همه‌چیز درباره صلح با طالبان در گفت‌وگوی اختصاصی تسنیم با رئیس شورای عالی صلح افغانستان+فیلم
رئیس شورای عالی صلح افغانستان با تأکید به مذاکرات بین‌الافغانی و همکاری کشورهای منطقه در روند صلح این کشور اظهارداشت: در حالی که صلح آرزوی تمام طرف‌های درگیر است اما هیچ کشوری با استفاده از زور توانایی کشاندن طالبان به مذاکره را ندارد.
«محمد کریم خلیلی» رئیس شورای عالی صلح افغانستان که به تهران سفر کرده است با خبرگزاری تسنیم درباره روند صلح افغانستان، حضور نیروهای خارجی، مسائل مربوط به داعش و طالبان گفت‌وگو کرد.
وی اظهارداشت که همه طرف‌های درگیر در افغانستان آرزوی صلح را دارند بنابراین مذاکرات بین افغانها از مهمترین راههای پایان جنگ و دست یافتن به صلح پایدار در این کشور است.
خلیلی تصریح کرد که هیچ کشوری با استفاده از زور توانایی کشاندن طالبان به میز مذاکره را ندارد زیرا صاحبان اصلی روند صلح و این سرزمین تنها افغانها هستند و البته که طالبان نیز سرانجام باید با دولت افغانستان به توافق برسد.
رئیس شورای عالی صلح افغانستان درباره حضور نیروهای خارجی در افغانستان و تأثیر آن در روند صلح این کشور معتقد است که حضور طالبان در مذاکرات بین‌الافغانی و به نتیجه رسیدن روند صلح در افغانستان به خروج نیروهای خارجی نیز کمک خواهد کرد.
در ادامه مشروح گفت‌وگوی خبرنگار خبرگزاری تسنیم را با رئیس شورای عالی صلح افغانستان می‌خوانید:
باتوجه به شرایطی که در روند صلح افغانستان حاکم است، برخی گمانه‌زنی‌ها وجود دارد که برای رایزنی درباره این مسائل به ایران سفر کرده‌اید. هدف اصلی از حضور در تهران را توضیح دهید.
بحث صلح در افغانستان جدی‌تر شده و تلاش‌ها برای تقویت این روند و پایان جنگ نیز افزایش یافته است. اگرچه که صلح در این کشور ابعاد داخلی و خارجی دارد اما طبعاً در این روند عزم و اراده ملت افغانستان خیلی مهم است و اکنون نیز به اجماع ملی در این زمینه دست یافتیم. اما باید برای تأمین صلح تمام زوایا و بخش‌ها در نظر گرفته شود و این روند تقویت شود.
یکی از موارد رایزنی و مشاوره با کشورهای تأثیرگذار در روند صلح افغانستان به‌ویژه جمهوری اسلامی ایران است که همسایه خوب و همکار افغانستان محسوب می‌شود.
حدود دو ماه قبل دعوتنامه‌ای از سوی جناب دکتر ظریف در این باره ارسال شد که شورای عالی صلح از آن استقبال کرد.
تاکنون موضع شفاف دولت افغانستان در نشست صلح مسکو بیان نشده است، آیا نمایندگان رسمی دولت یا طالبان در آن حضور می‌یابند؟
یادآور می‌شوم که شورای عالی صلح افغانستان از هر حرکتی برای تقویت صلح این کشور با محوریت و مالکیت افغانها استقبال می‌کند و بسیار واضح می‌گویم که موضع دولت نیز همین است.
بنابراین در نشست صلح مسکو نیز همین دید را داریم، و از این نشست هم با چنین ملاحظه‌ای استقبال می‌کنیم، هیئتی از شورای عالی صلح در این مذاکرات حضور خواهد یافت.
نمایندگانی از هیئت دولت چطور، آیا خواهند رفت؟
به‌احتمال بسیار در بحث‌هایی که بین دو دولت شده است، شاید به همین توافق رسیده باشند.
گمانه‌زنی‌هایی از حضور نمایندگان طالبان نیز در مسکو وجود دارد، آیا مذاکرات یا دیدار مستقیم بین نماینده دولت و طالبان انجام خواهد شد؟
اگر این نشست صلح برگزار شود، دیداری بین شورای عالی صلح و طالبان صورت خواهد گرفت اما این‌که مذاکرات خصوصی داشته باشند یا خیر، این بحث دیگری است که در آینده مشخص می‌شود.
طالبان بارها به عدم‌مذاکره با دولت افغانستان و به گفت‌وگو با آمریکا تأکید کرده است در حالی که مقامات کابل مذاکرات بین‌الافغانی را راه‌حل مشکلات می‌دانند، آیا بهتر نیست که برای رسیدن به روند مطلوب صلح، آمریکا از این روند حذف شود؟
آمریکا اکنون در افغانستان حضور دارد. مسائلی نیز بین طالبان و این کشور وجود دارد، به همین دلیل طالبان به مذاکره با مقامات آمریکایی تأکید می‌کند.
به هر حال، طبیعی است که چه مذاکره با آمریکا و یا کشور دیگری باشد، سرانجام طالبان ناگزیر است با دولت افغانستان و شورای عالی صلح نشست برگزار کند.
بارها گفته‌ایم و بار دیگر تکرار می‌کنیم که صاحبان اصلی این سرزمین و این روند افغانها هستند و از طرف شورای عالی صلح نیز اعلام کردیم که آماده مذاکره بین‌الافغانی هستیم و این تنها راه‌حل مشکلات است.
کشورهای خارجی و همکاران منطقه‌ای افغانستان می‌توانند به روند صلح کمک کنند اما بار دیگر می‌گوییم که صلح اصلی زمانی به‌وقوع خواهد پیوست که خود افغانها با یکدیگر مذاکره کنند.
دولت و طالبان، هر دو افغان هستند بنابراین بهترین راه این است که از طریق مذاکره با یکدیگر مشکلات را حل کنند.
آیا سیگنالی از طرف طالبان آمده است که تمایل داشته باشند در ابتدا با شورای عالی صلح مذاکره کنند؟
شورای عالی صلح و طالبان تماسهای مکتوب، ویدئویی یا از طرف افرادی با یکدیگر داشته‌اند. همچنین در دو طرف علاقه‌مندی جدی برای صلح وجود دارد تا روزی از طریق مذاکره رو در رو مشکلات با شیوه افغانستانی حل شود.
طالبان یکی از شروط اصلی این گروه را برای حضور پای میز مذاکره خروج آمریکا از افغانستان اعلام کرده است، بنابراین اگر دولت افغانستان به‌دنبال برقراری صلح است چرا شرایطی را برای خروج آمریکا فراهم نمی‌کند تا به شرایط صلح برسند؟
خروج نیروهای آمریکایی یا حتی برقراری صلح، ارتباط مستقیمی با پایان یافتن جنگ در افغانستان دارد، اگر ناامنی و تهدید نباشد به‌طور یقین خارجی‌ها هم لزومی به حضور در افغانستان نمی‌بینند.
این موضوع به طالبان هم مربوط است، اگر ما با یکدیگر مذاکره کنیم و زمینه جنگ را از بین ببریم در نتیجه زمینه حضور خارجی‌ها هم از بین خواهد رفت و این راه تنها از طریق مذاکرات مستقیم دولت و طالبان امکان‌پذیر است.
به‌نظر شما کدام کشورها و قدرتهای منطقه‌ای توانایی کشاندن طالبان به میز مذاکرات صلح را دارند؟
هر کشور منطقه‌ای که با طالبان در تماس باشد، ما توقع داریم از آن برای تشویق این گروه به برگزاری مذاکرات بین‌الافغانی استفاده کند زیرا این راه‌حل است.
البته با توجه به شناختی که داریم، هیچ کشوری با استفاده از زور توانایی کشاندن طالبان به میز مذاکره را ندارد بنابراین بهترین راه کشورهای همسایه و آنهایی که بر طالبان نفود دارند، تشویق این گروه برای مذاکره بین افغانها است.
آیا طالبان در حکومت آینده افغانستان در نتیجه این مذاکرات صلح حضور خواهد داشت؟
اگر مذاکرات اصولی به‌پیش برود، طالبان وارد این روند خواهد شد اما در چه‌موقع و در چه‌زمانی این بحث دیگری است.
این یک واقعیت است که هر گفت‌وگویی بین افغانها، چه طالبان و چه دولت انجام شود با همین هدف است و سرانجام نتیجه نیز باید همین باشد.
مذاکرات صلح با حکمتیار، حضور در کابل و فعالیت سیاسی وی را در برهه کنونی چگونه ارزیابی می‌کنید؟
پیوستن حکمتیار رهبر حزب اسلامی به روند صلح را گام مثبتی می‌دانیم، در عین حال با این‌که تأثیری در جنگ نداشته است اما نفس دست کشیدن از مخالفت مسلحانه و حضور در تلاش‌های سیاسی موفقیتی برای افغانها، دولت و شورای عالی صلح است.
آمدن خلیلزاد برای پیشبرد روند صلح افغانستان چگونه تحلیل می‌شود، آیا تحرکات اخیر مانند آزادی «ملابرادر» نیز حاصل تلاش‌های این نماینده آمریکا برای پیشبرد صلح است؟
خلیلزاد به‌عنوان نماینده ایالات متحده در روند صلح افغانستان، طبعاً با شناختی که از افغانستان و منطقه دارد، انتخاب شده است و این مربوط به دولت آمریکا است. اما بر این باور هستیم که وی در آزادی ملابرادر نقش مثبتی داشته و این‌که توانایی انجام چه‌کاری را دارد نیز در آینده مشخص خواهد شد.
گفته می‌شود که داعش در افغانستان تحت حمایت نیروهای خارجی حضور دارد و دولت افغانستان نیز در مبارزه با این گروه سهل‌انگاری می‌کند. از طرف دیگر نیز درگیری‌هایی بین داعش و طالبان ادامه دارد، تأثیر این وضعیت بر روند صلح افغانستان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بحث صلح افغانستان سوای از داعش است، هرگز این گروه تروریستی شامل چنین مباحثی از طرف دولت و شورای عالی صلح نمی‌شوند زیرا داعش پدیده خارجی و کاملاً غیرقابل سازش است.
گروه تروریستی داعش برای افغانستان قابل تحمل نیست و ما آن را پدیده خطرناک برای جهان اسلام می‌دانیم. از روزی که داعش در سوریه و عراق با فعالیت تروریستی اعلام موجودیت کرد نیز ما همین مواضع را داشتیم و اکنون نیز داریم. مردم افغانستان نیز دید بسیار منفی درباره داعش دارند و این گروه تروریستی نیز ریشه و یا پایگاهی در افغانستان ندارد.
با این حال، اگر جنگ با طالبان پایان یابد و آنها وارد روند صلح شوند، حل مسئله داعش با همه حمایت‌های خارجی کار بسیار آسانی است، به‌سادگی نفوذ داعش قطع خواهد شد.
به‌عنوان آخرین سؤال، چقدر به نتیجه‌بخشی مذاکرات صلح با وجود حضور نیروهای خارجی خوشبین هستید؟
مردم افغانستان صلح را یک نیاز جدی و ضروری می‌دانند و بر اساس نشست‌ها و رایزنی‌های بسیار، همه بزرگان از اقصی نقاط این کشور درباره به‌وجود آمدن صلح اجماع نظر دارند.
بنابراین چهار دهه جنگ باید پایان یابد و باور داریم که به این آرزوی مردم افغانستان دست خواهیم یافت و البته مطلع هستیم که آن‌طرف (طالبان) نیز آرزوی پایان جنگ و برقراری صلح را دارد.
پیام‌هایی را که از رهبری طالبان نیز دریافت کرده‌ایم نشان از آرزوی برقراری صلح در افغانستان دارد اما افغانها باید در مذاکرات بین خودشان مشکلات را حل کنند به صلح دست یابند و چنین آرزویی جامه عمل خواهد پوشید.
انتهای پیام/.*