فیلم‌های بخش خارجی‌زبان اسکار امسال را بشناسید +عکس

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، به سنت هر ساله کشورهای دنیا آثاری را برای شرکت در مراسم اسکار ارسال می‌کنند. فیلم هایی که در بخش خارجی زبان جشن آکادمی علوم و هنرهای فیلمسازی آمریکا شرکت داده می شوند. به همین مناسبت نگاهی انداخته ایم به تعدادی از مهمترین فیلم‌های امسال که به آکادمی اسکار امسال می‌رسند. این گزارش در 2 بخش تهیه شده که در ادامه می‌توانید بخش اول آن را بخوانید.

افغانستان

سینمای کشور همسایه ما یک بار دیگر فیلمی از جمشید محمودی را برای حضور در مراسم اسکار انتخاب کرده است. کارگردانی که سینمای ایران او را بیشتر با فیلم «چند مترمکعب عشق» می شناسد، پیش تر «رفتن» را هم با برادرش نوید از طرف افغانستان به اسکار فرستاده بود و حالا اثر جدید خودش «شکستن همزمان بیست استخوان» با نام بین المللی «رونا، مادر عظیم» را مسافر ایالات متحده می بیند. این فیلم با بازی محسن تنابنده، فرشته حسینی و سعید چنگیزیان ساخته شده و نوید محمودی تهیه کنندگی آن را بر عهده داشته است. در این اثر چهره های سرشناسی از سینمای ایران مانند سعید ملکان و کوهیار کلاری در بخش های فنی با برادران محمودی همکاری کرده اند. در خلاصه داستان این اثر آمده است: عظیم یک پناهنده افغان است که در شهرداری تهران مشغول به کار است تا بتواند به خانواده مادر و برادرش فاروق کمک کند تا قاچاقی به آلمان بروند. اما در لحظه آخر فاروق منصرف به بردن مادرشان می‌شود و عظیم نیز متوجه می‌شود مادرشان نیازمند عمل پیوند است. عظیم باید بین جان خودش و مادرش انتخاب کند. جالب است بدانید تهیه کننده این اثر شرکت نوری پیکجرز کتایون شهابی است. کسی که عضو هیئت داوران جشنواره بین المللی فیلم کن در سال 2016 بود و پخش کننده بسیاری از آثار سینمای به اصطلاح هنری ایران در جشنواره های اروپایی است. «عرق سرد»، «بدون تاریخ، بدون امضا»، «لاک قرمز» و «وارونگی» آخرین آثاری است که نوری پیکچرز اقدام به پخش آنها کرده است.

سابقه افغانستان در اسکار: 13 حضور، بدون نامزدی 

آرژانتین

کشوری که با موفقیت فیلم هایی مثل «راز چشم هایش» و «قصه های وحشی» در اسکار خارجی زبان شناخته می شود امسال اثری با نام «فرشته» را برای آکادمی فرستاده است. فیلمی در ژانر درام جنایی که اقتباسی از یک داستان واقعی است. ساخته همجنسبازانه لوییز اورتگا که امسال در بخش نوعی نگاه جشنواره بین المللی فیلم کن هم حاضر بود داستان واقعی یک قاتل زنجیزه ای به نام کارلوس روبلدو را روایت می کند که به خاطر ظاهر معصومانه اش از رسانه های لقب «فرشته مرگ» را گرفته است. کارلوس اکنون 46 سال است که در زندان های آرژانتین به سر می برد و از این حیث رکورد دار است. لورنزو فرو، چینو دارین، مرسدس موران و دنیل فانگو از مهم ترین بازیگران فیلم سینمایی «فرشته» هستند. تهیه کننده این اثر پدرو المادوار است.

سابقه آرژانتین در اسکار: 45 حضور، 2 جایزه از مجموع 7 نامزدی

استرالیا

زبان رسمی ساکنان این کشور قاره اقیانوسیه انگلیسی است و به همین جهت اگر می خواهند در بخش خارجی زبان اسکار شرکت داده شوند باید سراغ فیلم هایی بروند که کارگردانانشان با زبان های دیگر ساخته اند. شاید به همین جهت هم آنها فیلمی با نام Jirga را راهی اسکار کرده اند. این اثر در مورد سربازی استرالیایی است که در جنگ افغانستان حضور داشته و یک مرد غیر نظامی را کشته است. او به افغانستان بر می گردد تا به نوعی بتواند از خانواده حالا دیگر بی سرپرست این مرد عذرخواهی کند. کارگردان این اثر بنیامین گیلمور است که ساخته امسال خودش را با حضور بازیگرانی چون سم اسمیت و تعداد قابل توجهی بازیگر بومی ساخته است. زبان این فیلم پشتو و انگلیسی است.

سابقه استرالیا در اسکار: 12 حضور، 1 نامزدی

اتریش

«والس والدهایم» مستندی است که اتریش تصمیم گرفته به عنوان نماینده به اسکار نود و یکم ارسال کند. در این مستند خانم روث بکرمن کارگردان اثر سراغ اسناد منتشر نشده از اتریش در دوره نازی ها رفته و به بهانه بررسی زندگی کورت والدهایم رئیس جمهور سابق اتریش که روزگاری عضو ارتش آلمان نازی «ورماخت» بوده به این دوره از تاریخ کشورش نگاهی دوباره انداخته است. مستند مذکور نخستین بار در جشنواره بین المللی فیلم برلین پخش شد و به نظر می رسد یکی از آثار هیجان انگیز اسکار امسال باشد. اگرچه شاید شانس زیادی برای نامزدی یا بردن جایزه روی کاغذ نداشته باشد اما فرستادن یک مستند توسط اتریش آن هم با این موضوع جذاب خیلی از مخاطبان جهان را علاقه مند به دیدن آن می کند.

سابقه اتریش در اسکار: 42 حضور، 2 اسکار از مجموع 4 نامزدی

بلژیک

کشور بلژیک هر چند سال یک بار به همه نشان می دهد به جز شکلات، سینما هم دارد. هر چند امسال از آن سال ها نیست. فیلمی که این کشور برای اسکار 91 فرستاده «دختر» ساخته لوکاس دونت است. فیلمی در مورد یک دختر ترنس که در آکادمی رقص بلژیک باله کار می کند. اوضاع زندگی او وقتی از حالت عادی خودش خارج می شود که او تصمیم می گیرد یک عمل تغییر جنسیت انجام دهد. اولین ساخته لوکاس دونت امسال در بخش نوعی نگاه جشنواره بین المللی فیلم کن حاضر بود و توانست جایزه دوربین طلایی بهترین فیلم اول را هم به خودش اختصاص دهد. همین طور «دختر» نخل دگرباشی را هم که هر ساله به فیلم های با موضوع LGBT داده می شود را دریافت کرده است. ویکتور پولستر، نله هاردیمن و آریه ورتالتر بازیگران اصلی نماینده بلژیک هستند.

سابقه بلژیک در اسکار: 43 حضور، 7 نامزدی

بوسنی و هرزگوین

ما ایرانی ها آیدا بگیچ را بیشتر با فیلم «برف» می شناسیم. اثری که آن را در سال 2008 ساخت و محصول مشترک ایران، بوسنی، آلمان و فرانسه است. فیلمی که باعث شد بگیچ تا همین جشنواره فیلم فجر خودمان هم بیاید. هر چند بعد از آن مسیر بگیچ با «فرزندان سارایوو» و «پل های سارایوو» به کن رسید اما این فیلمساز مسلمان حالا جدیدترین فیلم خودش «هیچ وقت مرا ترک نکن» را با موضوع مشکلات منطقه ساخته و به اسکار فرستاده است. بگیچ در فیلم جدیدش این بار سراغ فرزندان سوریه رفته و داستان سه پسر بچه سوری یتیم را روایت می کند که به ترکیه پناهنده شده اند و اکنون در شهر باستانی شانلی اورفه به سر می برند. طبق خلاصه منتشر شده «هیچ وقت مرا ترک نکن» در طول این فیلم آنها معنی حقیقی رفاقت و دوستی را پیدا خواهند کرد. زبان این فیلم ترکی و عربی است. گفتنی است این اثر در جشنواره بین المللی فیلم دبی حضور داشته است.

سابقه بوسنی در اسکار: 18 حضور و 1 جایزه

چین

بعد از آمریکا بزرگ ترین بازار فیلم هالیوودی ها کشور چین است. جایی که بسیاری از تهیه کنندگان آمریکایی هر سال برای اکران بهتر فیلمشان فرش قرمز های اختصاصی ترتیب می دهند و ستاره های فیلم هایشان را به آنجا می برند تا بلکه روی فروش بیشتر تاثیر گذار باشند. برخی دیگر از لوکیشن های این کشور استفاده می کنند و با همین شیوه ها عموما صدرنشین فروش سالانه سینماهای این کشور هر سال یک اثر آمریکایی است. به تازگی اما سینمای چین شروع به تولید آثاری کرده که در کشور خودشان توانسته اند با نمونه های آمریکایی رقابت کنند و حتی در صدر جدول فروش جایگزین آنها شوند. آثاری مثل «شکار هیولا» که بیش از 300 میلیون دلار در گیشه فروخت. سرمایه گذاران چینی سراغ سرمایه گذاری در فیلم های هالیوودی رفته اند و حتی به فکر تاسیس استودیو هم افتاده اند. آنها اما در مسیر رفتن به سمت سینمای آمریکا، اسکار هم می خواهند. فیلم «مرد نامرئی» نماینده امسال چین در مراسم آکادمی علوم و هنرهای فیلمسازی آمریکا خواهد بود. اثری به کارگردانی جیانگ ون که در سطح آسیای شرقی هنرمندی شناخته شده است. کسی که بارها در جشنواره های هنگ کنگ و چین شایسته تقدیر شناخته شده. داستان فیلم جدید او در مورد یک شمشیرزن در دهه 30 چین است که به خانه بر می گردد تا پرده از معمای قتلی 5 ساله بردارد. ظاهرا این اثر قسمت پایانی تریلوژی گانگستر این کارگردان است. سه گانه ای که با «بگذار گلوله ها پرواز کنند» آغاز شد، با «با گلوله رفته» ادامه پیدا کرد و حالا به وسیله «مرد نامرئی» به پایان می رسد. در این فیلم چهره هایی مثل ادی پنگ، لیائو فن، ژو یون و خود جیانگ ون ایفای نقش می کنند.

سابقه چین در اسکار: 32 حضور، 2 نامزدی

جمهوری چک

جشنواره کارلووی واری، مهم ترین فستیوال فیلم اروپای شرقی است که هر ساله در کشور جمهوری چک برگزار می شود. امسال جایزه بهترین کارگردانی آن به فیلم «زمستان پرواز می کند» ساخته اولمو اومرزو رسید و حالا این اثر به عنوان نماینده جمهوری چک به اسکار رسیده است. این فیلم یک درام جاده ای در مورد دو پسر جوان است که از خانه فرار کرده اند و در راه با دختری به نام بارا همسفر می شوند. نوماس مرویک، یان فرانتیشک اوهر و الیشکا کرنکوا سه بازیگر اصلی این اثر هستند.

سابقه چک در اسکار: 25 حضور، 1 جایزه از مجموع 3 نامزدی

مصر

کشور فراعنه یکی از معدود کشورهای عرب زبانی است که بر خلاف عربستان، امارات، قطر و... سال هاست برای اسکار نماینده می فرستد. نماینده سال گذشته آنها «شیخ جکسون» بسیار پر حاشیه بود و خبرهای زیادی از آن را در رسانه های فارسی زبان هم خواندیم. آنها امسال اثری با عنوان «یوم الدین» را برای آکادمی ارسال کرده اند. فیلمی که به کارگردانی ابوبکر شوقی، یکی از فارغ التحصیلان دانشگاه نیویورک و دانشگاه آمریکایی های قاهره، ساخته شده و امسال جزو آثار راه یافته به بخش رقابتی جشنواره بین المللی فیلم کن بود که در نهایت موفق شد جایزه افتخاری فرانسوا شاله را از آن خودش کند. «یوم الدین» در مورد یک قبطی مبتلا به جذام و شاگرد یتیمش است که برای نخستین بار از محدوده بیماران بیرون می آیند و قصد دارند در سفری به اقصی نقاط مصر آنچه از خانواده شان باقی مانده را بیابند. گفتنی است این فیلم در جشنواره آسیا پاسیفیک نامزد بهترین موسیقی متن شده است.

سابقه مصر در اسکار: 33 حضور

فرانسه

یکی از باسابقه ترین کشورهای حاضر در بخش خارجی زبان اسکار، امسال «خاطرات جنگ» را به عنوان نماینده معرفی کرده است. اثری به کارگردانی امانوئل فینکیل که در خود فرانسه هم چندان به عنوان یک کارگردان درجه یک شناخته نمی شود. جالب است بدانید تنها افتخارات این فیلم نامزدی جایزه لنگر طلایی جشنواره حیفا رژیم صهیونیستی و نامزدی صدف طلایی جشنواره سن سباستین است. عجیب این که فرانسوی ها امسال 5 فیلم در بخش رقابتی جشنواره کن داشتند که طبیعتا نامزد نخل طلا هم شده بودند. از جمله فیلم «کتاب تصاویر» ژان لوک گودار که برنده نخل طلای ویژه شده بود. می توان این احتمال را جدی گرفت که مضمون «خاطرات جنگ» برای کشور فرانسه اهمیت داشته و برای ارسال نماینده به اسکار بدون نگاه به ویترین افتخارات همین موضوع را کافی دانسته. دقیقا مثل سالی که آنها اثر ضد سنت و خانواده «موستانگ» را راهی اسکار کردند. فیلمی به شدت ضعیف مضحک که فقط توانسته بود جامعه مسلمان سنتی ترکیه را مورد هدف قرار دهد. «خاطرات جنگ» که اقتباسی از خاطرات مارگارت دوراس در دوره اشغال فرانسه در جنگ جهانی دوم است، به ماجراهای او در زمانی می پردازد که همسرش را از دست داده و با یک نظامی دشمن رابطه دارد.

سابقه فرانسه در اسکار: 66 حضور، 9 جایزه از 37 نامزدی و 3 جایزه افتخاری

آلمان

فلورین هنکل فون دونراسمارک کارگردان 45 ساله آلمانی است. او بعد از ساخت تعداد قابل توجهی فیلم کوتاه در سال 2006 نخستین فیلم بلند خودش، «زندگی دیگران» را ساخت که توانست جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان دوره هفتاد و نهم اسکار را به خودش اختصاص دهد. رویای آمریکایی برای فون دونراسمارک اما اصلا دلنشین نبود؛ 4 سال بعد استودیوهای آمریکایی به او بودجه ای 100 میلیون دلاری دادند تا با حضور آنجلینا جولی و جانی دپ، فیلم «توریست» را کارگردانی کند. اثری که هم در گیشه نتوانست به اندازه ای که پیش بینی می شد موفق عمل کند و هم نظر منتقدان را جلب نکرد. نتیجه بازگشت فون دونراسمارک به کشور خودش بود تا بعد از 8 سال با «هیچ وقت نگاهت را ندزد» به سینما برگردد. اثری به زبان آلمانی و با حضور بازیگران آلمانی که در بخش رقابتی جشنواره بین المللی فیلم ونیز هم حاضر بود. آلمانی ها امیدوارند فلورین هنکل فون دونراسمارک بتواند با این اثر همان کاری را انجام دهد که در سال 2006 و با یلم اولش موفق به انجام آن شده بود. داستان فیلم جدید در دوره بعد از جنگ آلمان شرقی می گذرد. جایی که کرت بارنت یک دانشجوی هنر عاشق دختری به نام الی سیباند می شود. اما پدر دختر پروفسور کارل سیباند با این رابطه مخالف است. اوضاع وقتی تغییر می کند که نقش پروفسور سیباند در یک پروژه بیولوژیکی نازی ها روشن می شود.

سابقه آلمان (مجموع آلمان شرقی و غربی) در اسکار:  62 حضور، 3 جایزه از مجموع 19 نامزدی

مجارستان

لاسلو نمش کارگردان جوان مجار، سال 2014 با «پسر سائول» نام خودش را بر سر زبان ها انداخت. فیلمی در مورد کوره های آدم سوزی و هولوکاست در جنگ جهانی دوم که نه تنها توانست جایزه ویژه هیئت ژوری جشنواره بین المللی فیلم کن را ببرد، بلکه جایزه اسکار خارجی زبان را هم به کارگردان فیلم اولی خودش رساند. نمش دو سال بعد با فقط یک فیلم در کارنامه اش توانست عضو هیئت داوران جشنواره کن شود. دومین فیلم سینمایی او، «غروب» باز هم یک اثر تاریخی است که این بار ما را به بوداپست پیش از جنگ جهانی اول می برد. جایی که دختر جوانی با آرزوهای بزرگ به پایتخت مجارستان می رود تا کسب و کار خانوادگیش را سر و سامان بخشد. این فیلم در هفتاد و پنجمین دوره جشنواره بین المللی فیلم ونیز حاضر بود و توانست در نهایت جایزه FIPRESCI را به خودش اختصاص دهد. با توجه به علاقه اعضای آکادمی به فیلم های با موضوع جنگ جهانی و حواشی آن، اصلا بعید نیست که این اثر حداقل در لیست اولیه نامزدها قرار گیرد. هر چند الان برای پیش بینی نامزدها خیلی زود است. خصوصا این که امسال فیلم از پیش برنده ای نداریم.

سابقه مجارستان در اسکار: 54 حضور، 2 جایزه از مجموع 10 نامزدی 

ایسلند

کشور کوچک اروپا امسال می تواند در سینما کاری را انجام دهد که پیشتر تشویق های معروفشان در استادیوم های بورو و جام جهانی کرده بود: انداختن نام سرزمین آتش و یخ بر سر زبان ها. نماینده ایسلند در اسکار «زن در جنگ» نام دارد که توسط بندیکت ارلینگسون ساخته شده است. این فیلم اولین بار در چارچوب هفته منتقدان جشنواره بین المللی فیلم کن روی پرده رفت و به حیفا، هامبورگ و والادولید هم رسید. «زن در جنگ» در مورد هالا زنی در دهه پنجم زندگی است که دار و ندارش را بر سر شکایت از یک شرکت صنایع آلومینومی محلی به خطر می اندازد. او می خواهد از تپه های ایسلند محافظت کند تا طبیعت آن توسط این شرکت از بین نرود. نکته مهم در مورد ساخته ارلینگسون این است که اثر او امتیاز 81 را از متااسکور گرفته و منتقدان هم عموما نظرات مثبتی در موردش داشته اند. هر چند ویترین افتخارات پرو پیمانی ندارد اما می تواند نامزدهای اصلی اسکار خارجی زبان امسال را به چالش بکشد.

سابقه ایسلند در اسکار: 40 حضور، 1 نامزدی

هند

یکی از عجیب ترین مسائل در مورد اسکار خارجی زبان این است که کشوری مثل هند با پتانسیل سینمای بالیوود خود اصلا نتوانسته در این بخش موفق شود. در طول تمام این سال ها از مجموع فیلم هایی که هنرمندان شبه قاره برای آکادمی ارسال کرده اند، فقط سه نامزدی برای آنها به ارمغان آمده است. اولین بار هندی ها در سال 1957 در بخش اسکار خارجی زبان شرکت کردند. فیلم «مادر هند» به کارگردانی محبوب خان در آن دوره به جمع نامزدها راه پیدا کرد اما اسکار را به «شب های کابیریا»ی فدریکو فلینی باخت. برای نامزدی دوم هنرمند هندوستان باید حدود 3 دهه صبر می کردند تا در سال 1988 «سلام بمبئی» میرا نایر نامزد دوره شصت و یکم اسکار شود. اما آن سال هم دست هندی ها از مجسمه طلایی خالی ماند و جایزه ویترین دانمارکی ها را پر کرد. سال 2001 آخرین باری است که بالیوودی ها توانسته اند نامزد مهم ترین جایزه هالیوود شوند. در آن سال فیلم معروف «باج» ساخته آشوتوش گواریکر رقیب فیلم هایی چون «املی» ژان پیر ژونه و «سرزمین هیچ کس» دنیس تانوویچ شد. جایزه هم در نهایت به بوسنی و هرزگوین و فیلمساز شناخته شده اش دنیس تانوویچ رسید. امسال هندی ها «راک استارهای روستا» ساخته ریما داس را به اسکار فرستاده اند. اثری با داستانی کودکانه در مورد دختر بچه ای که با وجود و فقر و نداری در آرزوی ستاره موسیقی راک شدن است. این فیلم که در مهم ترین جشنواره های ملی هند جایزه برده است سال گذشته در جشنواره های مهمی مثل قاهره، تورنتو و کن هم حاضر بوده. اثری که شاید بتواند چهارمین بار هندوستان را نامزد جایزه اسکار کند.

سابقه هند در اسکار: 51 حضور، 3 نامزدی

ایران

در شرایطی که امسال سینمای ایران از نظر قانونی و عرفی نمی توانست فیلم جدید اصغر فرهادی، «همه می دانند» را راهی اسکار کند، «بدون تاریخ بدون امضا»ی وحید جلیلوند به آکادمی علوم و هنرهای فیلمسازی آمریکا معرفی شد. اثری که سال گذشته هم اگر دیر روی پرده نمی رفت می توانست در اسکار شرکت کند و جایگزین «نفس» نرگس آبیار شود. صحبت ها و حواشی زیادی در مورد محتوای سیاه نمای فیلم جدید جلیلوند به وجود آمد که باعث شد بسیاری از منتقدان و صاحب نظران به این انتخاب خرده بگیرند. هر چند به نظر می رسد رویکرد هیئت انتخاب نه محتوا، که شانس بیشترجایزه گرفتن اثر بوده است. در شرایطی که امسال تقریبا هیچ فیلمی از سینمای ما به صورت منطقی شانسی برای بردن جایزه اسکار ندارد، فیلمی برای پخش در آمریکا از سوی ایران انتخاب شده که سابقه حضور بین المللی پر رنگ تری به نسبت آثار هم تراز خودش دارد. این فیلم جوایز کارگردانی و بازیگری یکی از بخش های جنبی جشنواره ونیز را برد و در جشنواره های شیکاگو، تسالونیکی و جوایز فیلم آسیا پاسیفیک هم مورد تقدیر قرار گرفت. حقیقت این است که اگر امسال اتفاقی سیاسی در سطح بین المللی رخ ندهد یا هاروی وینشتاینی پیدا نشود که از نماینده ایران حمایت کند به صورت عادی به نظر می رسد هیچ شانسی برای اسکار نداشته باشیم و در این شرایط هیئت انتخاب به جای آن که فیلمی را انتخاب کنند که حرف جهانی کشور را بازگو کند تا در اکران های آمریکای شمالی و اروپا در این اوج هجمه رسانه های غربی علیه کشورمان، صدای ما را به مردم جهان برساند فیلمی را انتخاب کرده که چند جایزه درجه دو دارد و ترانه پایانی اش با این فرازها احتمالا زیرنویس انگلیسی می شود: «این زندگیمونه... یه سفره خالی کف خونه.... این زندگیمونه... با ما کسی جز ما نمی مونه.... هر روزمون اینه... آینه مون حتی ما رو نمی بینه... هر روزمون اینه... تشویش و بغض و حسرت و کینه» ترانه ای که در اوج خودش می گوید: «روزا هلاک نون... شب نون زدن تو خون... بیرون و تو زندون... این زندگیمونه... چاقوی تو مشتم... جا مونده تو پشتم... من بچه مو کشتم... هر شب تو این خونه»

سابقه ایران در اسکار: 24 حضور، 2 جایزه از مجموع 3 نامزدی

رژیم صهیونیستی

آنها اگرچه تاکنون 10 بار نامزد جایزه اسکار شده اند اما هیچ وقت آن را نبرده اند. اشغالگران قدس هر سال برنده جایزه بهترین فیلم جوایز اوفیر که به اسکار اسرائیلی معروف است را برای شرکت در بخش خارجی زبان مراسم سالانه آکادمی معرفی می کنند و امسال هم طبق همین قاعده فیلم «کیک پز» را راهی اسکار کرده اند. این قانون باعث شده تا فیلمسازان مشهور رژیم صهیونیستی بدانند اگر می خواهند به اسکار بروند باید بالاتر از جوایز کن و برلین و ونیز، جایزه اوفیر خودشان را ببرند. «کیک پز» نماینده امسال رژیم صهیونیستی فیلمی همجنس بازانه به کارگردانی اوفیر رائل گرازیر است که داستان توماس، یک قناد آلمانی را روایت می کند که درگیر رابطه ای غیر اخلاقی با تاجری اسرائیلی می شود. وقتی خبر می رسد این تاجر در سرزمین های اشغالی طی یک تصادف مرده است، توماس به آنجا سفر می کند و بدون بیان ماجرا، درگیر رابطه ای جدید با همسر تاجر مرده می شود. کنایه آمیز این که فیلم مذکور جایزه کلیسای جهانی جشنواره کارلووی واری را برده است.

سابقه حضور در اسکار: 51 حضور، 10 نامزدی

ایتالیا

رکورددار بردن جایزه اسکار خارجی زبان امسال با «مرد سگی» به مراسم آکادمی آمده. فیلمی از متیو گارونه که نامش ما را یاد فیلم های ابرقهرمانی می اندازد اما هیچ نشانی از آثار مارول و دی سی در خود ندارد. این فیلم در مورد یک آرایشگر سگ است که درگیر ماجرایی جنایی می شود. فیلم تازه گارونه در جشنواره کن نامزد نخل طلا بود، جایزه بهترین بازیگر و جایزه نمادین نخل سگی جشنواره را هم برد. «مرد سگی» در جشنواره فیلم تورنتو و اورشلیم هم حاضر بوده است. مارجلو فونت که جایزه بازیگری کن را برد نقش اصلی این فیلم را بر عهده دارد و آلیدا بالداری کالابریا، نونزیا شیانو و آدامو دیونیسی او را در این راه همراهی کرده اند.

سابقه ایتالیا در اسکار: 65 حضور، 11 جایزه از مجموع 28 نامزدی و 3 جایزه افتخاری

این گزارش ادامه دارد...

انتهای پیام/