برای توسعه روستاها چه باید کرد؟
مدیرکل دفترتعاونی‌های توزیعی وزارت کار با اشاره به سند اشتغال در روستا گفت: اقدامات غیر اصولی برای ایجاد فضای اشتغال پایدار با رویکردهای بالا باعث مهاجرت روستائیان به شهر شده است و متأسفانه حاشیه نشینی روستائیان موجب برهم زدن چهره شهر شده است.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، یعقوب رستمی مال خلیفه ، مدیرکل دفترتعاونی‌های توزیعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی طی یادداشتی درباره توسعه روستاها نوشت: چرا روستاها کانون تولید در ایران نیستند؟ کانون های تولید در ایران هر روز یش از گذشته خالی از جمعیت می شود و سیل مهاجرت به رغم تلاش های فراوان در چند دهه گذشته همچنان مهار نشده است . روستاها در حالی با بی مهری سیاستگذاران و هنرمندان و... روبرو هستند که آبادی و عمران ان برای تمامی مسئولان نظام جمهوری اسلامی ، هدفی والا تلقی می شود . به نظر می رسد فرصت ویژه‌ای است تا چرایی وضعیت کنونی در این کانون ها تولید مورد بررسی قرار گیرد تا روشن شود چرا اینجا ایستاده ایم؟
1- با توجه به تهیه سند اشتغال در روستا که (دارای پتانسیل¬های طبیعی و خدادادی مانند شرایط دامپروری، کشاورزی ، باغداری ، گردشگری و صنایع دستی و ... هستند)، از این موضوع غفلت کرده و در برخی از روستاها طرح نیمه کاره کارگا‌ه‌های کوچک و زودبازده و مانند اینها را به راه انداخته شده و کمک هایی ناچیز مانند کمک های کمیته امداد به مدد جویان و آن هم فقط در حد ایجاد یک دار قالی
یا چند راس گوسفند و ... به آنها تعلق گرفته است.
2- با مطالعه طرح های بین المللی مانند هبیتات این نکته آشکار است که در کشورهای پیشرفته و توسعه یافته و حتی در حال توسعه به جای کمک های کپسولی، که تعهدی در مردم برای پیشرفت ایجاد نمی‌کند، سیاستهای مبتنی بر رویکرد نیاز را در پیش گرفته و دولتها باید به خودیاری روستائیان کمک کنند تا آنان خود بتوانند شرایط خود را بهبود
بخشند.
3- اقدامات غیر اصولی برای ایجاد فضای اشتغال پایدار با رویکردهای بالا باعث مهاجرت روستائیان به شهر شده است و متاسفانه حاشیه نشینی روستائیان موجب برهم زدن چهره شهرها و تخریب منظر شهری شده و این وضعیت نیز جو اقتصادی و معیشتی ناسالمی در شهرها و مخصوصاً کلان شهرها ایجاد نموده اند.
4- عدم ارائه فضاهای مستعد سرمایه گذاری در روستا به سرمایه گذاران داخلی و خارجی و عدم اعطای معافیت های سرمایه گذاری در حوزه مالیات از یک سو و سختگیری و ایجاد بروکراسی اداری از سوی دیگر منجر به عدم تمایل سرمایه گذاران برای حضور در مناطق روستایی گردیده و مهاجرت آنها به شهرها را رقم زده است.
چه باید کرد؟
1- ایجاد NGOهای روستایی و تهیه فضاهای فرهنگی غنی با سنت روستایی برای تمایل مردم به زندگی با فرهنگ روستا و بازگشت غرور روستا نشینی و جلوگیری از تخریب سنت های حسنه بومی، که باعث
ایجاد اشتغال برای روستائیان مقیم در تامین امنیت و امکانات اولیه برای سرمایه گذاران در آن مناطق میگردد.
2- ایجاد تعاونی های خدماتی، اعتباری و سایر گرایشهای روستایی با تعریف ساز و کار مناسب برای هر منطقه و تجمیع سرمایه های مالیخرد و استفاده از خرد جمعی با ساز و کار عادلانه وشفاف در جهت بهبود وضعیت روستائیان.
3- واگذاری اراضی ملی به سرمایه گذاران واقعی و حذف درآمدهای دولتی مانند مالیات و عوارض و هزینه های مجوزات و ... برای ایجاد انگیزه های سرمایه گذاری و تولید ناخالص ملی ( تهیه ساز و کارهای قانونی و کنترلی برای جلوگیری از سوء استفاده افرادسودجو ضروری است).
4- بررسی شرایط اشتغال روستاها توسط NGOها و تعاونی¬ها و معرفی طرح¬های با توجیه اقتصادی در مناطق مختلف به سرمایه گذاری ضمن آمادگی مسئولین محلی خصوصاً فرمانداران ، بخشداران ، دهیاران و شورای روستاها برای تهیه و انشاء تفاهم نامه همکاری با کارآفرینان می تواند چهره روستا و سیمای اقتصاد ایران را تغییر دهد .
انتهای پیام/