صادق موسوی: مدیرانی می‌توانند رابط بین حاکمیت و هنرمند باشند، که زبان هر دوطرف را بفهمند
انجمن سینمای جوانان ایران از مهمترین متولیان امر فیلم کوتاه در کشور است، همچنین دوره جدید آموزشی آن به‌زودی شروع خواهد شد و جشنواره‌اش هم آغاز شده است، پیرو بررسی فعالیت‌های سالهای اخیر جشنواره و این دو مورد گفت‌وگویی داشتیم با مدیرعامل این انجمن.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، چندی پیش گفت‌وگویی داشتیم با «سیدصادق موسوی» رئیس انجمن سینمای جوانان ایران که بخش نخست آن تحت عنوان «بررسی جریان فیلم کوتاه کشور» منتشر شد. شماره پیش رو بخش دوم این گفت‌وگو است که با وی درباره فعالیت‌های سالهای أخیر انجمن و تغییرات دوره آموزشی جدید آن و همچنین جشنواره صحبت کرده‌ایم؛ که در ادامه می‌خوانید.
*ابتدا اشاره کنید به تفاوت انجمن سینمای جوان با دیگر موسسات و مراکز آموزشی فیلمسازی. چه تفاوت‌های آموزشی و چه سیاستی و مدیریتی
ابتدا باید یک قیاس تاریخی انجام دهم و بگویم اگر بپذیریم مهمترین نهاد فرهنگی که حکومت پهلوی ایجاد کرد کانون پرورش فکری کودک و نوجوانان بوده به ضرس قاطع می توانیم بگوییم مهمترین نهاد فرهنگی بعد از انقلاب، که درخت پرثمری است انجمن سینمای جوانان ایران است؛ واقعا به خالقان و مبدعانشان باید دورد فرستاد. البته حوزه هنری و سازمان تبلیغات هستند که اصلا وظیفه‌شان چیز دیگری است و از مورد بحثم جداست. سال 55 انجمن ثبت می شود و راه اندازی می‌شود ولی واقعیتش این است که قبل انقلاب انجمن سینمای جوان با تعریف و کارکرد امروزش وجود نداشت؛ آن دوران یک سینمای آزاد داشتیم و یک کانون سینماگران آماتور ایران. درست است که ایده و ثبت انجمن برای قبل انقلاب است ولی واقعیت این است راه اندازیش برای سال 63-64 است.
به‌دور از هرگونه اغراق و تعصب می‌گویم؛ از نظر وسعت و کثرت ما نمی توانیم مشابه انجمن سینمای جوانان ایران را در جهان پیدا کنیم. در جهان هیچ کشوری نداریم که 70 مدرسه سینمایی همزمان توسط دولت مدیریت شوند، که انشالله این عدد تا آخر سال به 100 شعبه و نمایندگی می‌رسد.
البته به خاطر این که مشکلات بودجه‌ای داریم نوع بخشی از تفاهم‌نامه‌هایمان این است که هم ساختمان هم تجهیزات و هم پرسنل را باید ارشاد تامین کند؛ ما سیاستگذاری می‌کنیم، الگوی آموزشی می‌دهیم، ورک‌شاپ و دوره های تخصصی را نظارت می‌کنیم، گواهی‌های آموزشی را صادر می کنیم. ما در سالهای گذشته چیزی بالای صد هزار نفر فارغ التحصیل داشتیم، فقط در یک شهر مرزی مثل مهاباد رفتم دو هزار و 500 نفر فارغ التحصیل داشتند. خلاصه آنکه از عمر انجمن حدود 4 دهه می‌گذرد، کل عکاسی معاصر ما را در دهه 60 و 70 کاملا انجمن به عهده داشته، یعنی بار عکاسی معاصرمان در آن دو دهه کاملا به عهده انجمن بوده است. بسیار عکاسانی در جنگ داشتیم که فارغ التحصیل انجمن بوده‌اند.
نباید فیلمسازان را به انجمنی و غیرانجمنی تقسیم کرد
هدف اصلی شکل‌گیری انجمن هم مبنی بر کادرسازی برای سینمای آینده ایران بوده و هست، اینکه نکند یک استعدادی در گوشه‌ای از کشور به خاطر محرومیت یا هرچیز دیگر استعدادش شکفته و شناخته نشود و از بین برود. فرض ما در انجمن این است که باید چتری برای تمام خانواده فیلم کوتاه کشور باشیم، نه فقط فیلم کوتاه‌های تولیدِ انجمن. چون بنظرم اگر یک فیلمی بدون حمایت انجمن تولید شد، در اولویت است. پول دولت را نگرفته یارانه استفاده نکرده و با هزینه شخصی‌اش فیلم ساخته است. اتفاقا باید بیشتر امتیاز بدهیم به آنها. حتی روابط عمومی انجمن در انعکاس خبرهای بین المللی فیلم کوتاه و فعالیت های غیر انجمن خیلی کار نمی‌کرد؛ تمرکزش بیشتر روی اخبار تولیدات خود انجمن بود.
از دوستان خواستم این تمرکز برداشته شود و اگر ما پشتیبانی خبری و اطلاع رسانی می کنیم از همه فیلم کوتاه کشور بکنیم چون در حال حاضر جایی غیر از سینمای جوان برای حمایت از فیلم کوتاه نیست پس نباید این مرز انجمن یا غیرانجمنی را تقویت کنیم.
در انتخاب‌های اعضای هیئت داوران جشنواره‌های‌مان همیشه اسم‌ها تکراری بود، چون فقط می‌خواستند از اعضای انجمن استفاده کنند ولی ما همه تلاشمان فرار از این تنگ نظری است یا روزهایی بود که خانه سینما علیه دولت و وزارت ارشاد و سازمان سینمایی و انجمن سینمای جوان بیانیه و اطلاعیه می دادند و کلی سروصدا وجود داشت؛ به این نقطه رسیدیم چرا اطلاعیه و بیانیه؟! حرفی دارید اول بحث کارشناسی بکنیم یا مجاب می شویم یا مجاب می شوید.
گفتم بنده حرف حساب هر کسی بزند گوش می دهم، لذا جلسات مکرر گذاشتیم هیئت مدیره جدید هم که رای آوردند دوباره در خدمتشان بودیم و بایکدیگر همکاری می‌کنیم. هر طیفی هیئت مدیره شود احترام می گذاریم، مثل همه اصناف اختلاف نظرهای درون گروهی در جامعه فیلم کوتاه هست، ولی ما خودمان را درگیر این فضاها نمی کنیم. هیچ جریانی در آن فضاها را نه حمایت و نه تخریب می کنیم، هرکسی در جامعه فیلم کوتاه رأی آورد و منتخب شد حداکثر تعامل را با ایشان می‌کنیم، سرویس می‌دهیم و امیدواریم این روابط سازنده و عاطفی که حاکم است، در نهایت فاصله بین هنرمند و حاکمیت را کمتر کند.
از دیگر ویژگی‌های انجمن باید اشاره کنم به مبحث زمان در آن؛ آموزشگاه‌های خصوصی و تمام دانشکده‌های فیلم سازی یک جوان باید 4 سال درس بخواند در سینما لیسانس بگیرد آخرش بفهمد اصلا این کاره هست یا نیست؟ شاید اصلا اشتباه آمده باشد و عمر و استعدادش را تلف می کند. ولی همین فرد در یک دوره انجمن ظرف هفت هشت ماه می فهمد که باید در این راه بماند یا نماند؟ شاید مهندس یا تاجر خوبی شود. ضمن این که دوره‌هایمان کاملا عملیاتی است، کاملا به شکل کارگاهی پیش می رود و علاوه بر آن تنها آموزشگاه سینمایی کشور هستیم که مبتنی بر تولید فیلم کوتاه درس می دهیم، همه کلاس های ما پایان دوره باید فیلم کوتاه بسازید. همچنین بحث هزینه و شهریه های آن که بسیار پایین‌تر از موسسه های هم‌شکل خودش است.
*سال گذشته انجمن چندنفر فارغ‌التحصیل داشته است؟
3800 نفر
*از کشف استعداد صحبت می‌کنید، می‌خواهم بپرسم این کشف استعداد کجا و چگونه انجام می‌شود؟
کشف استعدادمان در دفاتر انجمن نیست بلکه در جشنواره‌های منطقه‌ای است. هرکسی در هرجایی که علاقه داشت و توانست با هرتجهیزاتی که دارد فیلم بسازد و برای جشنواره منطقه‌ای بفرستد، انجمن احساس کند فرد مستعدی است از او حمایت خواهد کرد.
* آیا برای دوره امسال شهریه‌ها افزایشی داشته و اینکه چرا شهریه‌ها در تهران و شهرستان‌ها متفاوت است؟
بله در تهران از 1میلیون 700 به 2میلیون 500 تبدیل شده است و در شهرهای محروم همین دوره‌ها با 450هزارتومان برگزار می‌شود؛ یعنی کاملا با سوبسید دولتی است. ممکن است استادهایی که در تهران هستند آنجاها نباشند، این واقعیت است. ولی همان حق التدریسی که به مدرّسان تهران می‌دهیم، به آن بزرگواران هم پرداخت می‌کنیم. چون آموزش فیلم سازی برای ما ماموریت است، قرار نیست بوسیله آن کسب درآمد کنیم. بله در تهران و شهرستان‌ها شهریه متفاوت است چراکه به نظرمان توانایی مالی مردم شهرستان هم نسبت به تهران متفاوت است؛ بخش زیادی از جامعه 12 میلیونی پایتخت نشین توانایی این پرداخت را دارند.
*ضمن آنکه مخالفم با قسمتی که بیان کردید بخش زیادی از مردم پایتخت توانایی پرداخت این مبلغ را دارند؛ اما سوالم اینجاست: چرا شاهد این افزایش حدودا 50 درصدی شهریه‌ها شدیم؟
چون تجهیزات گرانتر شده است و همه‌جا همه‌چیز افزایش قیمت داشته است، طبیعتا انجمن هم هزینه‌هایش افزایش پیدا کرده است.ضمن آنکه همین الان شهریه ما یک چهارم بخش خصوصی است، دوره‌های کامل فیلم سازی الان در جاهای دیگر حدودا ده میلیون است. قول هم می‌دهم با این انضباط کاری و وسواسی که ما در انجمن داریم نیستند.
*روی شهرستان‌ها خیلی تاکید می‌کنید ولی می‌بینیم دفتر تهران «دفتر ویژه» نام گرفته است، همچنین تجهیزات و امکاناتی که در تهران است خیلی متفاوت است با شهرستان‌ها، از طرف دیگر حمایت‌ها و آثاری که در تهران تولید می شود دارای مقیاس بیشتری از شهرستان‌ها است. پس اجازه بدهید نپذیرم که می‌گویید ما به صورت یک چشم به همه نگاه می کنیم.
دفاتر ما به صورت «A-B-C» دسته‌بندی می‌شود، همانطور که شهریه‌هایش متفاوت است طبیعی است شرایطش هم متفاوت است. ماگاهی اوقات در شهرهای کوچک اصلاً مدرّس نداریم، بحث فقط تجهیزات و امکانات نیست. اما حرف این است که در همان شهرستان‌ها هم ما تمام تلاشمان را می‌کنیم با توجه به شرایط و امکانات موجود بهترین خدمات را ارائه دهیم. بله آثار بیشتری در تهران تولید و حمایت می‌شود، بخاطر آنکه تعداد فیلمساز بیشتری در تهران حضور دارد و اصلا بخش زیادی از ایشان بچه‌های شهرستان هستند که به تهران مهاجرت کرده‌اند. یعنی در واقع این حمایت‌ها بازهم شامل حمایت از بچه‌های شهرستان می‌شود.
*چرا دفتر تهران را «دفتر ویژه» می‌دانند؟ انجمن می‌خواهد تمرکز گرایی کند یا تمرکز زدایی؟
به این معنا که برای ما پایلوت (محل طرح‌های آزمایشی) است، مثلا یک سال می‌خواهیم تحولات آموزشی در انجمن ایجاد کنیم، اول در تهران تست می‌کنیم، اگرجواب داد و مثبت بود این الگو را در کشوراجرا می‌کنیم، اگر نه منصرف می‌شویم.در واقع نمی‌خواهیم یک‌دفعه در کل سیستم و نظام آموزشی کشور تغییر و تحول ایجاد کنیم.
*الان عده زیادی متولی فیلم کوتاه را انجمن سینمای جوان می‌دانند، با توجه به اینکه می‌دانم انجمن اختیارات قانونی ندارد، ولی در حد توانش چه قدر برای ریل‌گذاری مسیر آینده فیلم‌کوتاه کشور تلاش می‌کند؟ و برای شریان سینمای کوتاه کشور کنترل و نظارت خرج دهد؟
ما برای این مسیری که شما می‌گویید نهایتا در حوزه «حمایت» قرار می گیریم، حوزه نظارت مربوط به وزارت ارشاد است، سازمان سینمایی و مشخصا معاونت نظارت و ارزشیابی است. حمایت‌ها دست ماست که بودجه داریم و آنها بودجه ندارند و نظارت باآنهاست. اما کاری که می توانیم بکنیم این است که نظارت‌مان را تبدیل کنیم به نظارت درونی، به این معنا که چون اندکی پول داریم هم می توانیم سیاست‌گذار باشیم و هم حمایت‌گر باشیم. ولی به‌حدی نسبت عرضه و تقاضا عجیب و غریب است که کار را برایمان سخت کرده، ما در سال گذشته 126 فیلم کوتاه حرفه ای تولید کردیم و نزدیک 680 نیمه حرفه ای و تعداد زیادی هنرجو داشتیم. این 126 فیلم کل تولیدات انجمن در سالهای گذشته بوده است؛ ولی می‌دانید وضعیت فیلم کوتاه کشور با اینها حل نمی‌شود، خیلی زیادتر از این حرف‌ها است.
یکی از مهمترین کارهایمان ظرف این دو سال اخیر این است که سعی کردیم یک چتر جامعی داشته باشیم و خیلی فضای انحصاری را ایجاد نکنیم که بچه‌ها دور شوند، جامعه فیلم کوتاه را به خودمان نزدیک کردیم، یعنی حداقل اگر پول نداشتیم که با پول بتوانیم با اینها ارتباطمان را حفظ کنیم به لحاظ عاطفی سعی کردیم کاری کنیم خودشان را از دولت، وزارت ارشاد جدا نبینند. جلسه مشترک با یکدیگر میگذاریم، دیدار و ملاقات می کنیم؛ اصناف بسیاری دور از دولت هستند ولی ما مثلا این صنف فیلم کوتاه که در خانه سینما عضو هستند و 330 نفر عضو دارند؛ تلاشمان بر این است که به اینها خدمت رسانی کنیم، احترام بگذاریم و احساس دوری از حاکمیت نکنند؛ احساس کنند که مثلا آن کسی که کارگذار این موضوع در وزارت ارشاد است، زبان‌شان را می‌فهمد و برایشان احترام قائل است
به نظرم این گسستی که بین حاکمیت و نخبگان در هر عرصه‌ای رخ می‌دهد، فقط یک دسته از آدم‌ها هستند که می‌توانند حل‌ّشان کنند، مدیرانی که زبان هر دو طرف را بفهمند و ما در عرصه فرهنگ و هنر خیلی کم داریم مدیری که زبان هنرمند را می فهمد، مصالح حاکمیت را درک می کند و می تواند اینها را نزدیک کند.خیلی هم کار سختی است عمدتا از افراط و تفریط رنج بردیم در این حوزه یا مدیرانی که فقط پایبند به مسائل هنرمندان و صنف و این حرف‌ها بودند، یا کسانی که کاملا وابستگی‌های سیاسی و جناحی داشتند و فقط درکشان درک ابزاری از هنر و هنرمندان بوده. لذا من به سهم خودم در این جامعه محدود سینمایی و البته جامعه کثیر فیلم کوتاه تلاش عمده‌ای کردم که فاصله بین حاکمیت و هنرمندان را کمتر و کمتر بکنم.
در برخی آموزشگاه‌ها اتفاقاتی می‌افتد که خانواده‌ها ترس دارند از ورود فرزندانشان به دنیای سینما
*در کلاس‌های انجمن سینمای جوان 2 واحد درسی وجود ندارد، یکی کلاس بازیگری است و دیگری دوره گریم. علت خاصی دارد؟
اولا ما در انجمن بنا داریم فیلمساز تربیت کنیم نه بازیگر، هدف انجمن این است. ثانیا گاهی اوقات در دوره‌های بازیگری اتفاقاتی می‌افتد که باعث می‌شود خانواده‌هایی که رگه‌های اعتقادی یا بافت زندگی سنتی دارند کمی بترسند از حضور فرزندانشان در بدنه سینما. فضاهای مختلط و روابط گاهاً تعریف نشده، خصوصا در شهرستان‌ها که خانواده‌ها به نسبت تهران متدیّن‌ترند شرایطی به وجود آورده که برخی فرزندان برای ورود به سینما با ممانعت خانواده مواجه می‌شوند. اما همین خانواده‌ها با خیال راحت فرزندانشان را به انجمن سینمای جوانان ایران می‌فرستند، چون مکان امن‌تری است. به هیچ کدام از دفاترمان چه تهران و چه شهرستان اجازه برگزاری دوره‌های بازیگری نداده‌ایم. علت دیگرش این است که معمولا بخش زیادی از آموزشگاه‌های بازیگری بیشتر نگاه تجارتی و کسب درآمد دارند، که اصلا این هدف در انجمن ما وجود ندارد. اینها عواملی بود که انجمن را واداشت به چنین تصمیمی.
*در دوره جدید که تقریبا از یک ماه آنده شروع می‌شود، تغییری در سیستم آموزشی ایجاد خواهد شد یا خیر؟
انجمن پیوسته در تمام این سال‌ها در حوزه آموزشش بازنگری و تغییرات داشته، ربطی به دوره مدیریت من هم ندارد، مدیران قبلی هم این کار را می‌کردند و کار درستی هم بوده است.ما شورای آموزشی در انجمن داریم که مرتب شرح درس‌ها، برگزاری کلاس ها و نیازهای هنرجویان را را بررسی می‌کند، و براساس آن به روز رسانی می‌کنیم. چندی پیش به این نتیجه رسیدند که اطلاعات مدرسان در شهرهای مختلف یکسان نیست، برخی اطلاعاتشان کهنه است؛ در نتیجه دوره‌های دانش‌افزایی برای این مدرّسان و همچنین مدیران انجمن برگزار کردیم.
علاوه بر آن برنامه آموزش مجازی را در دست راه‌اندازی داریم، که چون بسیار هزینه‌بر است دست نگاه داشتیم تا ببینیم اعتبارات امسال‌مان چگونه است. این سیستم بدین گونه است که فلان استاد در تهران پشت سیستمش تدریس می‌کند و هنرجویان در تمام کشور می‌توانند به‌صورت آفلاین از آن استفاده کنند.
آموزش باید منجر به تولید شود
* در چند خط بخواهید سیاست های کلی آموزشی دوره جدید را بگویید، به چه نکاتی اشاره می‌کنید؟
در حقیقت به اشکالی از تولید فکر می کنیم که کاملا پیوستگی با آموزش دارد. همچنین می‌خواهیم به سمت تولیدات استاد محور برویم، به این معنا که مثلا هر 5 هنرجو زیر نظر یک استاد کار می کنند و ما اعتبار تولیدمان را در اختیار استاد قرار می دهیم و ایشان با توجه به سطح هنرجوها تشخیص می‌دهد از چه کسی چه اندازه حمایت کند. خیلی در آموزش تاکیدمان این است بچه ها نباید بدون مهارت عملی از کلاس ها فارغ التحصیل شوند، بسیاری از افرادی که در این کلاس ها آمدند و فیلم پایان دوره تحویل ندادند گواهی برایشان صادر نکردیم چون از نظر ما فارغ التحصیل نیستند. 9 ماه وقت بگذارد و نتواند فیلم بسازد و با زبان سینما آشنا نباشد از نظر ما این دوره ها را پاس نکرده است.
لذا تمرکزمان و ماموریت جدیدمان در حوزه آموزش این است؛ که آموزش باید منجر به تولید شود. هیچ وقت معاونت آموزش و معاونت تولیدمان، که دو معاونت جدا از یکدیگر هستند، تا این‌حد به همدیگر نزدیک نبوده‌اند، با این پروژه تولیدات استاد محور ما پیوند ارگانیکی بین معاونت تولید و آموزش انجمن ایجاد کردیم.
*معیار و سیاست انجمن برای سرمایه‌گذاری و حمایت از یک فیلم کوتاه چیست؟
مهمترین پارامتری که داریم تولید خوب است، مولفه هایش روشن است؛ خلاقیت، ایجاد نگاه نو و تجربه‌گرایی چیزهایی است که در فیلم کوتاه دنبالش هستیم. خیلی از فیلم های کوتاهی که برای ما ارسال می‌شود برشی از یک فیلم بلند است، یک سکانس خوب از فیلم سینمایی بلند است. بهترین تعریفی که از فیلم کوتاه می شنوم این است که فیلم کوتاه فیلمی است که نمی شود فیلم بلندش را ساخت. ولی خیلی از فیلم کوتاه‌هایی که طرحش به ما ارائه می شود و در شورا بررسی می شوند این مولفه ها را ندارند.
از دیگر پارامترهای تعیین کننده ما برای تولید عناصر زیبایی شناسی است و اینکه بتواند با مخاطبش ارتباط برقرار کند و جذابیت کافی برای مخاطب خاص و عام داشته باشد. همین طور به لحاظ محتوایی هم باید مورد تایید و همسو با قوانین کشور باشد. همه‌ی سعی‌مان در معاونت و شورای تولید انجمن، تولید فیلم‌هایی است که در یک کلمه با منافع ملی‌مان سازگار باشد. به زعم من مهمترین و جامع ترین واژه -منافع ملی- است چراکه هم منافع دینی، فرهنگی، سیاسی، هنری و اقتصادی را در بر‌می‌گیرد. یعنی اگر فیلمی با این منافع در تضاد باشد، هرچند که از لحاظ هنری اثر خاصی باشد، شود اجازه سرمایه گذاری انجمن سینمای جوان را نمی‌دهم. حداقل پول جمهوری اسلامی را نمی‌توانم برای چنین کاری خرج کنم.
البته به این معنا نیست که فقط موضوع و محتوای فیلم برایمان مهم باشد، در سرمایه‌گذاری‌هایمان وسواس‌های هنری و سخت‌گیری‌های کارشناسی خودمان را هم داریم. اگر خطا نکنم امسال در جشن مستقل فیلم کوتاه خانه سینما، ما 21 عنوان نامزد داشتیم در بخش های مختلف تصویربرداری فیلم برداری و کارگردانی.
*سلیقه تأیید کننده هم در اینجا تأثیرگذار است
به همین دلیل شورا وجود دارد، تک‌نفری تصمیم‌گیری نمی شود. ولی به هر ترتیب یک شورای دیگر بیاید ممکن است مصوّبات فرق کند، در حوزه علوم انسانی و هنر این مسئله وجود دارد مثل ریاضی نیست که 2 ضربدر 2 بشود 4، هنر بخش زیادش سلیقه است، اما وقتی بصورت گروهی و شورایی تصمیم‌گیری شود این سلیقه به حداقل می‌رسد.
*چه قدر تلاش می‌کنید مرحله تایید فیلمنامه سلیقه‌ای و سمت‌وسویی نشود؟
به نظرم بهترین کاری که می‌توانستیم بکنیم این بود که شورایی سرکار بیایند که با تجربه باشند و دانش کافی داشته باشند. صلاحیت فردی داشته باشند و إن‌شالله خالی از حب و بغض و روابط فردی تصمیم گیری کنند. به‌هرحال سلیقه فلان داور را شما نمی توانی تغییر بدهی. مهمترین عنصر برای ما این است آدم‌های سینماشناسی باشند و بتوانند ظرایف متن را درک کنند و قضاوت صحیح کنند. سعی کردیم با انتخاب صحیح اعضای شورای تولید این کار را بکنیم.
ضمن اینکه ما دو مدل حمایت داریم؛ یکی همان قبل تولید و بررسی فیلمنامه است، یک مدل حمایتی‌مان هم پس از تولید است. اگر کسی فکر کرد در این مرحله حقش ادا نشده است می‌تواند فیلمش را با اعتبارات شخصی بسازد بعد ما نسخه نهایی فیلم را حمایت می کنیم و اگر خوب بود می خریم. اتفاقا ترجیح می‌دهیم اینگونه با فیلمسازان وارد تعامل شویم چون هندوانه در بسته نیست، فیلم را می‌بینیم و بعد تصمیمان را درست‌تر می‌توانیم بگیریم.
*یک سری مبانی در سینما صحبتِ امروز است و تازه وارد دنیای سینما شده، مثلا 30، 40 سال پیش در سینما شاید چیزی به نام فرد رابط بین جشنواره‌های خارجی نبود، کسی که جشنواره‌های مختلف کشورها را بررسی می‌کند و با جمع زیادی از فیلمسازان در ارتباط است و می‌داند فلان فیلم فلان فیلمساز مناسب فلان جشنواره خارجی یا داخلی است. یا مثلا مبحث سرمایه‌گذاری، بحث پیچینگ، موضوع مدیریت تولید، جذب اسپانسر و... که هنوز خیلی در سینمای ما جا نیفتاده است. انجمن سینمای جوانان ایران برای افزایش این شرح دروس به سیستم آموزشی خودش دارد؟
ورک‌شاپ‌هایی در همین زمینه برگزار کرده‌ایم در حوزه عکاسی هم به‌عنوان مثال تغییراتی در عکاسی دیجیتال داشتیم ولی موضوعات دیگر که به بخشیش هم اشاره کردید، اینکه بصورت تخصصی بخواهیم در دوره‌های کامل فیلمسازی‌مان یا تک‌درس‌ها به آن بپردازیم، خیر. متأسفانه تاکنون این فرصت پیش نیامده است.
ما خیلی به کار تیمی در انجمن قائلیم، معاونت هایمان به طور تخصصی و مستقل کار می کنند. این امور را به معاونت تخصصی می‌سپاریم که کار کارشناسی بشود. تا الان براساس جلساتی که در شوراهای مختلف بوده ایجاد یک چنین درسی را حداقل برای اینکه در سراسر کشور مطرح کند تصویب نکردند ممکن است این مشاغل جدید در حوزه سینما را بتوانیم در دفتر تهران که پایلوت آموزشی است راه اندازی کنیم و قول می دهیم تغییرش بدهیم.
جوایز جشنواره فیلم کوتاه را از قبل تهیه کرده‌ایم
*بخاطر شرایط مالی فعلی کشور بسیاری از جشنواره‌ها امسال کوچک‌تر از سالهای قبل برگزار شدند و حتی گاهی ضعیف‌تر. جشنواره فیلم کوتاه تهران که محصول انجمن سینمای جوان است برای برون‌رفت از این بحران چه برنامه‌هایی داشته و دارد؟
امیدواریم تفاهم‌نامه‌ای که با سازمان سینمایی داریم محقق شود و بتوانیم مثل گذشته جذب اعتبارات داشته باشیم و ماموریتمان را انجام بدهیم. چندی پیش یک تفاهم نامه استانی عقد کردیم و در این تفاهم نامه 3، 4 ماموریت روشن شد، یکی تولید بود؛قرار شد همان قدر که ما برای تولید سرمایه میگذاریم ادارات ارشاد هم سرمایه‌گذاری کنند. یعنی توان‌مان برای تولید شهرستان ها دوبرابر می شود، از این جهت امسال سال بهتری خواهد بود اگر إن‌شالله محقق شود. در حوزه فعالیت خارجی و ارزی مان خوشبختانه جوایز از قبل تهیه شده بود، همچنین جوایز را نسبت به گذشته کاهش دادیم. در اسفندماه که فراخوان را منتشر کردیم جوایزمان را از 26 هزار یورو آوردیم به 18 هزار دلار، هم دلار ارزانتر از یورو است هم اینکه 7، 8 هزار تا کم کردیم. همان موقع هم پیش‌بینی این افزایش دلار را می‌کردیم در نتیجه همان زمان هم این مبالغ و جوایز را تهیه کردیم.
از طرف دیگر چیزی که باید بدانیم سیاست های صرفه جویی و کاهش هزینه ها را در دستور کارمان داریم که به موقعش اشاره خواهم کردم، مثلا امسال جشنواره را یک روز کاهش دادیم، چون جشنواره امسال میهمان خارجی زیاد دارد وقتی هزینه اسکان و پذیرایی چند صد نفر حتی یک روز کم می شود کلی تأثیر می‌گذارد.
*فارغ از جشنواره این سوالم کلی تر است؛ انجمن چه برنامه‌هایی برای ارتباط با سازمانها و نهادهای مشابه خودش در خارج از کشور دارد؟ یعنی موسسات، آموزشگاه‌ها، نهادها و سازمان‌هایی که متولی امر فیلم کوتاه در کشورهای اروپایی و امریکای، شرقی، غربی هستند.
ما عمده فعالیت‌های بین‌المللی مان لاجرم در ایام جشنواره است، امسال ترکیب میهمانانی که وارد جشنواره می شوند ترکیب بسیار ویژه و متفاوتی است. واقعیت این است که عمده فعالیت بین المللی مان ناظر در این ایام است ارتباطات و ملاقات و کارهایمان ناظر به این چند روزی است که در جشنواره است ولی به طورکلی مکاتبات زیادی با مدارس سینمایی داشتیم برای اولین بار نماینده فرستادیم برای بازار فیلم کوتاه ایتالیا و ارتباط خیلی مستمری با چند مدرسه معتبر در اروپای شرقی برقرار کردیم.
هر چند به هر ترتیب نهایتا آنها خروجی شان حضور مدرّس ها در جشنواره تهران می شود که امسال به شکل اسکایپی با توجه به اینکه هزینه های پرواز خیلی زیاد شده مدرسین خاصی که نیاز داریم به شکل ویدئوکنفرانس ازشان استفاده خواهیم کرد، به نظر می رسد برای مدیریت هزینه های جشنواره باید از تکنولوژی استفاده کرد بسیاری از ملاقات ها الان مجازی می شود بسیاری از کلاس ها مجازی می شود و بسیاری از جشنواره ها مجازی برگزار می شود که آدم ها می‌آیند فقط روی سایت فیلم‌هایشان را بارگذاری می‌کنند؛ داوری می شود در همان سایت اختتامیه برگزار می شود.
بیشتر بخوانید:بودجه فرهنگی سازمانها به غلط صرف برگزاری جشنواره می‌شود تا تولید فیلم/حضور 2 هزار فیلم کوتاه در عرصه بین‌المللی
گفت‌وگو و مصاحبه: امیرحسین مکاریانی - ایمان رنجبر
انتهای پیام/
