، یحیوی اردبیلی، مکانی زنجانی اشاره کرد.
دستههای عزاداری «شاخسی» همواره عظمت دلسوختگان حسین را در اذهان متبادر میسازد.
شعر دلریش یکی از معروفترین اشعار شاخص محسوب میشود که در آن این ابیات را با تکان دادن چوب شاخسی و کوبیدن پا به نشانه صلابت و تاکید بر صیانت حریم آل الله با صدای بلند فریاد زده و اشک میریزند: «حسینه یئرلر آغلار گویلر آغلار / بتول و مرتضی پیغمبر آغلار / الم آغلار، شه آغلار، لشکر آغلار / سو آغلار، قاتیل آغلار، خنجر آغلار».
و یا این سروده استاد یحیوی اردبیلی بیشتر به گوش میرسد «صحرای کربلاده طوفاندی یا محمد (ص) / گؤندر کفن حسینـه / عؤریان دی یا محمد (ص)» و و یا این شعر صراف تبریزی: «بو گئجه بیعت پوزولدو آشینالر گئتدیلر / قویدولار پیغمبر اوغلون، بی وفا لر گئتدیلر».
انتهای پیام/ح